Αφιέρωμα στα “Ρεμπέτικα της Κατοχής” το μεσημέρι της Κυριακής στο Γαρδίκι

Σε κάθε πολεμικό μέτωπο του ‘40, μετρώντας τις ώρες και τις στιγμές που επιβιώνεις, αποκτάς ικανότητες υπεράνθρωπου όταν αναλογίζεσαι το τι υπερασπίζεσαι: σπίτι, πατρίδα, οικογένεια, ιστορία, Ελλάδα.

Όπως τα τραγουδάει ο ρεμπέτης:

«Το σπίτι μου λησμόνησα/και κάθε μου σκοτούρα,και σαν θεριό πολέμησα/επάνω στη Κλεισούρα.
Τους όλμους δεν φοβήθηκα/τα τάνκς και τα κανόνια, και μεσ’ στις μάχες ξέχασα/τους πάγους και τα χιόνια.
Με θάρρος αγωνίζομαι /γερά κι αντρειωμένα, για μια Ελλάδα αθάνατη/ σαν το Εικοσιένα.
Θα μπω μπροστά περήφανος/ με γέλιο και μ’ ελπίδα,και θα κρατήσω ελεύθερη / την ένδοξη Πατρίδα»

Το μεσημέρι της Κυριακής μετα τις 12:00′, θυμόμαστε ολα αυτα τα τραγούδια στην ταβέρνα Μαργαρίτης στο Γαρδίκι