Πριν επτά χρόνια, στις αρχές του 2014, έφυγε από τη ζωή ο γιατρός της ανθρωπιάς Χαράλαμπος Μπάτσης, από τις Πέντε Εκκλησιές Παραμυθιάς, καθηγητής χειρουργός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.
Λίγους μήνες νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2014, τον είχαμε συναντήσει στην Κοκκινιά Φιλιατών. Πάντα καλοδιάθετος, πάντα ευχάριστος, πάντα χαμογελαστός, έβλεπες τη δύναμη της καρδιάς του, της ψυχής του, της διάνοιάς του.
Ήταν ένα παιδί ως προς την καλοσύνη και την αγνότητα του χαρακτήρα του και ταυτόχρονα μια ώριμη και ισχυρή και πλήρης προσωπικότητα. Πράος και ταπεινός, ειρηνοποιός, αληθινά μετριοπαθής, η παρουσία του απέπνεε μια γαλήνη, παράλληλα, όμως, και πρότυπο ακατάβλητης αγωνιστικότητας.
Υπήρξε υπόδειγμα, εξαιρετικό υπόδειγμα, Ανθρώπου και Επιστήμονα. Έδινε το καλό παράδειγμα και στον εργασιακό του χώρο και στις κοινωνικές αναστροφές του.
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά συμπαράστασης και βοήθειας σε ανθρώπους, που είχαν ανάγκη. Και το έκανε τελείως αθόρυβα, χωρίς να το διαλαλεί, γιατί δεν στόχευε στον έπαινο, αλλά στην ανακούφιση αναγκεμένων ανθρώπων.
Η Ήπειρος, η Ιατρική Επιστήμη, το Πανεπιστήμιο, η Αυτοδιοίκηση στερήθηκε ένα άξιο στέλεχός της, που δυστυχώς μας εγκατέλειψε νωρίς.
Η ζωή του Χαράλαμπου Μπάτση, ήταν συνυφασμένη με την προσφορά και την αλληλεγγύη. Γι’ αυτό άφησε πίσω του δείγματα ήθους, ταπεινοφροσύνης, ευθυκρισίας, ειλικρίνειας και υψηλού αισθήματος προσωπικής ευθύνης.
Ναι, έχουμε σπουδαία παρακαταθήκη απ’ αυτό, καθώς στο πρόσωπό του συνένωνε σπάνιες αρετές.
Η. Μ.
Join the Conversation