Κ.Ο. Θεσπρωτίας του ΚΚΕ (μ-λ)
15 χρόνια απ΄ τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, 6μμ, ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ
Τιμώντας τη μνήμη του Αλέξη, αντιστεκόμαστε στην πολιτική ενός συστήματος που εκμεταλλεύεται, καταπιέζει και δολοφονεί!
Για 15 ολόκληρα χρόνια η 6η του Δεκέμβρη έχει μετατραπεί σε μια ημέρα καταγγελίας της δολοφονικής πολιτικής του συστήματος, σε μια ημέρα διαδηλώσεων της νεολαίας και του λαού. Όχι μόνο για να τιμήσουν τον δολοφονημένο απ’ την αστυνομία Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και για να καταγγείλουν την κρατική βία, την επιδίωξη να «ξεχαστεί» η δολοφονία ή την αποφυλάκιση του Κορκονέα και την αθώωση του συνεργού του, Σαραλιώτη. Αλλά και σαν μια εκδήλωση αντίστασης απέναντι σ΄ όλα αυτά που βιώνουν σήμερα – τα αποτελέσματα της πολιτικής ενός συστήματος που συνεχίζει να δολοφονεί (με ή χωρίς την κρατική ή παρακρατική βία) νέους ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες, Ρομά, εργαζόμενους (στα λεγόμενα εργατικά «ατυχήματα»). Ένα σύστημα που θυσιάζει το λαό στο βωμό του κέρδους και της αδιαφορίας του, πάνω στις σάπιες υποδομές του: από το έγκλημα στα Τέμπη μέχρι την πλημμυρισμένη Θεσσαλία και τις καμένες περιοχές της Ρόδου, της Θράκης, της Εύβοιας κ.α. Ένα σύστημα που δολοφονεί ολόκληρους λαούς, όπως συμβαίνει σήμερα στη μαρτυρική Γάζα και σε όλη την Παλαιστίνη. Ένα σύστημα που υπονομεύει το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας.
Την 6η του Δεκέμβρη νεολαία και λαός «επιμένουν» να κατεβαίνουν στο δρόμο ακόμα κι αν αυτό μπορεί να το «πληρώσουν» με καταστολή και χημικά, ή ακόμα και με απαγορεύσεις, συλλήψεις και δίκες, όπως έγινε την περίοδο της λεγόμενης «καραντίνας»
Η 6η του Δεκέμβρη δεν αποτελεί «προνομιακό πεδίο» κανενός χώρου. Ούτε του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, που προσπαθεί να απαντήσει στα υπαρξιακά του προβλήματα, σε τέτοιες επετείους. Ούτε, βέβαια, για πρακτικές «εκτόνωσης» ή διοχέτευσης της αγανάκτησης σε τεχνητά «ξεσπάσματα», όχι μόνο ανώδυνα για το σύστημα, αλλά και καθ’ όλα αξιοποιήσιμα απ’ το αστικό κράτος, την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς τους.
Την 6η του Δεκέμβρη οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά, πρέπει να δώσουν το δικό τους διακριτό στίγμα, στο δρόμο συνδέοντας την κρατική καταστολή με τη συνολικότερη καθημερινή αντιλαϊκή-αντεργατική επίθεση, την επίθεση ενάντια στη ζωή και στα δικαιώματα της νεολαίας και του λαού
Το ΚΚΕ (μ-λ) καλεί τη νεολαία, το λαό, τους εργαζόμενους να κατέβουν μαζικά στο δρόμο και να διαδηλώσουν, προβάλλοντας την κατεύθυνση της συλλογικής οργάνωσης, της αντίστασης και της διεκδίκησης, συμβάλλοντας στην οργάνωση των νέων αγώνων, τη μοναδική διέξοδο ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα.
ΜΛ ΚΚΕ Θεσπρωτίας
Η δολοφονία του Αλέξη από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα πυροδότησε μία νεολαιίστικη και λαϊκή έκρηξη, καθώς στο πρόσωπο του νεαρού μαθητή η νέα γενιά και ο λαός είδαν την πιο ακραία έκφραση μιας αντιλαϊκής πολιτικής, που εκτός από το τσάκισμα εργασιακών και κοινωνικών
δικαιωμάτων, εκτός από τη συσσώρευση διαρκών οικονομικών σκανδάλων, εκτός από τη στέρηση της προοπτικής για τη νεολαία, έφτασε στο σημείο ακόμη και να δολοφονεί 15χρονα παιδιά.
15 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έχει προκλητικά αποφυλακίσει τον δολοφόνο του Γρηγορόπουλου, ενώ η ίδια πολιτική που όπλισε το χέρι του Κορκονέα, συνεχίζεται και εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, επιχειρώντας να επιβάλει τον «νόμο και την
τάξη», περνάει ένα σωρό μέτρα που τσακίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες του λαού και της νεολαίας. Η κρατική τρομοκρατία και ο αυταρχισμός οξύνονται με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις επιχειρήσεις εισόδου της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στις σχολές. Με τις συνεχείς αναίτιες επιθέσεις των ΜΑΤ σε φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.
Με νέες δολοφονίες, όπως εκείνη του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία, την τρίτη δολοφονία νέου Ρομά σε διάστημα μικρότερο των τριών χρόνων. Η δολοφονία αυτή αποτελεί μία ακόμη κρατική δολοφονία με ρατσιστικά κίνητρα, αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας και ασυδοσίας που τροφοδοτείται από την κυβερνητική πολιτική. Και είναι η ίδια πολιτική της βάρβαρης κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, που ενώ οπλίζει αστυνομικούς-“ράμπο” που δολοφονούν νέα παιδιά, χτυπά τις κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας, πνίγει μετανάστες -όπως έγινε πρόσφατα με το έγκλημα στην Πύλο- την ίδια στιγμή αφήνει στο απυρόβλητο και τροφοδοτεί τις φασιστικές ομάδες και τη δολοφονική δράση τους.
Η κυβέρνηση επικαλείται διαρκώς ότι βρίσκεται στην υποτιθέμενη “σωστή πλευρά της ιστορίας”.
Έτσι, το κράτος υπάρχει μόνο για να καταστέλλει τους λαϊκούς αγώνες, για να στέλνει φρεγάτες στο φασιστικό κράτος του Ισραήλ, που με τις πλάτες και τη στήριξη ΗΠΑ-ΕΕ πραγματοποιεί μία γενοκτονία, διαπράττει φρικτά εγκλήματα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Γι΄ αυτό και το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά μαζί με το σύνθημα «Κάτω η κρατική τρομοκρατία».
Κράτος δεν υπάρχει όμως στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, κράτος δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κράτος δεν υπάρχει για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα.
Σήμερα, είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες, ενάντια στην πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας. Ενάντια στην εγκληματική πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας. Στην πολιτική αυτή, που τη στιγμή που αφήνει χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς τη δυνατότητα να αγοράσουν τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, χωρίς ρεύμα και θέρμανση, λόγω της εκτόξευσης των τιμών στην ενέργεια και στα καύσιμα, κοροϊδεύει τον λαό με ψευτοεπιδόματα και «καλάθια». Με αυτή την πολιτική, της οποίας κομμάτι αποτελεί και η περιστολή βασικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί το συντριπτικό χτύπημα των κατακτήσεων σε εργασία, υγεία, παιδεία, πρόνοια, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής. 15 χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της τρομοκρατίας συνεχίζεται. Η συσπείρωση στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους στα μαθητικά συμβούλια, κόντρα σε θολούς και ακαθόριστους “συντονισμούς” και σεχταριστικές “πρωτοβουλίες”, ο μαζικός ενωτικός και οργανωμένος αγώνας ενάντια στην τυφλή και μηδενιστική βία είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βάλει φραγμό σε αυτή την πολιτική. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει ελπίδα στα όνειρα και τις προσδοκίες της γενιάς μας Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, της τρομοκρατίας της εξάρτησης και της εμπλοκής στους πόλεμους των ιμπεριαλιστών
