Ο Σύλλογός μας ιδρύθηκε περί τα τέλη του έτους 2006 και πλέον βαδίζει προς τον 5ο χρόνο με αργά και σταθερά βήματα και έδωσε σημαντική προσπάθεια για να σταθεροποιηθεί στη συνείδηση όλων σας με την αμέριστη βοήθεια, συμπαράσταση και αγάπη σας. Η επιβράβευση αυτή ήταν να καθιερωθεί στη συνείδηση όλων, τόσο των Ηπειρωτών που ζούν κα εργάζονται στο Δήμο Νέας Ιωνίας Αττικής, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο των πολιτών του δήμου μας και των όμορων δήμων. Προσπαθεί να αναπτύξει δεσμούς αλληλεγγύης και ενεργούς συμμετοχής, για την αναβίωση, ανάπτυξη, διάσωση, διαιώνιση, διατήρηση και διάδοση των ηθών, εθίμων και παραδόσεων της Ηπείρου, ως και την ανάδειξη της πολιτιστικής της κληρονομιάς και Ηπειρώτικης Αποδημίας, όχι μόνο στους συμπατριώτες μας Ηπειρώτες, αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Δήμου μας, αφήνοντας αυτά ως παρακαταθήκη στις επόμενες, νεώτερες, γενιές.
Για το λόγο αυτό, ο Σύλλογός μας καθιέρωσε να πραγματοποιεί κάθε χρόνο και στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, με την αμέριστη βοήθεια και τη δική σας αγάπη και συμπαράσταση, λαμβάνοντας υπόψη τις τυχόν συγκυρίες και δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν παγκοσμίως, αλλά κυρίως στη χώρα μας εορταστικές εκδηλώσεις όπως η σημερινή με αφορμή τις εκδηλώσεις για το Σούλι, με διαφορετικό θεματολόγιο και περιεχόμενο κάθε έτος. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όλους, Ηπειρώτες και μη, που τιμήσατε την αποψινή μας εκδήλωση με την παρουσία σας και σας υποσχόμαστε, ότι τόσο εμείς ως γνήσιοι απόγονοι των Ηπειρωτών, όσο και οι νεότερες γενιές θα φανούμε αντάξιοι των ηρωικών προγόνων μας και αγωνιστών, τηρώντας πιστά τις παραδόσεις και τις αξίες που αυτοί μας παρέδωσαν ως σκυτάλη και παρακαταθήκη για μια ελεύθερη πατρίδα, με σύνθημά μας:
Οι Ηπειρώτες που ανταμώνουν, οι Ηπειρώτες που αγωνίζονται, οι Ηπειρώτες που δημιουργούν, με τους οδούς της παράδοσης και της νεολαίας μας.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά, επίσης όλους όσους βοήθησαν, πίστεψαν και πρόσφεραν για την επίτευξη της παρούσης εκδήλωσης. Επίσης θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες προς τον Δήμο Ν. Ιωνίας Αττικής, για την αμέριστη βοήθεια που μας παρείχε στη διοργάνωση της παρούσας εκδήλωσης. Σε λίγο ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης θα μας μιλήσει για το «ιστορικό Σούλι και την συνεισφορά του στους αγώνες των Σουλιωτών για την Ελευθερία της Πατρίδος μας.»
Λόγω απουσίας του Δημάρχου της πόλης ο οποίος θα απεύθυνε ένα σύντομο χαιρετισμό, προσκαλώ τον Αντιπεριφερειάρχη βορείου τομέα Αθηνών, κ. Κωνσταντίνο ΜΑΝΙΑΤΗ, για να απευθύνει ένα σύντομο χαιρετισμό. Σας Ευχαριστώ».
Στη συνέχεια ο ομιλητής της εκδήλωσης κ. Χαράλαμπος ΤΟΚΑΣ, αναφέρθηκε στα γεγονότα ως εξής: «Θέλω να ευχαριστήσω το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου σας για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να μιλήσω εκ μέρους της Αδελφότητας το Ηρωϊκό Σούλι, για το Ολοκαύτωμα. Πριν αναφερθώ στο ολοκαύτωμα του καλόγερου Σαμουήλ στο Κούγκι, θέλω να επισημάνω πως η πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μάη 1453, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχε ολέθριες επιπτώσεις για τον Ελληνισμό. Πολλοί υπόδουλοι Έλληνες έχασαν την περιουσία τους, καθώς τα κτήματά τους τα έπαιρναν οι Τούρκοι και τα έδιναν στους πασάδες και σε όσους τους υπηρετούσαν, ενώ αρκετοί από τους διανοούμενους και δραστήριους πατριώτες έφυγαν στο εξωτερικό. Οι υπόλοιποι – αυτοί δηλαδή που έμειναν πίσω- υπέφεραν από τον τούρκικο ζυγό, καθώς στα πάτρια εδάφη «όλα τά ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά»…
Ακολούθησαν «χρόνοι δίσεχτοι» αλλά και επαναστατικά κινήματα, όπως του Διονυσίου Φιλοσόφου και αργότερα του Λάμπρου Κατσώνη. Από αυτή την άποψη, η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821, δεν ήταν ένα ξαφνικό και μοναδικό γεγονός. Ήταν μια από τις πολλές παράτολμες προσπάθειες των υπόδουλων Ελλήνων να απελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό, η οποία στέφθηκε με επιτυχία. Σημαντικό ρόλο στον ξεσηκωμό του 1821 έπαιξαν και οι Σουλιώτες, οι οποίοι για περισσότερο από 250 χρόνια αποτελούσαν μεγάλο πονοκέφαλο για τους Τούρκους κατακτητές. Από το 1550 μέχρι και το Δεκέμβρη του 1803, οι Σουλιώτες και οι Σουλιώτισσες ζούσαν ελεύθεροι στο δικό τους ανεξάρτητο κράτος, στη Σουλιώτικη Συμπολιτεία, τροφοδοτώντας έτσι το μεγάλο ξεσηκωμό και την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς Περραιβό και τον Λαμπρινίδη, γύρω στο 1550 πολλοί κάτοικοι της περιοχής που ήθελαν να αποφύγουν τις συνέπειες της υποδούλωσης στους Τούρκους (καταπίεση, εξισλαμισμός των χριστιανών κλπ), ίδρυσαν το Σούλι. Ένα χωριό που βρίσκεται σε μια μικρή πεδιάδα, 600 μέτρα πάνω από την κοίτη του ποταμού Αχέροντα, ενώ πίσω του υψώνεται μια επιβλητική αλυσίδα βουνών, που ήταν και η φυσική άμυνα των Σουλιωτών.
Χρόνο με το χρόνο, όμως, αυξανόταν ο αριθμός των κατοίκων της περιοχής, καθώς όλο και περισσότεροι κυνηγημένοι από τους Τούρκους αναζητούσαν και εύρισκαν καταφύγιο στο Σούλι. Έτσι, δημιουργήθηκαν στους ίδιους βράχους, που ήταν ένα είδος φυσικών Κάστρων, άλλα τρία χωριά. Η Σαμωνίβα, η Κιάφα και ο Αβαρίκος – που μαζί με το Σούλι- αποτελούσαν το «τετραχώρι. Σύντομα όμως και το τετραχώρι δεν μπορούσε να χωρέσει όλους εκείνους που κατάφθαναν συνεχώς για να ξεφύγουν από την τουρκική καταπίεση και σκλαβιά. Δίπλα στο τετραχώρι, σχηματίστηκαν στις πλαγιές και στους πρόποδες των Κασσιώπιων βουνών άλλα εφτά χωριά- το Τσεκουράτι, το Περεχάτι, τα Βίλια, το Αλποχώρι, η Κοντάτες, η Γκιονάλα και η Ρουσιάτσα- που είναι γνωστά και ως «εφταχώρι».
Αυτά τα έντεκα χωριά- το τετραχώρι μαζί με το εφταχώρι- που αποτελούσαν την «Σουλιώτικη Συμπολιτεία», είχαν πληθυσμό περίπου 6.000 χιλιάδες κατοίκους, από τους οποίους κοντά στις 2.000 ήταν πολεμιστές. Από την ίδρυσή της (1570) μέχρι την εγκατάλειψη του Σουλίου (Δεκέμβρης 1803) η Σουλιώτικη Συμπολιτεία ήταν πάντα αυτόνομη, ανεξάρτητη και ελεύθερη. Επίσης, στην περίοδο της καταπιεστικής Τουρκοκρατίας, οι Σουλιώτες δεν ήταν μόνο ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Με τη δύναμη των όπλων τους, είχαν επεκτείνει την κυριαρχία τους και σε άλλα 60 χωριά στη γύρο περιοχή, που είχαν κατακτήσει από τους Αγάδες Μαργαριτίου και εκ του Ισλάμ Πρόνιου της Παραμυθίας. Οι κάτοικοι αυτών των 60 χωριών, που ονομάζονταν «παρασουλιώτες», πλήρωναν στους Σουλιώτες φόρο υποτέλειας.
Η δομή της Σουλιώτικης κοινωνίας ήταν καθαρά πατριαρχική. Οι κάτοικοι ήταν χωρισμένοι σε «φάρες» και κάθε φάρα είχε το δικό της αρχηγό. Οι αρχηγοί των φαρών αποτελούσαν την κεντρική κυβέρνηση (για την περιοχή), που ονομαζόταν «Κριτήριο της Πατρίδας». Η κυβέρνηση είχε ως κύρια αποστολή τη στράτευση των κατοίκων σε περίπτωση πολέμου και την απονομή της δικαιοσύνης.
Γνωστές φάρες, μέλη των οποίων διέπρεψαν στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ήταν του Μπότσαρη, του Τζαβέλα, του Δράκου, του Φωτομάρα, του Κουτσονίκα κ.ά. Ο στρατός των Σουλιωτών σε καιρό πολέμου αριθμούσε περίπου 4.000 άνδρες. Στις μάχες, όμως, βοηθούσαν και οι γυναίκες και τα παιδιά μεταφέροντας τρόφιμα και πολεμοφόδια και στην ανάγκη κρατούσαν όπλο και πολεμούσαν σκληρά και γενναία.
Βασική αρχή του Δημοσίου Δικαίου που εφάρμοζαν οι Σουλιώτες ήταν ότι έδιναν στους εαυτούς τους το δικαίωμα να «ανακτήσουν δια της δυνάμεως» (δηλαδή με πόλεμο) όσους τόπους μπορούσαν. Επίσης, οι Σουλιώτες μεταχειριζόταν τους λοιπούς Έλληνες και Χριστιανούς- εκείνους που δεν έπαιρναν τα όπλα για να πολεμήσουν μαζί τους αλλά «μοχθούσαν χάριν των Τούρκων»- με το ίδιο τρόπο που μεταχειρίζονταν οι Τούρκοι τους ραγιάδες τους. Τους ανάγκαζαν δηλαδή να πληρώνουν στη Σουλιώτικη Συμπολιτεία το φόρο υποτέλειας που θα πλήρωναν στους Πασάδες.
Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έγιναν μια σειρά εκστρατείες των τούρκων κατά των ηρωικών Σουλιωτών. Ανάμεσα στις σημαντικότερες εκστρατείες των Τούρκων, που είχαν στόχο να καταλάβουν το θρυλικό Σούλι, ήταν και οι εκστρατείες του 1721 με πασά των Ιωαννίνων τον Χατζή Αχμέτ, του 1754 με πασά το Μουσταφά, του 1759 που ήταν διοικητής στο Δέλβινο ο Ντοστ μπέης και του 1772, όταν ισχυρές δυνάμεις τουρκαλβανών επιχείρησαν να καταλάβουν το θρυλικό Σούλι.
Το 1788, που έγινε πασάς των Ιωαννίνων ο Αλής ο Τεπελενλής- γνωστός και ως Αλή Πασάς- οι εκστρατείες των Τουρκαλβανών εναντίον του Σουλίου μπήκαν σε καινούργια φάση. Συγκεκριμένα, ο Αλή Πασάς εκστράτευσε εναντίον των Σουλιωτών:
· Το 1790, αλλά απέτυχε και αποχώρησε άπρακτος και ταπεινωμένος.
· Το 1792 επιχείρησε δεύτερη εκστρατεία, αφού προηγουμένως εξαπάτησε τους Σουλιώτες ζητώντας τους βοήθεια με την πρόφαση ότι θα επιτίθετο εναντίον του Αργυροκάστρου. Μόλις πήρε τη βοήθεια, αιχμαλώτισε τους στρατιώτες και επιτέθηκε εναντίον των Σουλιωτών με την ελπίδα ότι θα τους αιφνιδίαζε. Όμως και πάλι αποκρούστηκε από τους γενναίους Σουλιώτες.
· Το 1800, που ξεκίνησε την τρίτη εκστρατεία κατά του Σουλίου. Στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, που κράτησε 3 χρόνια, ο Αλή Πασάς προσπάθησε να διασπάσει τους Σουλιώτες (προσφέροντάς τους χρήματα) ενώ παράλληλα έχτιζε οχυρά και απέκλεισε όλες τις διαβάσεις απ’ όπου ανεφοδιάζονταν οι Σουλιώτες με τρόφιμα και πολεμοφόδια. Οι Σουλιώτες αμύνθηκαν σθεναρά για πολλούς μήνες, για να διατηρήσουν την πολυπόθητη ανεξαρτησία τη λευτεριά τους. Όμως η έλλειψη τροφίμων τους ανάγκασε να υποχωρήσουν στο πολυθρύλητο Κούγκι και να συνθηκολογήσουν στο τέλος του 1803. Ως μοναδικό όρο έβαλαν την ελεύθερη αποχώρησή τους από το Κούγκι, όπου παρέμεινε ο Καλόγερος Σαμουήλ με λίγους άνδρες. Όταν οι προκλητικοί Τούρκοι μπήκαν στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, τη μέρα που ο Σαμουήλ έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και τινάχτηκαν στον αέρα, το ημερολόγιο έγραφε 12 Δεκέμβρη του 1803.
Όσοι Σουλιώτες σώθηκαν, χωρίστηκαν σε τρεις φάλαγγες και αποχώρησαν. Η πρώτη φάλαγγα με αρχηγό το Φώτο Τζαβέλα έφτασε στην Πάργα κι από εκεί χωρίς απώλειες στην Κέρκυρα. Η δεύτερη φάλαγγα με αρχηγό τον Κουτσονίκα, με προορισμό Πρέβεζα και Λευκάδα, δέχτηκε επίθεση των Τούρκων κοντά στο Ζάλογγο της Πρέβεζας και αποδεκατίστηκε. Πολλές γυναίκες (για να αποφύγουν την αιχμαλωσία) έπεσαν από τους βράχους κρατώντας τα παιδιά τους στην αγκαλιά. Είναι ο περίφημος «Χορός του Ζαλόγγου» που χιλιοτραγουδήθηκε και με πολλή συγκίνηση τραγουδιέται και σήμερα «Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή.». Η τρίτη φάλαγγα με αρχηγό τον Κίτσο Μπότσαρη έφτασε στο Βουλγαρέλι και ενώθηκε με άλλες δυνάμεις. Ο Αλή Πασάς τους πολιόρκησε στο μοναστήρι του Σέλτσου (1804) και τους εξόντωσε. Όσοι γλίτωσαν, διέφυγαν στο Μεσολόγγι, στο Αγρίνιο και στα Εφτάνησα. Το 1820 που ο φιλόδοξος Αλή Πασάς ήρθε σε ρήξη με το Σουλτάνο, οι Σουλιώτες συμμάχησαν μαζί του με αντάλλαγμα την επανεγκατάστασή τους στο αγαπημένο τους Σούλι.
Οι Σουλιώτες και Σουλιώτισσες, που έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με στους Σπαρτιάτες, λειτουργούσαν συλλογικά. Στην καθημερινή τους δράση, ήξεραν να προτάσσουν το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ. Με τη στάση τους, είχαν καταχωρηθεί στην ιστορία ως υπόδειγμα ηρώων αγωνιστών για την υπεράσπιση των ιδανικών της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ξεχώρισαν για την τόλμη και αποφασιστικότητα, με την οποία αγωνίστηκαν ώστε να είναι αφέντες στον τόπο τους και να ζουν με ψηλά το κεφάλι, ανεξάρτητοι. Και τα κατάφεραν, αφού επί δυόμιση περίπου αιώνες (που ολόκληρη η Ελλάδα βρισκόταν υποδουλωμένη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τους Τούρκους), το Σούλι παρέμενε αδούλωτο κάστρο.
Ο καλόγερος Σαμουήλ που τινάχτηκε στο Κούγκι, οι Τζαβελαίοι που δεν δίστασαν να θυσιάσουν γιους και θυγατέρες για την πατρίδα, οι Σουλιώτισσες που πολεμούσαν σαν άντρες και προτίμησαν το χορό του Ζαλόγγου από την αιχμαλωσία των Τούρκων, είναι μερικά μόνο από τα φωτεινά παραδείγματα της ιστορίας της πατρίδας μας.
Η αυτοθυσία του καλόγερου Σαμουήλ που προτίμησε να ανατιναχθεί με τους 5 συντρόφους του στο Κούγκι αντί να παραδοθεί στους Τούρκους, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση, που το ξανασυναντάμε αρκετές φορές αργότερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε, το χορό του θανάτου που έσυραν οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο, τα ολοκαυτώματα στο Σέλτσο, στο Μεσολόγγι, στο Αρκάδι της Κρήτης καθώς και αυτά που έζησε η νεότερη Ελλάδα στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής.
Για κάποιους όμως, οι Σουλιώτες και αργότερα οι πατριώτες οπλαρχηγοί της εξέγερσης του 182, θεωρούνταν τρελοί, επειδή είχαν το θάρρος να τα βάλουν με μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. Ενδεικτικό αλλά και επίκαιρο είναι και το παρακάτω απόσπασμα του γέρου του Μωριά Θόδωρου Κολοκοτρώνη, που σημειώνει στα απομνημονεύματά του. «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα οπού ενικήσαμεν, οπού ετελειώσαμεν με καλά τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν, ηθέλαμεν τρώγει κατάρες, αναθέματα».
Και είναι επίκαιρο το παραπάνω απόσπασμα, καθώς τον τελευταίο χρόνο, ο ελληνικός λαός, καλείται από τους κυβερνώντες (είτε την Ελλάδα είτε την Ευρωπαϊκή Ένωση) και τους συνοδοιπόρους της, να υποταχθεί στη λογική του «σφάξε αγά μου ν’ αγιάσω», με πρόσχημα τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας από τη χρεοκοπία. Στα πλαίσια αυτά, μας καλούν, να συμβιβαστούμε με την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και παράλληλα να δεχτούμε την παραχώρηση εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ήδη με άλλοθι τα δάνεια που πήρε η κυβέρνηση, εκχώρησε το τελευταίο 18μηνο- και δυστυχώς συνεχίζει να εκχωρεί- κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και του ελληνικού λαού στην περίφημη «τρόικα». Στην πράγξη, η κυβέρνηση εκχώρησε και συνεχίζει να εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας προς τις ηγεσίες του ΔΝΤ της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και όλους εκείνους που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρότερων χωρών και των τραπεζιτών.
Σε όλους αυτούς, που θεωρούν τρελούς, όσους αντιστέκονται και αρνούνται να υποταχθούν στη λογική του «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», μια απάντηση ταιριάζει: Καλύτερα «τρελοί παρά ραγιάδες». Γιατί αν δεν υπήρχαν κάποιοι τρελοί όπως οι Σουλιώτες, ο καλόγερος Σαμουήλ, ο Κολοκοτρώνης και άλλοι ήρωες του ελληνικού έθνους, η Ελλάδα θα ήταν ακόμη κάτω από τον τουρκικό ή κάποιο άλλο ζυγό.»
Θέλουμε να τονίσουμε εδώ ότι παρά τις συγκυρίες που προέκυψαν την τελευταία στιγμή, λόγω της βροχής που είχε προηγηθεί, όσο και του ποδοσφαιρικού αγώνα της Εθνικής μας Ομάδος, η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη, αν και μια τέτοια εκδήλωση γινόταν για πρώτη φορά. Η μεγάλη προσέλευση του κόσμου, έδωσε μεγάλη δύναμη και ώθηση στο Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο υποσχέθηκε κάθε φορά θα προσπαθεί και κάτι καλύτερο ανεβάζοντας τον «πήχη» όλο και πιο ψηλά, ενώ το θεματολόγιο της εκδήλωσης κάθε χρόνο θα είναι διαφορετικό και ποικίλο, καθόσον θα προέρχεται και θα επιλέγεται εναλλάξ και από τους 4 Νομούς της Ηπείρου.
Μετά την ομιλία του κεντρικού ομιλητή, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. προσκάλεσε και παρουσίασε ονομαστικά τα μέλη του Συλλόγου: ΚΑΡΒΕΛΑ Αννα (Αντιπρόεδρος), ΚΟΝΤΟΣΤΕΡΓΙΟ Γεώργιο (Ταμίας), ΓΟΥΣΙΑ Αμαλία ( Γεν.Γραμματέας), ΖΙΑΚΑ Άρτεμις (Αν. Ταμίας), ΓΟΥΣΙΑ Νίκο (Γραμματέας Ε.Ε.), ΖΥΓΟΥΡΗ Νίκο (Μέλος Ε.Ε.) Παράλληλα ανακοινώθηκαν και τα λοιπά μέλη του Δ.Σ. και της Ε.Ε. (ΝΟΥΣΙΑΣ Νίκος, ΒΕΛΛΗΣ Ιωάννης, ΤΣΟΥΚΑΛΟΣ Ιωάννης) τα οποία λόγω ηλλειμένων υποχρεώσεων απουσίαζαν στη συγκεκριμένη στιγμή.
Στη συνέχεια από την εκφωνήτρια της εκδήλωσης τη σκυτάλη παραδόθηκε στα χορευτικά: Σύλλογος Ηπειρωτών Κολωνού (γυναίκες) με χοροδιδάσκαλο τον ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ Νίκο, Σύλλογος Ηπειρωτών Πετρούπολης με χοροδιδάσκολο την ΜΠΟΤΣΑΡΗ Βαρβάρα, τα οποία με τις παραδοσιακές στολές και φορεσιές τους χόρεψαν παραδοσιακά τραγούδια από την Ήπειρο, καταπλήξαντες το κοινό με τις χορευτικές τους ικανότητες και φιγούρες.
Μετά το περας των χορευτικών το Δ.Σ. του Συλλόγου ανέβηκε στην πίστα προσκαλώντας τον κόσμο να χορέψει.
Παραβρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους οι: Αντώνιος ΦΟΥΣΑΣ τέως Υπουργός και Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Απόστολος ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ τέως Πρόεδρος Βουλής και βουλευτής ΠΑΣΟΚ, Κώστας ΜΑΝΙΑΤΗΣ Αντιπεριφερειάρχης Βόρειου τομέα Αθηνών, ο Δήμαρχος Νέας Ιωνίας Αττικής μετά της συζύγου του Ηρακλής ΓΚΟΤΣΗΣ(μετά το πέρας της κοινωνικής του υποχρέωσης), Τάκης ΚΩΣΤΑΚΗΣ Αντιδήμαρχος τεχνικής υπηρεσίας Δήμου Ν. Ιωνίας, Φώτης ΤΣΟΜΠΑΝΟΓΛΟΥ Αντιδήμαρχος καθαριότητας και πρασίνου Δήμου Ν. Ιωνίας, Ξενοφών ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Πρόεδρος ΟΠΑΝ Δήμου Ν.Ιωνίας, Τάκης ΚΩΣΤΙΔΑΚΗΣ Αντιπρόεδρος ΟΠΑΝ και εκπρόσωπος Ιωνικού Συνδέσμου, Χρήστος ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ Πρόεδρος ΚΕΒΡΕΦΟ, Χάρης ΖΑΧΟΣ Αντιπρόεδρος Αδελφότητας Αγναντητών Αθήνας, Μανώλης ΣΤΡΑΤΗΣ Πρόεδρος Κρητών Ν.Ιωνίας, Γιάννης ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ δημοτικός σύμβουλος και Αντιπρόεδρος Κρητών, Μαίρη ΛΑΓΟΥΔΑΚΗ Γραμματέας συλλόγου Κρητών, Λίτσα ΒΡΑΝΑ εκπρόσωπος Ομοσπονδίας Αδελφοτήτων Καλαμά Ιωαννίνων, Κώστας ΚΟΝΗΣ αντιπρόεδρος Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, Ιδομενέας ΣΑΡΡΗΣ εκπρόσωπος ΠΑΚ Νέας Ιωνίας, Νίκος ΚΑΡΑΜΠΑΛΗΣ Πρόεδρος Αδελφότητας Ανεμορράχης Άρτας, Νεκτάριος ΓΕΡΟΝΙΚΟΛΟΣ πρωτοπρεσβύτερος και προϊστάμενος του Ιερού ναού Αγ. Σπυρίδωνος Ν. Ιωνίας., Στέφανος ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ τέως Υπουργός και Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Χαράλαμπος ΜΟΣΧΟΒΗΣ Πρόεδρος Λεσβιωτών Ν. Ιωνίας, Μίλτος ΚΑΝΑΒΟΣ δημοτικός σύμβουλος Ν. Ιωνίας, Χρήστος ΒΛΑΧΟΣ τέως Αντιδήμαρχος καθαριότητος και πρασίνου δήμου Ν. Ιωνίας, Νικηφόρος ΠΑΤΣΗΣ Γεν. Γραμματέας Συλλόγου Ηπειρωτών Γαλατσίου – Λαμπρινής, Άγγελος ΜΕΛΕΜΕΝΗΣ Πρόεδρος συλλόγου Σμυρναίων, Παγώνα ΚΑΣΝΕΣΗ και Βασιλική ΚΟΚΚΙΝΟΥεκπρόσωποι εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας, Ελευθέριος ΚΟΤΑΣ Αντιπρόεδρος Συλλόγου Ηπειρωτών Λυκόβρυσης, Ιωάννης ΔΑΡΜΟΓΙΑΝΝΗΣ Πρόεδρος της Διαδημοτικής Πολιτιστικής Ένωσης (ΔΙΑΠΕ), Βασίλης ΠΑΠΑΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Πρόεδρος Ηπειρωτών Αγ. Αναργύρων, Ελπιδοφόρος ΠΕΛΕΚΑΝΑΚΗΣ τέως Πρόεδρος Κρητών Ν. Ιωνίας, Λάζαρος ΜΠΑΛΑΜΑΤΣΙΑΣ Πρόεδρος Αδελφότητος Κραψιωτών Αθήνας, Γεώργιος ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Νεφροπαθών και περιφερειακός σύμβουλος Περιφέρειας Αττικής, Βασίλης ΜΑΓΚΑΝΑΔΕΛΛΗΣ εκδότης περιοδικού Πανόραμα και ειδησεογραφικού portal ionianet.gr, Όλγα ΦΤΟΥΛΗ Πρόεδρος Μικρασιατικής Ένωσης Καππαδοκία, Μαίρη ΑΡΩΝΗ Πρόεδρος Συλλόγου φίλων Στέλιου Καζαντζίδης Ν. Ιωνίας και Ηρακλείου ο Ζέφυρος (με ρίζες από την Ήπειρο). Παρέστησαν και παρευρέθηκαν οι Δημοσιογράφοι: Ελίνα ΜΑΚΡΗ Ελίνα από δημοσιογραφικό portal ionianet.gr και περιοδικό Πανόραμα, Δημήτριος ΚΑΠΟΤΗΣ από ANT1, Γεώργιος ΜΟΥΣΓΑΣ από εφημερίδας Ριζοσπάστης.
Το γλέντι και ο χορός συνεχίστηκε και τελείωσε με τις καλύτερες εντυπώσεις και αναμνήσεις μέχρι τις πρωινές ώρες. Το Δ.Σ. του Συλλόγου ευχαριστεί θερμά όλες και όλους που παρευρέθηκαν αλλά και αυτούς, που για τυχόν διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν και υπόσχεται ότι θα κάνει το παν να ενεργοποιήσει όχι μόνο τους Ηπειρώτες συμπατριώτες μας και φίλους του Συλλόγου, αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Δήμου με σκοπό την ανάδειξη, διαιώνιση και διατήρηση των ηθών, εθίμων και παραδόσεων της Ηπείρου και την ανάπτυξη και σύσφιξη δεσμών αλληλεγγύης και ενεργής συμμετοχής των.
Join the Conversation