Δεν είναι λοιπόν τυχαία η θεαματική επιδείνω ση της χώρας μας, όπως τη ζούμε σήμερα. Βεβαίως το 50% των προβλημάτων μας προέρχεται από το εσωτερικό. Γνωρίζουμε τη κομματοκρατία και το πελατειακό κράτος, που λειτούργησαν όπως λειτούργησαν. Αλλά πέραν από την οικονομία μας που καταβαραθρώθηκε, το πιο θλιβερό είναι ότι από την δεκαετία του 90 και εντεύθεν οι ηγεσίες της χώρας μας παρασύρθηκαν και ιδεολογικά, είτε υπέρ μιας υπερεθνικής Ευρώπης που θα κατέλυε τις πατρίδες, είτε στη συνέχεια από τα προστάγματα της Παγκοσμιοποίησης, και τα αποτελέσματα τα είδαμε με τις επιπολαιότητες στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων.
Τα Βαλκάνια σήμερα αντιμετωπίζονται μέσα από αυτό το πρίσμα της Παγκοσμιοποίησης. Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι επιδιώκονται πολυπολιτισμικές πολιτικές στα Βαλκάνια, δηλ. επιδιώκεται ο θρυμματισμός των Βαλκανίων, όπως είδαμε να γίνεται με τη περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Η Γιουγκοσλαβία ήταν πολυπολιτισμική και χρησιμοποιήθηκαν οι εκεί εθνικές και θρησκευτικές διαφορές για να διαλυθεί η χώρα.
Η χώρα μας για να μπορέσει να επιβιώσει έχει να αντιμετωπίσει σήμερα σοβαρότατα προβλήματα, κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες. Συγκεκριμένα καλούμαστε να υπερασπιστούμε τα εξής κύρια μέτωπα :
Πρώτα το οικονομικό μέτωπο της βαθειάς κρίσης. Η έξοδος από την κρίση δεν είναι περισσότερη παγκοσμιοποίηση και διεθνοποίηση, αλλά να αποκαταστήσουμε την λειτουργία του κράτους μακράν από τις πελατειακές σχέσεις, στις οποίες το είχε καταδικάσει η κομματοκρατία. Ανεξάρτητα από τα όσα παραπλανητικά λέγονται, το κράτος μπορεί και πρέπει να παίξει ένα ρόλο, στο πλαίσιο μιας μικτής οικονομίας και ενός στρατηγικού σχεδιασμού για την έξοδο από τη κρίση.
Έπειτα έχουμε το πρόβλημα με το ευρώ, που επιβάλλει διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία μας για να είναι ανταγωνιστική, όπως και μείωση των δαπανών μας, ώστε να ξοδεύουμε μόνο όσα παράγουμε για να μην έχουμε ελλείμματα. Αλλά το πρόβλημα το έχουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες του Νότου, και μάλιστα χώρες που παραδοσιακά διατηρούν ισχυρή οικονομία. Εδώ αποδεικνύεται ότι το ευρώ καθιερώθηκε με κάποια βιασύνη, για να προλάβει τις εξελίξεις της Παγκοσμιοποίησης. Με άλλα λόγια οι ιθύνοντες της ευρωπαϊκής οικονομίας «βαλαν το αλέτρι μπροστά από τα βόδια», που λέει ο λαός μας, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα.
Αλλά το πιο σοβαρό από όλα είναι ότι χρειαζόμαστε σήμερα μια πραγματικά εθνική στρατηγική για να βγούμε από τα αδιέξοδα και να αντιμετωπίσουμε τα εθνικά μας προβλήματα ( Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη, Τουρκία, Σκόπια, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), για τα οποία, με την ευκαιρία της κρίσης, κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν τις λύσεις που επιδιώκουν.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής ένωσης και την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης έχουμε μία ρευστότητα στα Βαλκάνια, που έχει ως αντικείμενο μία γεωπολιτική αναδιάρθρωση. Η αναδιάρθρωση αυτή έχει ως στόχο να αλλάξει τα γεωπολιτικά δεδομένα , ούτως ώστε να καταστήσει σταθερή και μακροχρόνια την Αμερικανική πολιτική και επιρροή. Και η πολιτική αυτή διασυνδέεται με μία ευρύτερη γεωπολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, που συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα και τη Τουρκία και εκτείνεται προς Καύκασο, Κεντρική Ασία και Μέση Ανατολή.
Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.
Join the Conversation