Από την Ευρωπαϊκή CETA… στην διεπαγγελματική Φέτα. Σε κλοιό ασφυξίας η κτηνοτροφία

Γράφει ο Θεόδωρος Χόβολος Η συνδυασμένη και ολομέτωπη επίθεση στην πρωτογενή αγροτική παραγωγή της χώρας,  όπως αυτή αποκρυσταλλώνεται στα συνεχόμενα μνημόνια, δεν λέει να κοπάσει. Ασφαλιστικό, φορολογικό, απανωτά...

Γνωστό είναι όμως ότι όσο προστάτεψε χρόνια τώρα, την ντόπια παραγωγή  κρέατος η Διεπαγγελματική Κρέατος (η οποία σαρώνεται από τις γερμανικές γαλλικές και ολλανδικές εισαγωγές αλλά και από τις σωρεία  ελληνοποιήσεων) άλλο τόσο θα προστατεύσει και την αιγοπροβατοτροφία η Διεπαγγελαματική Φέτας.

Είναι προφανώς αδύνατο με τέτοιους  είδους αποπροσανατολισμούς και τους αντίστοιχους  συσχετισμούς να υπάρξει η οποιαδήποτε προστασία της ντόπιας παραγωγής και πολύ περισσότερο αναστολή της πολλαπλής αφαίμαξης του αγροτικού νοικοκυριού. Η διαδικασία εκκαθάρισης στις γραμμές των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων αλλά και η ολοκληρωτική υπαγωγή των μεγαλύτερων στο κερδοσκοπικό παιχνίδι του  διευρυμένου αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος, προχωρά χωρίς καμιά αντίσταση. Ακόμα χειρότερα! Το γνωστό γραφειοκρατικό «συνεταιριστικό – συνδικαλιστικό» δίκτυο, που  σαρώθηκε από την κρίση, αναδιαρθρώνεται και μεταλλάσσεται  παράλληλα και επικουρικά με την πρωτοφανή δικτύωση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων στον αγροτικό χώρο. Είτε στις εισροές της κτηνοτροφικής μονάδας, τη μεταποίηση και την εμπορία του κτηνοτροφικού  προϊόντος (π.χ. Φέτα ή Κρέας) είτε με την καθαρή τραπεζιτική-χρηματιστηριακή υπόσταση του (βλέπε τη Συμβολαιακή Γεωργία, τις Αγροτικές Κάρτες των τραπεζών, την GAIA-Επιχειρείν κ.α.)

Η απάντηση στην  στρατηγική επιλογή της άγριας εκμετάλλευσης μέχρι  εξαφάνισης της μικρής κλίμακας κτηνοτροφίας  και την υπαγωγή της εναπομείναντας   σε μια μορφή  σύγχρονης δουλοπαροικίας, βορά σε μεγάλα οικονομικά  συμφέροντα,  μπορεί  και πρέπει να δοθεί άμεσα. Ο κόσμος της εργασίας και του μόχθου, αν θέλει να κρατήσει ένα κομμάτι  από τον τεράστιο πλούτο που παράγει πρέπει γρήγορα  να αναδιατάξει τις δυνάμεις του ταυτόχρονα  σε δύο επίπεδα. Στο επίπεδο της παραγωγής με συνεργατικά σχήματα βάσης, αποκλειστικά  από τους κτηνοτρόφους και για τους κτηνοτρόφου (πολλοί εξωαγροτικοί καλοθελητάδες έχουν είδη πιάσει δουλειά)  και όσο το δυνατό έξω από το δαιδαλώδες αγροτοδιατροφικό σύστημα που βλέπει το Τρόφιμο σαν ύψιστο κερδοφόρο εμπόρευμα, καταλήγοντας να ταΐζει «σκουπίδια» τον ανύποπτο  καταναλωτή.  Αλλά και στο επίπεδο της διεκδίκησης μέσω συλλογικοτήτων που θα φρενάρουν την ολομέτωπη επίθεση και την αποτίναξη των πολλαπλών δεσμών που ΕΕ μαζί με τους διεθνής τοκογλύφους δένουν, ξαναδένουν και λιντσάρουν τη χώρα σε αγαστή συνεργασία με τους ποικίλους ντόπιους διαχειριστές. Χθεσινούς ! Σημερινούς ! Αυριανούς!

In this article

Join the Conversation