Στην αγκαλιά του χωρούσε όλος ο κόσμος…

Χωρίς πολλά λόγια.

Ίσως να ακούγονται κοινότοπες οι εκφράσεις “ήταν το καλύτερο παιδί, είχε χρυσή καρδιά κλπ”…

Και όμως η περίπτωση μας αποτελεί την επιτομή της φιλοτιμίας και της καλοσύνης.

Μιας καρδιάς που χωρούσε όλο τον κόσμο μέσα της, μια ψυχής χωρίς ίχνος κακίας, μιας προσωπικότητας που σπάνια συναντάς.

Ενός ανθρώπου που προσπαθούσε με όλες του τις δυνάμεις, να μην δημοσιεύονται ειδήσεις που προκαλούν πόνο στους συνανθρώπους του, είτε επρόκειτο για γνωστούς είτε για άγνωστους, είτε αφορούσαν ειδήσεις του αστυνομικού ρεπορτάζ, είτε οτιδήποτε άλλο.

Ενός ανθρώπου με μεγάλη συμμετοχή στα κοινά είτε στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου είτε στο εθελοντικό κίνημα.

Ενός ανθρώπου που στα 35 του χρόνια είχε μόνο φιλίες και καμιά εχθρά.

Ενός ανθρώπου με  ανιδιοτελής προσφορά, είτε βρισκόταν στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στο Κόσοβο, είτε στην προσωπική του ζωή είτε στην επαγγελματική του σταδιοδρομία.

Ενός ανθρώπου με Α κεφαλαίο.

Προσπαθώντας να ξεπεράσουμε το αρχικό σοκ, προσπαθούμε να γράψουμε αυτές τις λίγες γραμμές. Είναι το πιο δύσκολο άρθρο μας στα 18 χρόνια της σελίδας μας.

Ο Βασίλης μας, ο φίλος, ο ξάδερφος ο συνεργάτης μας, θα είναι για πάντα δίπλα μας. Τέτοιες ψυχές δεν φεύγουν ποτέ από δίπλα μας, έστω και αν πήρε την θέση του στο στρατό των αγγέλων…

Γι’ αυτό, δεν κλείνουμε με χαιρετισμό… άλλα έτσι όπως αυτός θα ήθελε:

In this article

Join the Conversation