Ανοιχτή επιστολή της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών Θεσπρωτίας

Φτάσαμε στον ένα μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων και η «κανονικότητα» που ευαγγελίζεται η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντας τη σκυτάλη από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ηχεί στα αυτιά μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών.

«Kενό» ένα πολύ συνηθισμένο «μάθημα»

Για πολλούς μαθητές μας στο νομό το «κενό» είναι ένα πολύ συνηθισμένο μάθημα… Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ΕΠΑΛ Παραμυθιάς, που ενώ έχει αύξηση μαθητικού δυναμικού, δεν έχει εκπαιδευτικούς σε 2 τομείς από τους 5 (μηχανολογίας και υγείας), εξακολουθεί να μην διαθέτει μαθηματικό ενώ τα αντικείμενα της φυσικής, των αγγλικών, των θρησκευτικών καλύφθηκαν πολύ καθυστερημένα. Ανάλογες περιπτώσεις είχαμε σε τουλάχιστον ακόμη 8 σχολεία στην περιοχή μας (περιοχή με 22 σχολεία). Κάποια κενά καλύφθηκαν καθυστερημένα με την β’ φάση αναπληρωτών (τοποθετήθηκαν 01/10) ενώ η διαδικασία κάλυψης των κενών καλά κρατεί ακόμη και σήμερα!!!

Για μια ακόμη χρονιά βιώνουμε τις ελλείψεις εκπαιδευτικών και στα σχολεία μας. Παρόλες τις «φιλότιμες» προσπάθειες των κυβερνόντων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ξανά ΝΔ) να «κουκουλώσουν» όπως όπως τα κενά η προσπάθεια είναι μάταιη! Διεύρυνση των αναθέσεων, ενεργοποίηση 2^ης ειδικότητας, ομαδοποιήσεις ΠΕ, αύξηση ωραρίου κατά 2 ώρες, αύξηση του ανώτατου ορίου μαθητών ανά τάξη (27), αναμοριοδότηση των σχολείων (πολύ δυσκολότερη η έγκριση ολιγομελών ΕΠΑΛ και ομάδων προσανατολισμού ΓΕΛ). Καμία από αυτές τις αλλαγές δεν έγινε προς το συμφέρον των εκπαιδευτικών ούτε βέβαια προς το συμφέρον των μαθητών μας. Έγιναν για να κρυφτούν οι ελλείψεις που ούτως ή άλλως θα υπήρχαν εξαιτίας των μηδενικών διορισμών εδώ και 10 χρόνια παρόλη τη μείωση του μαθητικού δυναμικού (υπογεννητικότητα, μετανάστευση, διαρροή).

Η καθυστέρηση του τοπικού ΠΥΣΔΕ να καλύψει κάποια κενά (π.χ φιλολογικών μαθημάτων, θρησκευτικών, αγγλικών) με το υπάρχουν προσωπικό, ήταν χαρακτηριστική. Ως προς τα υπόλοιπα κενά έχουμε την ίδια απάντηση κάθε χρόνο: «είναι υπόθεση Υπουργείου». Μα το Υπουργείο μας λέει ότι όλα δουλεύουν ρολόι! Συνάδελφοι εμείς την «κολοκυθιά» δεν θα την παίξουμε: θέλουμε άμεσα εκπαιδευτικούς για τα παιδιά μας!!! Το Υπουργείο (και οι υφιστάμενες δομές του) κόπτονται μόνο μήπως γίνει καμιά μαθητική κινητοποίηση ή κάποιος συνάδελφος έχει 2 ή 3 ώρες μειωμένο διδακτικό ωράριο την εβδομάδα. Και λέμε διδακτικό γιατί αυτές τις ώρες θα τις αναπληρώσει στο πολλαπλάσιο σε γραμματειακή, διοικητική εργασία μιας και όλα τα σχολεία μας είναι «γυμνά» από μόνιμο διοικητικό προσωπικό. Για τις 2, 3 ακόμη και 4 ώρες κενό που έχει ο μαθητής καθημερινά κόπτονται;;;

Τι θέση έχει η ΕΛΜΕ;;;

Στην αρχή της χρονιάς δημιουργήθηκαν κάποια σοβαρά θέματα ως προς την 2^η ανάθεση μαθημάτων (π.χ ιστορία). Τέτοια θέματα θα είναι δυστυχώς στη ημερήσια διάταξη και θα εντείνονται χρόνο με το χρόνο, αν επιτρέψουμε να παραμείνουν οι δυσμενείς αλλαγές των τελευταίων 10 ετών που πρώτα χτυπούν τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και μετά τα εργασιακά μας. Ευτυχώς οι συνάδελφοι και ατομικά αλλά και συλλογικά τήρησαν πολύ υπεύθυνη στάση και έθιξαν το πραγματικό περιεχόμενο της υποτιθέμενης «διένεξης». Όμως να έχουμε υπόψη μας ότι τόσο το Υπουργείο όσο και οι τοπικά υφιστάμενες δομές του θα προσπαθούν πάντα να βάζουν τους συναδέλφους να «τρώγονται μεταξύ τους». Και θα έρχονται στο τέλος να μας ρωτούν, αφού έχουν προωθήσεις όλες αυτές τις δυσμενείς αλλαγές, «η ΕΛΜΕ τι θέση έχει;;;».

Η ΕΛΜΕ πριν απαντήσει σε αυτό το κατευθυνόμενο ερώτημα πρέπει να ρωτήσει… Ποιος ευθύνεται…

• για τις ώρες που έχουν χαθεί σε πολλούς κλάδους συναδέλφων;
• για το ότι το ωράριό μας αυξήθηκε κατά 2 ώρες;
• για την διατήρηση του αντιπαιδαγωγικού μέτρου των τμημάτων των 27 μαθητών;
• που τα παιδιά μας δεν μπορούν να συνεχίσουν την ξένη γλώσσα που έκαναν στο Δημοτικό;
• που στα μαθήματα κατεύθυνσης και στα εργαστήρια δεν υπάρχει αριθμός μαθητών μειωμένος έναντι των μαθημάτων γενικής παιδείας;
• που δεν λειτουργεί καμία σχολική βιβλιοθήκη;
• που έχουν διαλυθεί οι δομές της ενισχυτικής και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης;

Πριν το υπουργείο και οι υφιστάμενοι φορείς μας απαντήσουν «ωραία τα λέτε αλλά δεν υπάρχουν λεφτά», ας θυμηθούν πόσα πληρώνουμε για να γίνει η χώρα μια απέραντη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ και πόσα ως φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου.

Αναπληρωτές σαν μόνιμοι (με βάση τις ανάγκες) αλλά σαν εργαζόμενοι «λάστιχο»

Σε όλη αυτή την κατάσταση έχουμε τους συναδέλφους αναπληρωτές οι οποίοι ως προς τις ανάγκες που καλύπτουν αντιμετωπίζονται ως «μόνιμοι» μιας που κάθε χρόνο «αναπληρώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό», στην πλειοψηφία τους, στην ίδια περιοχή, ακόμη και στο ίδιο σχολείο. Από την άλλη όμως, ως εργαζόμενοι, αντιμετωπίζονται ως εκπαιδευτικοί δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Ανισοτιμία στα εργασιακά τους δικαιώματα (π.χ άδειες), «στρίμωγμα» προγράμματος ώστε να χωρέσουν όσο το δυνατόν πιο πολλά σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των συναδέλφων αναπληρωτών που αμείβονται με ΕΣΠΑ. Πρέπει πάση θυσία να συμπληρώσουν 23 ώρες αλλιώς δεν πληρώνονται… και δεν τους αναγνωρίζεται τίποτε άλλο (γραμματειακή, βιβλιοθήκη κ.α) ακόμη και αν χρειαστεί να πηγαίνουν σε 3 και 4 σχολεία με ότι αυτό συνεπάγεται στο παιδαγωγικό τους έργο.

Και παρότι η ύπαρξη των αναπληρωτών είναι αναγκαία, αλλιώς απλά τα σχολεία μας δεν θα λειτουργούσαν (πάνω από 33.000 δούλεψαν πέρσι στις δύο βαθμίδες), έχουμε όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις να τους εμπαίζουν κανονικά είτε μεταθέτοντας τους διορισμούς «στη Δευτέρα Παρουσία» (ΣΥΡΙΖΑ) είτε εκφράζοντας την άποψη ότι μάλλον δεν χρειάζονται διορισμοί στην γενική εκπαίδευση (ΝΔ). Πάντως ευθύνη σε αυτόν τον εμπαιγμό έχουν και όλες εκείνες οι παρατάξεις στο συνδικαλιστικό μας κίνημα που μπήκαν στο παιχνίδι των κριτηρίων- προσόντων διορισμού κάνοντας ουσιαστικά αλισβερίσι με κυβερνήσεις που απλά δεν θέλουν εργαζόμενους με δικαιώματα, άρα δεν θέλουν και μόνιμους διορισμούς ή θέλουν διορισμούς υπό τη δαμόκλεια σπάθη της αξιολόγησης και του προσοντολογίου. Να γιατί το ΠΑΜΕ τόνιζε ότι θα πρέπει να γίνουν άμεσα 30.000 διορισμοί χωρίς όρους και προϋποθέσεις και τα συνδικάτα δεν θα πρέπει να μπουν στο επικίνδυνο παιχνίδι των κριτηρίων που τους 30.000 τους έκανε 15.000 στα χαρτιά και μηδέν στην πράξη!

Σχολικά κτίρια ξεπερασμένα και επικίνδυνα

Εδώ και χρόνια φέρνουμε στα ΔΣ της ΕΛΜΕ αλλά και στα Δημοτικά Συμβούλια το θέμα των επικίνδυνων σχολικών κτιρίων (φέτος εγκρίθηκε και σχετικό ψήφισμα από την ΕΛΜΕ). Θυμίζουμε ότι, ενώ μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1999 η τότε κυβέρνηση εξήγγειλε αντισεισμικούς ελέγχους σε όλα τα σχολεία της χώρας, εδώ και 20 χρόνια σε κανένα σχολικό κτίριο δεν έχει γίνει αντισεισμική μελέτη και ενισχύσεις σύμφωνα με τον υπάρχοντα αντισεισμικό κανονισμό και Κανονισμό Επεμβάσεων. Γνωρίζουμε επίσης ότι και στο νομό μας έχουμε πολλά παλιά σχολεία που ενέχουν κινδύνους (ΕΠΑΛ Φιλιατών, Γυμνάσιο & Λύκειο Παραμυθιάς, ΕΕΕΕΚ Παραμυθιάς, 1^ο Γυμνάσιο & Λύκειο Ηγουμενίτσας). Ζητούμε τον άμεσο προσεισμικό έλεγχο όλων των σχολείων ώστε όπου απαιτείται να προχωρήσει ο δευτεροβάθμιος έλεγχος. Γνωρίζουμε επιπλέον ότι σε πολλές υποδομές και εγκαταστάσεις σε διάφορους σχολικούς χώρους (μπασκέτες, υαλοπίνακες, τοιχοποιία, ταβάνια, περίφραξη, προαύλια) παρατηρούνται σοβαρότατες ζημιές που θέτουν σε κίνδυνο καθημερινά τη σωματική ακεραιότητα μαθητών και εργαζομένων.

Συνδικάτα των e-mail

Με τον νέο νόμο η κυβέρνηση ΝΔ προσπαθεί να βάλει τα συνδικάτα στο «γύψο» συνεχίζοντας το έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλιζόμενων, ψηφοφορία μέσω Η/Υ αντί για Γενικές Συνελεύσεις, ζωντανή συζήτηση και αντιπαράθεση, δυσκολότερος τρόπος κήρυξης απεργιών. Όσο για τον ιδιωτικό τομέα… υπερίσχυση επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι συλλογικών, σφιχτός έλεγχος συνδικάτων, απολύσεις χωρίς καν τυπική αιτιολόγηση, υπουργός εργασίας «αυτοκράτορας» με υπεραρμοδιότητες πάντα στην υπηρεσία των εργοδοτών.

Η αντίληψη ότι το συνδικαλιστικό κίνημα «έχει φάει τα ψωμιά του» δεν στέκει εφόσον μια από τις πρώτες μέριμνες την νέας κυβέρνησης είναι ο νέος συνδικαλιστικός νόμος. Ετοιμάζουν σκληρές αλλαγές στο δημόσιο και ενίσχυση της «εργασιακής ζούγκλας» στον ιδιωτικό τομέα. Γι αυτό θέλουν να δώσουν την χαριστική βολή στα συνδικάτα και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις ώστε να μην υπάρχει οργανωμένη και συλλογική αντίδραση.

Για τη λειτουργία της τοπικής μας ΕΛΜΕ

Η λειτουργία και δράση την τοπική μας ΕΛΜΕ εδώ και χρόνια έχει ατονήσει. Τηρούνται οι περισσότερες τυπικές διαδικασίες όμως ως προς το ουσιαστικό- αγωνιστικό κομμάτι η κατάσταση χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο. Θα αναλάβουμε κι εμείς μερίδιο της ευθύνης ως παράταξη, όμως επιτρέψτε μας αυτό να είναι μικρό. Με τις δυνάμεις στο ΔΣ (1 έδρα στις 7) και χωρίς κανένα συνδικαλιστικό προνόμιο (μείωση ωραρίου, ελεύθερη μέρα) κάνουμε ότι μπορούμε για να ενεργοποιήσουμε το συνδικάτο και τους συλλόγους βάσει φυσικά των αρχών που πρεσβεύουμε.

Έχουμε κάνει προτάσεις (γιατί μας λένε το κλασικό ότι διαφωνούμε σε όλα) που θα οδηγήσουν στην ενίσχυση της δράση της ΕΛΜΕ όπως η διεξαγωγή τοπικών συνελεύσεων κατά τόπους, Ηγουμενίτσα, Παραμυθιά, Φιλιάτες, ώστε να υπάρχει μαζικότητα. Πριν 3 χρόνια έγινε μια τέτοια ΓΣ στην Παραμυθιά ακριβώς μετά το τέλος του ωραρίου με τη συμμετοχή 40 συναδέλφων! Γιατί δεν ξαναέγινε; Τα συμπεράσματα δικά σας. Από την άλλη είναι γνωστό πλέον ότι εδώ και χρόνια μέλη του ΔΣ μας δεν απεργούν ή απεργούν περιστασιακά πράγμα απαράδεκτο. Αν το πρόβλημά τους είναι οικονομικό έπρεπε να το αναφέρουν στο ΔΣ και να στηριχτούν από το ταμείο του συνδικάτου (δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο). Μήπως είναι μια καθαρά πολιτική στάση;

Το ΔΣ πρέπει να βρει όλους τους δυνατούς τρόπους για να συσπειρώσει τους συναδέλφους. Όμως αυτό χρειάζεται δουλειά. Με την αποστολή 10 ηλεκτρονικών μηνυμάτων το μήνα δε λύνεται τίποτα, ούτε καν το θέμα της ενημέρωσης των συναδέλφων πάνω σε εργασιακά θέματα.

Παλεύουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες  για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα!

Σε μια εποχή που οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι κυριολεκτικά ασύλληπτες, δεν μπορούμε να δεχτούμε να κάνουμε μάθημα σε ακατάλληλες αίθουσες, να μην έχουν όλοι οι μαθητές τον εκπαιδευτικό, τη μόρφωση και την εκπαιδευτική δομή που δικαιούνται, να υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν μάθημα μέχρι τα 67 τους χρόνια και την ίδια στιγμή χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί στις ουρές της ανεργίας και της αναπλήρωσης. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική του μικρότερου κακού, της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού.

Παλεύουμε για:

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που δουλεύουν στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια.
• Εξίσωση δικαιωμάτων μόνιμων και αναπληρωτών. Μέτρα στήριξης των αναπληρωτών (στέγαση, σίτιση, δωρεάν μεταφορά).
• Κάλυψη εδώ και τώρα όλων των κενών που παραμένουν στα σχολεία.
• Μείωση των μαθητών στην τάξη σε 20 στα γενικής παιδείας και 10 σε εργαστήρια και κατευθύνσεις.
• Επαναφορά του προηγούμενου ωραρίου. Κατάργηση της αναχρονιστικής Γ’ ανάθεσης.
• Άμεση έναρξη της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και Ενισχυτικής διδασκαλίας.
• Αύξηση της χρηματοδότησης των σχολείων. Αντισεισμική, αντιπυρική, αντιπλημμυρική θωράκιση.
• Στήριξη της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Να στελεχωθούν άμεσα όλα τα τμήματα ένταξης.
• Κατάργηση του νόμου Γαβρόγλου. Σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει.
• Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
• Ουσιαστική στήριξη της δουλείας του εκπαιδευτικού στην τάξη. Πάλη ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγηση που δεν έχει καμία σχέση με την στήριξη και αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου αλλά αποτελεί ένα ακόμα μέσο για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.
• Ανάκτηση όλων των μισθολογικών απωλειών των τελευταίων ετών. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού. Καμία σκέψη για ιδιωτικοποίηση της επικουρικής σύνταξης.
• Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης όλων των προσφύγων και των μεταναστών. Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά αποκλειστικά με κρατική ευθύνη. Έξω οι ΜΚΟ από τις δομές.
• Καμία εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.