Κιβωτός Εξέλιξης: Τι ειναι η θεραπεία σίτισης

Η αξιολόγηση η ίδια, δείχνει σε μια σειρά από δεξιότητες σίτισης/κατάποσης τις συμπεριφορές.

Το πιο σημαντικό είναι να εξεταστεί το στόμα και η κατάποση, δεξιότητες όπου προσδιορίζεται εάν το βρέφος ή το παιδί έχει ένα πρόβλημα ή έλλειψη ικανότητας στις λειτουργίες του στόματος, που δυσλειτουργεί στην ικανότητα του παιδιού να φάει την κατάλληλη τροφή με ασφάλεια. Πολλά βρέφη και παιδιά έχουν καθυστερήσει στις δεξιότητες για την φυσιολογική σίτιση, αφού ο πόνος και η δυσανεξία που τα συνδέει με τη διατροφή τους, οδηγεί αυτά στο να αρνηθούν την σίτιση εντελώς ή να αρνηθούν ορισμένα είδη ή την υφή κάποιων τροφίμων. Έτσι δεν έχουν αποκτήσει την απαιτούμενη εμπειρία από το στόμα, στο να αναπτύξουν τις φυσικές δεξιότητες, που απαιτούνται, ώστε με ασφάλεια να καταναλώνουν το είδος της διατροφής που θα έπρεπε να καταναλώσουν. Η παρατήρηση από μόνη της από τον κλινικό δεν μπορεί να δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται για την αξιολόγηση του βρέφους ή του παιδιού, για τις σωματικές ικανότητες του για την διατροφή. Πρέπει να ψαχτούν πιθανές δομικές ανωμαλίες στο μηχανισμό της κατάποσης και την αξιολόγηση των παραγόντων κινδύνου για την εισρόφηση (διείσδυση στους πνεύμονες) των τροφίμων και των υγρών.

Μελέτη του παιδιού Ένας ακτινολόγος και ένας λογοθεραπευτής πιθανότατα θα είναι παρόντες και θα θελήσουν για την περαιτέρω εξέταση. Αυτό γίνεται με Βάριο, όπου θα αναμιχθεί σε διάφορα τρόφιμα και ποτά. Ο αξιολογητής μπορεί να παρατηρήσει το βρέφος ή το παιδί να καταπίνει διάφορες υφές των τροφίμων και λεπτά υγρά και πιθανόν πιο παχύρρευστα υγρά, αν χρειαστεί. Οι περισσότεροι αξιολογητές προσπαθούν να έχουν σαν κριτήριο το τάισμα που είναι κοντά στην φυσιολογική τυπική κατάσταση σίτισης, έτσι ώστε να δουν το τυπικό μοτίβο κατάποση τους. Οι αξιολογητές θα παρακολουθήσουν το βρέφος ή παιδί πως προετοιμάσει και διαχειρίζεται το στόμα τους τον βλωμό (το τμήμα της τροφής ή ποτού που λαμβάνονται από το στόμα) για την κατάποση και πως την μεταφέρει στο πίσω μέρος του στόματος για την κατάποση . Στη συνέχεια εξετάζουν την φαρυγγική φάση της κατάποσης – σε αυτή τη φάση ψάχνουν να δουν πόσο αποτελεσματικά φεύγει ο βλωμός. Εκτός από τις φυσικές δεξιότητες, ο αξιολογητής θα εξετάσει επίσης τις αισθητηριακές δυσκολίες που μπορεί να παρεμβαίνουν στην πρόσληψη τροφής σε μερικά παιδιά. Πολλά βρέφη και παιδιά και παιδιά και με Γ.Π. συχνά αναπτύσσουν αισθητηριακά προβλήματα, όπως όμως και παιδιά τυπικής ανάπτυξης, δεδομένου ότι είναι ή έχουν γίνει υπερευαίσθητα. Αυτή η υπερευαισθησία μπορεί να επηρεάσει το βρέφος ή παιδί στο πιπίλισμα της θηλής, στην σίτιση από το κουτάλι ή σε ορισμένες υφές. Μερικά παιδιά μπορεί όμως επίσης να είναι υποευαίσθητα. Δηλαδή αυτό που θα τους επηρεάζει στην ικανότητά τους, να γνωρίζουν πότε στόμα είναι γεμάτο ή να επηρεάζει στη σωματική τους ικανότητα για το φαγητό, καθώς και την επιθυμία τους να φάνε.

Παρατηρώντας το παιδί όταν τρώει Η αξιολόγηση του περιβάλλοντος της διατροφής είναι επίσης σημαντική. Οι ειδικοί θα δουν ποιοι είναι αυτοί που ταΐζουν το παιδί, το επίπεδο του, στο στρες ως προς την τροφή και αν οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι οι κατάλληλες. Ρωτούνται σχετικά με την τοποθεσία στην οποία γίνεται η σίτιση. Σημειώνεται εάν το περιβάλλον διασπά την προσοχή του και αν το παιδί έχει τοποθετηθεί σωστά για σίτιση. Εξετάζονται το μέγεθος και το είδος των σκευών σίτισης που χρησιμοποιούνται και κατά πόσον είναι ωφέλιμα. Τέλος υπάρχουν ερωτήσεις για το βρέφος ή το πρόγραμμα σίτισης του παιδιού και την ακολουθία της σίτισης, πόσο συχνά και ποιοί τύποι τροφίμων και ποτών προσφέρονται.

Παρατηρώντας τις συμπεριφορές του στα γεύματα Τέλος οι κλινικοί διακρίνουν τις συμπεριφορές στην διάρκεια των γευμάτων. Σημειώνονται συμπεριφορές κατά τη διάρκεια της σίτισης. Ο ρόλος της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης (Γ.Π. ) στην ανάπτυξη και ασυνήθιστες διατροφικές συνήθειες.

Είναι σαφές ότι πολλά βρέφη και παιδιά με Γ.Π. αναπτύσσουν αρνητική σχέση με την σίτιση λόγω του πόνου και της δυσανεξίας που η παλινδρόμηση τους προκάλεσε. Εάν ο πόνος τους δεν έχει σωστή διαχείριση, το βρέφος ή το παιδί μπορεί να αναπτύξει δευτερογενή συμπτώματα συμπεριφοράς, όπως η άρνηση των τροφίμων, επιλεκτικότητα και ευαισθησία, η οποία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη και την ωρίμανση, που μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στην απόκτηση δεξιοτήτων σίτισης.

Τα βρέφη και τα παιδιά με Γ.Π. μπορεί να είναι υπερευαίσθητοι σε απτικά ερεθίσματα, ως εκ τούτου, δεν εξερευνούν τα αντικείμενα με τα στόμα τους, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στην ανάπτυξη των αισθητηριο-κινητικών δεξιοτήτων που απαιτούνται για τη σίτιση. Όπως η σίτιση με το κουτάλι που μπορεί να καθυστερήσει λόγω έλλειψης δεξιοτήτων ή ετοιμότητας του στόματος. Τα μικρά παιδιά και μπορεί να έχουν δυσκολία να προωθούν τρόφιμα και μπορεί να πνιγούν, κατά την σίτιση. Αυτά τα συμπτώματα (δηλαδή, άρνηση τροφής, επιλεκτικότητα και ευαισθησία), άγχος για τη σχέση με το φαγητό αλλά και του παιδιού με τους φροντιστές (βρεφονηπιοκόμος, νηπιαγωγός, μητέρα, γιαγιά ), μπορεί αν λειτουργήσει ανασταλτικά. Η σύνδεση που μπορεί τα βρέφη και τα παιδιά να κάνουν ανάμεσα στον πόνο της Γ.Π. και του θηλασμού/σίτισης μπορεί παραμείνει ακόμη και μετά από πολύ καιρό. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας ότι το παιδί λαμβάνει την κατάλληλη ιατρική θεραπεία της παλινδρόμησης, ειδικότερα για την ανακούφιση από τον πόνο, πριν επιχειρήσετε ένα πρόγραμμα σίτισης και παρέμβαση.

Αν και η θεραπεία σίτισης μπορεί να είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση σε πολλών ειδών δυσκολίες σίτισης, αφετέρου όμως χωρίς αποτελεσματική διαχείριση του πόνου, του στόμα το-κινητικού, των αισθητηριακών και συμπεριφορικών παρεμβάσεων στην διατροφή/σίτιση μπορεί να δώσει απογοητευτικά, αναποτελεσματικά αποτελέσματα.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο 26650 21186 και στο email: [email protected]