1. Η εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς ήταν ένα ναζιστικής εμπνεύσεως και εκτελέσεως έγκλημα που στόχο είχε να τρομοκρατήσει τον Ελληνικό λαό, που στη μεγάλη του πλειοψηφία αντιπάλεψε τον ναζισμό. Ήταν ένα έγκλημα που δεν έγινε μόνο στην Παραμυθιά αλλά και σε δεκάδες άλλες πόλεις και χωριά της Ελλάδας (Καλάβρυτα, Δίστομο, Κοκκινιά, Λιγκιάδες, Δοξάτο, Ανώγεια κ.α) κυρίως ως αντίποινα στην δράση ανταρτικών αντιστασιακών ομάδων και χωρίς στις περιοχές αυτές να ζουν και να δρουν μουσουλμάνοι. Μάλιστα τέτοια εγκλήματα έγιναν και σε άλλους ευρωπαϊκούς τόπους που αγωνίστηκαν κατά των δυνάμεων κατοχής (Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Ιταλία μετά τη συνθηκολόγηση κ.α). Ενδεικτικά να πούμε ότι η σφαγή στο Δοξάτο Δράμας έγινε από τους φασίστες Βουλγάρους κατακτητές. Αν ακολουθήσουμε τη θρησκευτική ερμηνεία των σφαγών πως είναι δυνατόν οι χριστιανοί ορθόδοξοι Βούλγαροι να σκοτώσουν ομόθρησκούς τους; Προφανώς η απάντηση είναι σε όλους γνωστή. Δεν ήταν η ιδιότητά του χριστιανού που τους όπλισε το χέρι αλλά αυτή του φασίστα κατακτητή.
2. Η εμπλοκή μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής στην εκτέλεση των 49 και η συνεργασία τους με τις δυνάμεις κατοχής είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Τα δύο στοιχεία όμως που θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι δεν συμμετείχε το σύνολο του πληθυσμού και ότι δεν ήταν μια κίνηση που προήλθε από τον λαό, αλλά από τους αντιδραστικούς ηγέτες της μειονότητας, από ανθρώπους που συνεργάστηκαν αποδεδειγμένα με τις κατοχικές δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Αδελφοί Ντίνο ήταν μυημένοι στις ιδέες του ιταλικού φασιστικού κόμματος από τα φοιτητικά τους χρόνια και κατά την κατοχή ανέλαβαν ύπατοι αρμοστές του νεοσύστατου Φασιστικού Αλβανικού Κόμματος στην Ήπειρο.
3. Αποτέλεσε πάγια τακτική των ναζιστικών- φασιστικών δυνάμεων κατοχής η λογική του «διαίρει και βασίλευε», η αξιοποίηση αντιδραστικών στοιχείων εντός των χωρών κατοχής και η εκμετάλλευση κάθε εμφανούς ή υποβόσκουσας θρησκευτικής ή εθνικής κόντρας. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Στην Σοβιετική Ένωση επένδυσαν σε αντεπαναστατικά στοιχεία σε Ουκρανία και Βαλτική όπου και βρήκαν ουκ ολίγους πρόθυμους συνεργάτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα οι απόγονοι αυτών στηρίζουν την νέα φασιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας ενώ στις Βαλτικές οι συνεργάτες τιμώνται ως ήρωες με τις ευλογίες της ΕΕ. Στην Γιουγκοσλαβία οι δυνάμεις του ναζιστικού και φασιστικού Άξονα προχώρησαν στην ίδρυση του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας, ενός ναζιστικού κράτους- μαριονέτας που εξόντωσε χιλιάδες γιουγκοσλάβους πατριώτες και παρτιζάνους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τόπους εκτέλεσης.
4. Οι ναζιστικές και φασιστικές κατοχικές δυνάμεις δεν αξιοποίησαν μόνο μειονότητες, εθνικές και θρησκευτικές, αλλά και κάθε πρόθυμο προδότη, καταδότη και συνεργάτη. Ως γνωστόν στους κατακτητές δεν αντιστάθηκαν όλοι οι Έλληνες. Άλλοι κατατάχτηκαν στα Τάγματα Ασφαλείας για να καταπνίξουν κάθε λαϊκή αντίσταση, άλλοι σχημάτισαν αντικομμουνιστικές ομάδες για να βοηθήσουν τις κατοχικές δυνάμεις στο έργο τους (π.χ ομάδα Χ), άλλοι υπηρέτησαν στον κρατικό μηχανισμό για τη διαφύλαξη της κατοχικής τάξης (από τους δοσίλογους Τσολάκογλου και Ράλλη μέχρι τους διοικητές της Χωροφυλακής και των λοιπών σωμάτων ασφαλείας) και άλλοι έκαναν μπίζνες με τους κατακτητές πλουτίζοντας ακόμη περισσότερο (μαυραγορίτες, τοκογλύφοι κ.α). Όλοι αυτοί ήταν Έλληνες μεν, συνεργάτες των κατακτητών δε… Και όλοι αυτοί έχουν στη χώρα μας τους σύγχρονους τιμητές τους, τους ναζιστές, φασίστες και δολοφόνους της οργάνωσης που λέγεται Χρυσή Αυγή.
5. Τα μειονοτικά, θρησκευτικά και εθνοτικά, πάθη αξιοποιήθηκαν και αξιοποιούνται από τον καπιταλισμό σε πάμπολες περιπτώσεις και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρώην Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία και Σοβιετική Ένωση, Συρία, Ιράκ και άλλες δεκάδες χώρες και περιοχές είναι ζωντανά ιστορικά παραδείγματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την έναρξη του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας ποιος νοήμων άνθρωπος πιστεύει πια ότι η Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε λόγω θρησκευτικών διαφορών. Κάτι παρεμφερές έγινε στη Β. Αφρική αλλά και στις μέρες μας στη Συρία με την κατασκευή των Τζιχαντιστών από τους ιμπεριαλιστές ώστε να ανατραπεί η κυβέρνηση Άσαντ.
Κλείνοντας αξίζει να επαναλάβουμε ότι σε τέτοιες εκδηλώσεις και ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη, ο φορέας διοργάνωσης (Δήμος Σουλίου) θα πρέπει επισταμένα να φροντίζει ώστε το ιστορικό πλαίσιο να καλύπτεται επιστημονικά. Η γνώση και η ερμηνεία της ιστορίας είναι ένα κομβικό ζήτημα για την όλη κοινωνική εξέλιξη, ιδιαίτερα την περίοδο που διανύουμε κατά την οποία ο καπιταλισμός στην προσπάθεια του ξεφύγει από τη βαθιά οικονομική κρίση αξιοποιεί με μαεστρία το τελευταίο του όπλο, τον φασισμό.
Join the Conversation