Όλη η σοφία της ζωής σε λίγες λέξεις απο 89χρονο

Έναν 89χρονο παππού, τον συναντήσαμε να βόσκει μια αγελάδα σε χωριό της Παραμυθιάς. Πιάσαμε κουβέντα μαζί του.

Από την πρώτη στιγμή αντιληφτήκαμε πόση σοφία του χάρισαν οι εμπειρίες της ζωής. Αντέχεις μια χαρά, του είπαμε.

Όχι, είμαι άρρωστος και μάλιστα βαριά, μας απάντησε, αλλά δεν το βάζω κάτω. Δεν κλαίω τη μοίρα μου. Δεν λέω ποτέ, γιατί να με βρει η αρρώστια. Σκέφτομαι ότι όπως αρρωσταίνουν οι άλλοι, γιατί να μην αρρωστήσω και εγώ; Άλλωστε δεν είμαστε από ατσάλι και φθειρόμαστε. Και πρέπει να το καταλάβουμε αυτό καλά, για να μπορέσουμε να ζήσουμε και να μη χάνουμε τον καιρό μας. Να βουτήξουμε στη ζωή είτε παίρνουμε κάτι από αυτή είτε δίνουμε κάτι σ’ αυτή.

Η δική μου ζωή και μου έδωσε και μου πήρε. Περισσότερα μου έδωσε και λιγότερα μου πήρε. Και είμαι ευτυχισμένος που κάθε φορά διαπιστώνω ότι ζω μια μέρα ακόμη. Απο την Κάτοψη