Στο όνομα της «ισονομίας» γενικεύουν την εργασιακή ζούγκλα σε όλο το εργατικό δυναμικό, σε άνδρες και γυναίκες, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη μερική απασχόληση, που εφαρμόστηκε πρώτα στις εργαζόμενες γυναίκες.
Την ίδια στιγμή, επικαλούνται τα υψηλά ποσοστά ανεργίας των γυναικών για να αξιοποιήσουν αντιδραστικά τη σχέση της γυναίκας- μητρότητας. Χρησιμοποιούν τη γυναικεία εργασία σε ληξιπρόθεσμα προγράμματα κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης δουλειάς, σε υποβαθμισμένες υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας της Τοπικής Διοίκησης, διάφορων ΜΚΟ και «κοινωνικών συνεταιρισμών». Την ίδια κατεύθυνση υπηρετεί σήμερα και η προβολή ως πρότυπο επιτυχίας της γυναίκας που καταφέρνει να συνδυάσει τη δουλειά, τη φροντίδα των παιδιών, του σπιτιού, τις προσωπικές σχέσεις. Αφού κάνουν τη ζωή της πλειοψηφίας των γυναικών «λάστιχο» από την κοινωνική καταπίεση, τις τιμούν και από πάνω.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, αντιπαλεύει τις διακρίσεις, που υφίστανται οι γυναίκες από τα λαϊκά στρώματα, τις σκοταδιστικές θεωρίες για το γυναικείο ζήτημα. Δεν πρόκειται μόνο για τις αναχρονιστικές απόψεις που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, όπως το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια», οι οποίες θέλουν τη γυναίκα δεμένη στο ατομικό νοικοκυριό, μακριά από την κοινωνική παραγωγή και την κοινωνική δράση. Οι σύγχρονες μορφές της γυναικείας ανισοτιμίας επενδύονται με το μανδύα του προοδευτισμού, διαμορφώνοντας στρεβλές αντιλήψεις για τις αιτίες της ανισότιμης θέσης της γυναίκας. Παρουσιάζουν ως αιτία την αντίθεση των δύο φύλων, την «πατριαρχική» κοινωνία. Το γεγονός ότι οι λαθεμένες αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο αναπαράγονται όχι μόνο μέσω της στάσης των εργοδοτών, αλλά και μέσω της στάσης, της συμπεριφοράς ανδρών σε όργανα του αστικού κράτους, μέσω των ΜΜΕ, της εκπαίδευσης, μέσα από τα θρησκευτικά δόγματα, δεν αναιρεί ότι η πηγή της γυναικείας ανισοτιμίας είναι η διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και σε εκμεταλλευόμενους.
Στο όνομα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού υποφέρουν οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών στην Ελλάδα και σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Αυτός είναι η «καύσιμη ύλη» που πυροδοτεί τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο, που δημιουργεί την προσφυγιά. Η ΝΑΤΟική εμπλοκή στο Αιγαίο εγκυμονεί νέους κινδύνους επέκτασης του πολέμου, μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους σχεδιασμούς. Οι γυναίκες, ιδιαίτερα οι μητέρες, πρέπει να στείλουν αποφασιστικό μήνυμα. Να μην αποδεχτούν τα παιδιά της εργατικής τάξης, του λαού, να γίνουν θύτες ή θύματα στα κανόνια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Να δείξουν τη λαϊκή αλληλεγγύη στους χιλιάδες πρόσφυγες, που ανάμεσά τους βρίσκονται γυναίκες, βρέφη, ασυνόδευτα παιδιά και έφηβοι, απομονώνοντας το ρατσιστικό δηλητήριο.
Η ασίγαστη δουλειά για την προσέλκυση όσο γίνεται περισσότερων εργατριών, υπαλλήλων, γυναικών από τα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα νέων ηλικιών, στην ταξική πάλη, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορεί να δώσει νέα δυναμική, νέα πνοή στην ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, στην κοινωνική συμμαχία, με δυναμισμό, αποτελεσματικότητα και προοπτική, στην επαναστατική πάλη για να «…θριαμβεύσει η ζωή» με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, αξιοποιώντας όλη τη θετική και αρνητική εμπειρία που έδωσε η ταξική πάλη στον 20ό αιώνα.
Join the Conversation