Η καθιερωμένη εκδήλωση Μνήμης πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μονή Σέλτσου από τον Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη σε συνεργασία με την Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας και την Τοπική Κοινότητα Πηγών.
Στην ιστορική μονή, που αποτελεί το δεύτερο Ζάλογγο της Ηπείρου, έγινε επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε ρίψη στεφάνων στον τόπο της θυσίας των Σουλιωτών.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους δεκάδες συμπατριώτες όλων των ηλικιών, εκπρόσωποι πολλών φορέων αλλά και Σουλιώτες προσκυνητές και απόγονοι των Ηρώων του Σέλτσου από το Σύλλογο Αναβίωσης Σουλιωτών Ναυπάκτου.
Φέτος συμπληρώνονται 218 χρόνια από τo ανείπωτο εκείνο διήμερο της 22-23ης Απριλίου του 1804 όταν συντελέστηκε το Ολοκαύτωμα των 1400 περίπου Σουλιωτών και Ραδοβιζινών στο Σέλτσο της Βρεστενίτσας – σημερινές Πηγές Άρτας στην Κοιλάδα του Αχελώου.
Μέχρι τότε άντεξαν την σκληρή τετράμηνη πολιορκία του Αλή Πασά πού ξεκίνησε στις αρχές του 1804, λίγες μέρες μόνο αφ’ ότου εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες στο Σούλι.
Η ιστορία της Μονής Σέλτσου
Όταν με την συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.
Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1.148 Σουλιώτες τα Χριστούγεννα του 1803 έφτασαν στην Μονή του Σέλτσου, όπου λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό. Είκοσι ημέρες αργότερα στις 12 Γενάρη του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν.
Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια που τους προμήθευαν κρυφά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστένιτσας.
Στις 22 Απριλίου, έπειτα από τετράμηνη πολιορκία, οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια μπήκαν στο Μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο. Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και 10 σουλιώτες γλίτωσαν της σφαγής μέσα σε μια σπηλιά.
Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα το κτηριακό συγκρότημα της Μονής αρχικά κτίστηκε τον 10ο αιώνα και καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 15ου, για να ανεγερθεί εκ νέου το 1697 με έξοδα δύο καπεταναίων Νίκου και Αποστόλη. Είναι Αθωνικού τύπου σε σχήμα Π Σήμερα διασώζεται μόνο ο κυρίως ναός και τμήμα των κελιών της που αναστηλώθηκαν από την Περιφέρεια Ηπείρου ενώ έγιναν και σωστικές επεμβάσεις στον ναό.
Το εσωτερικό του ναού έχει εξαιρετικές αγιογραφίες και τοιχογραφίες, ενώ αποτελεί το μοναδικό ενυπόγραφο έργο του ιερέα Νικόλαου από την Άρτα . Εντυπωσιακό είναι και ξυλόγλυπτο τέμπλο με το χρυσό επίχρισμα, τις σημαντικές εικόνες και το φυτικό και ζωικό διάκοσμο σε φόντο κυανέρυθρο.
Join the Conversation