Toν παπαΝικόλα Μώκο, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών, από την Κρυσταλλοπηγή (Σέλλιανη) Παραμυθιάς, όπου και ήταν ιερέας για πολλά χρόνια, τον γνωρίζαμε από νεαρή ηλικία και είχαμε εκτιμήσει κυρίως την ευθύτητά του και την ειλικρίνειά του.
Ό,τι ήθελε να σου πει, σου το έλεγε με καλοσύνη κατά πρόσωπο, κάτι που δεν είναι τόσο συνηθισμένο στις ανθρώπινες σχέσεις και θέλει εσωτερική γενναιότητα και αναστοχασμό για να το κάνεις, κάτι, που εκείνος διέθετε.
Η πρώτη μας ανάμνηση μαζί του ήταν όταν, φοιτητές, συγγράφαμε μια εργασία για τη Μονή Παγανιών, όπου ο αλησμόνητος παπαΝικόλας, βοηθούσε τον τότε ηγούμενο της Μονής αείμνηστο Γερβάσιο Κανάτα στην αναστήλωσή της. Εκεί, κάτω από τις κληματαριές, μας διηγήθηκε ό,τι ιστορικά στοιχεία ήξερε από τους προγόνους του για το Μοναστήρι και ξεκίνησε η γνωριμία μας.
Όταν γίναμε κληρικοί έτυχε να συλλειτουργήσουμε αρκετές φορές, κυρίως στον παλαιό και ιστορικό ναό της Αγίας Σοφίας στη Βρυσοπούλα, καθώς και αλλού, και πάντοτε διαπιστώναμε πόσο ιεροπρεπής ήταν, τελούσε με ευλάβεια και με ακρίβεια και με συνέπεια και με ταπεινότητα τη θεία λειτουργία, αποφεύγοντας τις υπερβολές.
Αλλά ήταν και σοβαρός ως άνθρωπος, μετρούσε το λόγο του και η συμπεριφορά του είχε πάντοτε διακριτικότητα και μια λεπτότητα, ακόμη κι αν έκανε χιούμορ, γι’ αυτό δίπλα του αισθανόσουν άνετα.
Στήριγμα στη ζωή του, ακλόνητο και δημιουργικό, είχε την πρεσβυτέρα του, με την οποία “έπλεξαν” σαν κέντημα μια διαλεχτή οικογένεια με παιδιά και εγγόνια.
Ο απλός αυτός ιερέας, αν και “δραπέτευσε” από τη ζωή, κατόρθωσε, κάτι, που δεν είναι εύκολο, να τον ακολουθούν συναισθήματα αληθινής αγάπης των ανθρώπων, αλλά και ο ίδιος να έχει αφήσει πίσω του ψυχής αποθέματα.
Η μορφή του σεμνού αυτού κληρικού, που διακόνησε με ευσυνειδησία και πραότητα το Ιερό Θυσιαστήριο, ας μας κάνει να ποθήσουμε την οδό της σωτηρίας, με γνώμονα ότι η “πράξις θεωρία επίβασις” (η πρακτική εφαρμογή των λόγων και του θελήματος του Θεού αποτελεί τη βάση για να δούμε και να γευτούμε και να γνωρίσουμε τον Θεό).
Υ.Γ.: Η φωτογραφία, τραβηγμένη κατά την προτελευταία λατρευτική συνύπαρξη μας, στις 7 Ιουλίου 2023, στον εορτάζοντα ναό της Αγίας Κυριακής Ποπόβου Παραμυθιάς, όπου είχε υπηρετήσει για κάποια χρόνια, αποτελεί ανάμνηση μιας πορείας όχι κενής, αλλά γεμάτης.
Join the Conversation