Εκτός από το δόξα Θεώ, δόξα Θεώ, θεόν ανυμνούσι αγγέλων τα πλήθη, αγάπης αντηχεί φωνή, Σωτήρ του κόσμου εγεννήθη αγάλονται οι ουρανοί οι ουρανοί. Δόξα Θεώ δόξα Θεώ, των μάγων τα δώρα χρυσός και κασία, ξενίζει η Φάτνη του Θεών, αγάλου άχραντε Μαρία σκιρτήσατε λαοί Σιών λαοί Σιών. Εκτός λοιπόν από τα κάλαντα που τα λέγαμε με όσο μπορούσαμε πιο ωραία φωνή είχαμε και τα αντικάλαντα για τις γρουσούζες τις τσιγγούνες αυτές που είχαν μα δεν έδιναν, είναι περίεργο που και οι πιο φτωχοί έδιναν, μα πολλοί που ήταν πλούσιοι δεν έδιναν.
Τους αναγκάζαμε να δίνουν λέγοντας τα αντικάλαντα. Να τα πούμε; Όχι. Μας τα είπαν άλλοι. Μόλις ακούγαμε το όχι αρχίζαμε. Αντικάλαντα. Κυρά μου γυφταρχόντισσα και ταγαροψειριάρα, στη στάχτη όπου κάθεσαι στο γυφτοκάλυβό σου, απλώνεις πέντε δάχυλα και βγάζεις δέκα ψείρες, πλατειές πλατειές σαν το κουκί μεγάλες σαν ρεβύθι. Του χρόνου πάλι νάρθουμε νταλάσκια να σας βρούμε. Έτσι σχεδόν καμιά νοικοκυρά δεν τολμούσε να μας πει όχι.
Εδώ θα σας πω για μια κυρία που όσα και να πηγαίναμε είχε έτοιμα τα χρήματα στη τσέπη της ποδιάς της και σε μια σοκολατιέρα λουκουμάκια,και μας έλεγε άντε να μου έρθετε ξανά μετά τη νηστεία. Ήταν για να μας δώσει κουραμπιέδες και φιογγάκια[δίπλες,] Την πρωτοχρινιά λέγαμε τον Αγιο Βασίλη και των Θεοφανείων το σήμερα τα Φώτα. Το βράδυ της πρωτοχρονιάς εκτός απο το πάει ο παλιός ο χρόνος, λέγαμε και το. Ταρατατάμ ταρατατάμ με την τρουμπέτα. Και μας ξεκούφανες τ΄αυτιά, βουλώσατέ τα.
Παντού χαρά να φιληθούμε εχθροί και φίλοι, και θα σας πω τραγουδιστά τον Αη Βασίλη. Απόψε δώρα μας και γλέντια και λαούτα και το τραπέζι θα στρωθεί μ΄όλα τα φρούτα και ο παππούς τη βασιλόπιτα θα κόψει και σ΄όποιον τύχει το φλουράκι θα προκόψει. Θα ξαναγράψουμε για τούτες τις Άγιες μέρες που ήταν το τέλος και η αρχή του χρόνου. Τέλος τα Χριστούγεννα Αρχή η Πρωτοχρονιά ο Αη Βασίλης ο Ιεράρχης.
Εμείς στο σπίτι μας δεν στολίζαμε δένδρο ο πατέρας μας ήταν ανένδοτος, και καραβάκι δεν κάναμε απλώς είχε η μάνα μας πολλές πιατέλες γλυκά και ανάμεσά τους κανένα φιόγκο κόκκινο.Κάναμε κάτι καλαθάκια από χόρτο που τα γεμίζαμε γλυκά για τους συγγενείς. Η μάνα μας έκανε πολλά γλυκά. Νομίζω πως ήταν απλώς μερακλού γιαί η ίδια δεν πολυέτρωγε παρά κανένα σταφιδόψωμο ή κανένα ρυζόγαλο.
* H Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμα, είναι συγγραφέας, ποιήτρια, βραβευμένο μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διεθνής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ξαναβραβευτηκε απο την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, στο Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος. Περισσότερα σε νέο άρθρο.
Join the Conversation