Καλλιεργούν αυταπάτες ότι μ’ ένα τέτοιο «μοντέλο», σε συνθήκες μονοπωλιακού ανταγωνισμού και διεθνοποιημένης αγοράς, η ΔΩΔΩΝΗ μπορεί τάχα να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζόμενων και του λαού. Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ως κυβέρνηση συνεχίζει στον ίδιο δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων, αλλάζοντας το όνομά τους σε «κοινοπραξίες συμβάσεων παραχώρησης», βάζει ζήτημα να ανοίξει ο φάκελος του διαγωνισμού για την αγορά της ΔΩΔΩΝΗΣ, διότι διαφωνεί- όπως λέει- με το χαμηλό τίμημα. Κατά τα άλλα, όλα καλά…
Κερδισμένοι και χαμένοι. Η εταιρεία ρωσικών συμφερόντων που επικράτησε στο διαγωνισμό για την αγορά της ΔΩΔΩΝΗΣ αξιοποίησε την κρίση και βάθυνε περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των παραγωγών. Χρησιμοποίησε γι’ αυτό το θεσμοθετημένο αντεργατικό οπλοστάσιο, που επεκτάθηκε με τα μνημόνια (σπάσιμο ενιαίας τιμής παραγωγού και μείωση τιμών μικρούς και μεσαίους παραγωγούς, απλήρωτο γάλα 2 μηνών, κόψιμο «πριμ εκκαθάρισης», επέκταση συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μειώσεις των μισθών έως και 10% στο μόνιμο προσωπικό, απολύσεις). Πριμοδοτήθηκε δε και με αδιάθετο εμπόρευμα αξίας 45 εκ. ευρώ, κάνοντας έτσι πιο γρήγορα την απόσβεση των 21 εκ. ευρώ που διέθεσε για να αγοράσει τη γαλακτοβιομηχανία. Σήμερα, για να προστατέψει τα συμφέροντα και τα κέρδη του, ο επιχειρηματικός όμιλος καταφεύγει στην τρομοκρατία και τον εκφοβισμό, με στήριγμα και το εργοδοτικό σωματείο (ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ) που αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τις εργοδοτικές αξιώσεις, δεν οργανώνει την πάλη των εργαζομένων και έχει πρωτοστατήσει ουκ ολίγες φορές στην απεργοσπασία. Η εργοδοσία απαγορεύει επί της ουσίας τη συνδικαλιστική παρέμβαση μέσα στο εργοστάσιο, ενώ παλιότερα απαιτούσε να μη συνδικαλίζονται οι παραγωγοί που διαμαρτύρονταν για το απλήρωτο γάλα. Αυτή είναι η… «κοινωνική πολιτική» υπέρ των εργαζομένων, των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και του λαού, όσο τα κλειδιά της οικονομίας τα κρατούν τα μονοπώλια. Όσο η παραγωγή σχεδιάζεται και οργανώνεται με κριτήριο το κέρδος.
Στη περίπτωση της ΔΩΔΩΝΗΣ, οι εξαγωγές και η άνοδος των πωλήσεων δε συνοδεύονται από επαναφορά των απωλειών που είχαν τα προηγούμενα χρόνια στα εισοδήματά τους εργαζόμενοι και παραγωγοί. Ο επιχειρηματικός όμιλος δικαίως επιχαίρει, αφού φαίνεται πως ανοίγονται χρυσοφόροι ορίζοντες, ότι η επένδυση στη ΔΩΔΩΝΗ «πιάνει τόπο» και δείχνει ότι μπορεί να αποφέρει μεγάλα κέρδη, επιβεβαιώνοντας τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της μονάδας, που όμως υποτάσσονται στην κερδοφορία του ιδιώτη – επενδυτή. Στην αντίπερα όχθη, αναδεικνύονται και μέσα από το παράδειγμα της ΔΩΔΩΝΗΣ οι συνέπειες που έχει για εργαζόμενους και παραγωγούς η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στα εργοστάσια , που κλείνουν και ανοίγουν, επενδύουν και χρηματοδοτούνται από το αστικό κράτος καταπώς βολεύει την κερδοφορία τους.
Η πραγματική διέξοδος. Οι εργαζόμενοι στις μεταποιητικές βιομηχανικές μονάδες, μαζί με τη φτωχή αγροτιά, δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στα κελεύσματα για ταξική συνεργασία, να θεωρήσουν τις επενδύσεις ως απάντηση στην κρίση που θα δώσει ώθηση στην οικονομία και θα επαναφέρει τάχα δικαιώματα και κατακτήσεις. Και στην περίπτωση της ΔΩΔΩΝΗΣ αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα κεφαλαίου και εργασίας. Δεν υπάρχουν καπιταλιστές επενδυτές που είναι «πατριώτες», που σκέφτονται τάχα τον τόπο τους. Η μόνη τους έγνοια τους είναι πώς θα κάνουν μπίζνες με τις λαϊκές ανάγκες, όπως η διατροφή. Οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί με τους αγροτοκτηνοτρόφους για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που υπηρετεί το λαό. Να διεκδικήσουν αποκατάσταση όλων των απωλειών και δικαιωμάτων που χάθηκαν στην κρίση, κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων.
Μισθούς και δικαιώματα, αγροτικό εισόδημα και συντάξεις που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.
Να αντισταθούν μαζί στο βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Να αγωνιστούν για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση της γης και των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές αγροτικές μονάδες, διασφαλίζοντας σύγχρονους μισθούς και δικαιώματα για τους εργαζόμενους, σταθερή δουλειά και εισόδημα για τους μικρομεσαίους παραγωγούς, επαρκή φθηνά και υγιεινά προϊόντα για το λαό.
Join the Conversation