Σε αυτές τις ευρωεκλογές, που δεν κρίνουν και δεν αλλάζουν κυβέρνηση, είναι μια υπέροχη ευκαιρία να θυμηθείτε ποιοι εμφανίζονται ως σωτήρες της Χώρας:
Από τη μια μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ των πλειστηριασμών, της παραχώρησης της δικής μας δημόσιας περιουσίας σε ξένους κρατικούς φορείς (του κερδοφόρου ΟΤΕ, του κερδοφόρου ΟΠΑΠ, της κερδοφόρου ΔΕΗ, του κερδοφόρου Λιμανιού του Πειραιά, του ΟΣΕ και μάλιστα αντί αξίας ενός μέτριου ποδοσφαιριστή, των αεροδρομίων, αφού πρώτα τα επεκτείνει με χρήματα του Δημοσίου –πχ Χανιά, Ιωάννινα κλπ), της υποθήκευσης της δημόσιας περιουσίας για 99 έτη, της παραχώρησης του ονόματος Μακεδονίας με το πρωτόγνωρο για αριστερό κόμμα να μην ερωτηθεί όχι μόνο ο λαός με δημοψήφισμα ή εκλογές για εθνικό θέμα, αλλά με αποστασίες καρεκλολάγνων, που πιστεύαμε ότι τις αφήσαμε πίσω στο χρόνο γιατί μας στοίχισαν μισή Κύπρο.
Μέσα σε 25 χρόνια ένα κράτος που δεν υπήρχε, δημιουργήθηκε, απέκτησε γλώσσα που ονομάζεται Μακεδονική, όντας αρχαιοβουλγαρική, απέκτησε διέξοδο σε θάλασσα, μπήκε στο ΝΑΤΟ, μπαίνει στην ΕΕ, ουσιαστικά μη υποχωρώντας σε κανένα θέμα από όσα είχε θέσει εξ υπαρχής ως κόκκινη γραμμή, απλά βάζοντας ένα Βόρεια μπροστά από το επιδιωκόμενο όνομά της, επέβαλλε την αλλαγή των βιβλίων ιστορίας μας και θεμελίωσε τον όρο Μακεδονικό στα προϊόντα της. Φανταστείτε σε άλλα 25.
Το κόμμα του Τσίπρα που το παίζει Ανδρέας, μόνο που ο Ανδρέας αντιπαρατέθηκε στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για το ζήτημα αυτό. Το κόμμα της κατάργησης του ΕΚΑΣ, των συντάξεων χηρείας, της αύξησης των σταθμών και της τιμής των διοδίων, της στρατιάς των μετακλητών υπαλλήλων, που κατάντησε την Βουλή «Βουλή της γκαζόζας». Το κόμμα που αγκάλιασε όσους το έφτυναν και όσους απαρνήθηκαν την όποια συνείδηση και θέσεις τους για άλλες … θέσεις. Το κόμμα του Θεοχαρόπουλου, του Ραγκούση, του Μπίστη, της Κουντουρά, του Κουίκ, του Παπαχριστόπουλου, της Μεγαλοικονόμου, του Μωραϊτη κλπ. Ένα κόμμα Φρανκεστάιν.
Από την άλλη μεριά η ΝΔ, το κόμμα των απολύσεων, της ιδιωτικής υγείας, της ιδιωτικής ασφάλισης, των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, όλων όσων δηλαδή αφήσαμε πίσω με αγώνες, για να μην έχουν καλό επίπεδο υγείας μόνο οι έχοντες, για να μην πεθαίνουν στον δρόμο ανασφάλιστοι όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν ασφάλεια, για να μην κάνουν σπουδές επιπέδου μόνο τα παιδιά των πλουσίων (ξέχασα βέβαια, ότι και ο αριστερός πρωθυπουργός σε τέτοιο σχολείο στέλνει τα παιδιά του). Αυτά όλα τα έζησαν οι γονείς μας και σας διαβεβαιώνω, δεν είναι πρόοδος να γυρίσουμε πάλι εκεί, στον 19ο αιώνα. Το κόμμα που ήθελε να κάνει και όλα όσα έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ανέφερα πιο πάνω, πριν τον ΣΥΡΙΖΑ και κάποια από αυτά τα δρομολόγησε.
Απέναντι σε αυτούς βρίσκεται η Πλεύση Ελευθερίας, που με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε την μόνη πραγματική αντιπολίτευση, που μπορεί να θυμηθείτε. Που μίλησε με ειλικρίνεια και εγκατέλειψε το τρίτο πολιτειακό αξίωμα.
Ένα κόμμα που δεν σας τάζει λαγούς με πετραχήλια, ούτε ομόλογα δισεκατομμυρίων, ούτε το παίζει αντιμνημονιακό κόμμα, ενώ έχει ψηφίσει μνημόνιο και έχει στηρίξει της κυβέρνηση Παπαδήμου (όπως ο Βελόπουλος).
Που ΔΕΝ είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών και της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου (όπως ο Βαρουφάκης). Που είναι υπέρ της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών. Ένα κόμμα που επιδιώκει να ενώσει τον λαό στην βάση και όχι να ενώσει κομματάρχες ή κομματικούς «οπλαρχηγούς» και επιδιώκει να αναδειχθούν από εσάς νέοι, διαφορετικού ήθους και επιπέδου πολιτικοί, με ελευθερία λόγου και χωρίς κομματικές επιτροπές να επιβάλλονται.
Η Πλεύση Ελευθερίας έρχεται για να θυμίσει τις αρχές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, έρχεται να υποσχεθεί δύσκολο αγώνα, με πόνο και κόπο, γιατί πάντοτε έτσι κατακτώνται τα πολύτιμα αυτά ιδεώδη. Δεν χαρίζονται.
Η Πλεύση Ελευθερίας έρχεται να συγκρουστεί με την Ευρώπη των διορισμένων γραφειοκρατών, του νεοφιλελευθερισμού και της οπισθοδρόμησης και επιθυμεί ειλικρινείς σχέσεις με τους λαούς των Ευρωπαϊκών και άλλων κρατών.
Η Πλεύση Ελευθερίας, θέλει να αποτελέσει τον καθρέφτη σας για να ομορφύνει η Χώρα μας, να σηματοδοτήσει το μέλλον και όχι να είναι ασθμαίνων ουραγός.
Μετά από όλα αυτά, αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών. Να δείξουμε στους εαυτούς μας και στον υπόλοιπο κόσμο, ότι βρήκαμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Ότι κάτι καινούργιο συμβαίνει από τα κάτω. Μια ένωση του λαού, απέναντι στην σκοπούμενη διχόνοια που μόνο τους υπηρέτες των ξένων εξυπηρετεί.
Και βρίσκοντας αυτή την χαμένη αξιοπρέπεια θα αποκτήσουμε ξανά την Ελλάδα. Θα αποκτήσουμε χαμόγελο. Θα αποκτήσουμε ελπίδα.
Ναι, δεν είναι κάποιο άλλο το διακύβευμα και το μήνυμα των εκλογών αυτών.
Η αξιοπρέπεια. Όλων μας!
Βιογραφικό
Θεόδωρος Τσούλας του Αριστοτέλη.
Δικηγόρος. Γεννήθηκα το 1971 στα Ιωάννινα, με καταγωγή από το Σούλι Θεσπρωτίας. Κατάγομαι από δημοκρατική οικογένεια με σημαντική προσφορά αίματος για την πατρίδα. Ο παππούς μου Θεόδωρος εκτελέστηκε με τα δυο του αδέλφια από τους Γερμανούς και Τσάμηδες στην εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς Σουλίου, στις 29-9-1943.
Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησα σεμινάρια Δημοσιογραφίας από πολύ γνωστούς και καταξιωμένους δημοσιογράφους και εργάστηκα ως ραδιοφωνικός παραγωγός εκπομπών στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων από την πρώτη στιγμή δημιουργίας του.
Από το έτος 1999 μετοικίζω στο Ρέθυμνο, όπου δικηγορώ.
Από την πρώτη στιγμή αναλαμβάνω υποθέσεις που αφορούν στην υπεράσπιση ευπαθών ομάδων συμπολιτών μου και υποθέσεων με πολιτική χροιά, όπως την υπεράσπιση προσφύγων, πολιτικών ακτιβιστών και αγωνιστών, αναλαμβάνοντας και μερικές από τις σημαντικότερες ποινικές υποθέσεις που απασχόλησαν το Ρέθυμνο αλλά και τη Χώρα.
Βρέθηκα από την πρώτη στιγμή της οικονομικής κρίσης κοντά στους συμπολίτες μου που μαστίζονταν από το «χαράτσι» της ΔΕΗ και τον αγώνα να κριθεί αντισυνταγματικό, όπως και στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, που δημιουργήθηκε, με την οικονομική κρίση. Με ενεργή παρουσία για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, αποτελώ ιδρυτικό μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας.
Επί σειρά ετών υπήρξα καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο Τμήμα Δοκίμων Αστυφυλάκων Ρεθύμνου, χωρίς να διστάσω να αναλάβω, ενώ ήμουν καθηγητής, την ανάληψη της υπεράσπισης της κοπέλας που διαμαρτυρήθηκε για την υπάρχουσα κατάσταση, πετώντας αυγά στον τότε υφυπουργό Δημόσιας Τάξης (αυτοχαρακτηρισθείσα ως αυγοβόλος). Έκτοτε διεκόπη και η συνεργασία μου με την Σχολή. Με συμμετοχή σε συνέδρια και ημερίδες για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Είμαι νυμφευμένος με τη φιλόλογο Αγάπη Καπετανάκι και είμαι πολύτεκνος – πατέρας 4 παιδιών.
Join the Conversation