Οι ιστορίες τις Βάβως: Έτσι γιορτάζαμε την Κυριακή των Βαΐων

Μετά κράταγαν λίγο για το ντουλάπι που έμπαιναν τα τρόφιμα και η πολλή έμπαινε στο γιούκο για να μην πιάσει σκόρο [που στο χωριό μας το σκόρο τον λέμε κόπτσα και αν θέλουν να πουν μπροστά σε παιδιά πως κάποιος πέθανε λένε τον πήρε ο κόπτσας η ο Αηταξιάρχης,] έβαζαν λοιπόν δάφνη όπου είχαν την προίκα όπως στην καρσέλα ή το μπαούλο. Βλέπεις τότε δεν είχαν λεφτά και τα προικιά τα μάζευαν χρόνια. Ήταν δε τα προικιά, χασιές φλοκάτες ή στείρες, κιλίμια, χράμια, σεντόνια κεντημένα, και με νταντέλα, υφάσματα για τα ρούχα της νύφης και για τα σόγια του γαμπρού.

Είχαν ακόμη . μαξιλάρες, σακούλια, κουρτίνες που στην πόλη μας ήταν μικρές με κάτι ρόδακες πλεκτές στο χέρι με το βελονάκι, και ύφασμα βαμβακερό. Εκτός από τους ρόδακες που ήταν κάτω και σχημάτιζαν μια υπέροχη νταντέλα έβαζαν ρόδακες και στα πάνω μέρη στο σημείο που ενώνονταν οι ρόδακες έβαζαν φούντες από την κλωστή που έπλεκαν τις κουρτίνες. Επειδή οι κουρτίνες ήταν κοντές περίπου ένα πήχη στο κάτω μέρος του παραθυριού έβαζαν κουρτινάκια που ήταν από το ίδιο ύφασμα και είχαν μια όμορφη νταντέλα.

Απο το ίδιο ύφασμα και διαφορετική νταντέλα κάνανε τους κρεβατόγυρούς. Οι κρεβατογυροί ήταν στενόμακρο ύφασμα με νταντέλα και πολλές φορές κεντημένος με λουλούδια σε βυζαντινή βελονιά που έμπαινε γύρω από το κρεβάτι ή τα μπάσια. Επίσης έπρεπε η προίκα να έχει πολλά κεντήματα της μηχανής και του χεριού. καρέδια τραπεζομάντιλα, μαξιλάρια, που πολλά από αυτά είχαν πάνω γνωμικά όπως κι αυτό θα περάσει, κλπ.Τα σχέδια τα αντέγραφαν με ένα μαγικό τρόπο. Έβαζαν το χαρτί με το σχέδιο και το έτριβαν απαλά με ένα κουτάλι. Όταν κάποια στιγμή σήκωναν το ύφασμα είχε βγει το σχέδιο. Δεν ξέρω πως γινότανε.

Βέβαια των Βα’ι’ων έτρωγαν πάλι μπακαλιάρο τηγανητό σκορδαλιά μα και πλακί και στην κατσαρόλα με πατάτες και μπόλικο κόκκινο πιπέρι ακόμα και λαχανοντολμάδες έκανε με μπακαλιάρο και μπακαλιαρόπιτα η θεία μου η Αθηνά που την έμαθε από την κουνιάδα της την Καλλιόπη στη Σπάρτη, ή μπακαλιάρο βραστό ασπρο που το έμαθε στην Κέρκυρα. Ήταν να μη δει κάτι πάντα μάθαινε και έκανε θαύματα. Η Θεία μου η καλόγνωμη η όμορφη και χαμογελαστή κομψή Αθηνά.

Θελω να πω ακόμη πως πολλά κορίτσια κένταγαν εκτός από ριζοβελονιά, πλακέ, βυζαντινό, και σταυροβελονιά που τότε ήταν στη μόδα. Βλέπετε τότε είχε μόδα και στα προικιά. Και να δεις που δεν έδιναν τα σχέδια να μην έχουν όλες τα ίδια προικιά λες και θα τα έστρωναν στο ίδιο σπίτι. Εγώ κένταγα, έπλεχα και χόρευα.

Από Δευτέρα, τη Μεγάλη Δευτέρα κάθε απόγευμα στην εκκλησιά και το βράδυ πριν πέσουμε για ύπνο λέγαμε τα τροπάρια της ημέρας, αυτό το κάναμε σε όλες τις μεγάλες γιορτές.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση με αγάπη ειρήνη και ομόνοια. Μονο έτσι θα βγούμε νικητές.