Μητροπολίτης Σεραπίων: “Ο Άγιος Δονάτος προασπιστής της Ορθόδοξης διδασκαλίας” | Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Απο το διήμερο της εορτής

Με λαμπρότητα, αλλά συγχρόνως και με κατάνυξη, εορτάστηκε ο πολιούχος της Παραμυθιάς και προστάτης της Θεσπρωτίας άγιος Δονάτος, ο θαυματουργός, επίσκοπος Ευροίας.

Οι διήμερες, 29 και 30 Απριλίου 2025, λατρευτικές εκδηλώσεις στη μνήμη του αγίου Δονάτου, υπενθύμισαν στους πιστούς το βίο του, ο οποίος μας προτρέπει να κινηθούμε αποφασιστικά για τη ριζική θεραπεία του κακού, αναλογιζόμενοι ότι όπου είναι ο θησαυρός των αρετών, εκεί είναι και η καρδιά μας. Με αυτό το μέτρο, μπορεί να μετρηθεί και η αγάπη μας προς τον Θεό, αλλά και να προσδιοριστεί συνάμα πόσο ελεύθεροι είμαστε από την εξάρτηση της ύλης.

Την παραμονή της εορτής εψάλη, στον πανηγυρίζοντα καθεδρικό ναό του αγίου Δονάτου Παραμυθιάς, πανηγυρικός αρχιερατικός εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος από τον αρχιμανδρίτη π. Μεθόδιο Ντελή.

Ακολούθησε περιφορά της εικόνας και τεμαχίων του λειψάνου του αγίου Δονάτου στον κεντρικό δρόμο της κωμόπολης, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Σεραπίωνος, με τη βεβαιότητα των συμμετασχόντων πιστών ότι μπορεί να βρεθεί ο δρόμος της σωτηρίας.

Ανήμερα τελέστηκε όρθρος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου, και θεία λειτουργία, ιερουργούντος του ιδίου.

Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης κ. Σεραπίων ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι “ο άγιος Δονάτος, Επίσκοπος Ευροίας ο θαυματουργός, που είναι ο προστάτης της πόλης μας και της Μητροπόλεώς μας, ποίμανε ως καλός ποιμένας τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού και κατέστη δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Αναδείχθηκε προασπιστής της Ορθοδόξου διδασκαλίας και με το κύρος του και με αυτά, που πρέσβευε στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο κατά των Πνευματομάχων, εξύψωσε το δόγμα της Εκκλησίας και φανέρωσε την Αλήθεια ενώπιον της Ορθοδοξίας. Αγωνίστηκε για την εκκλησιαστική ενότητα και έλαμψε πραγματικά ως φωστήρας της Εκκλησίας και ακατάπαυστος πρεσβευτής μας προς τον Σωτήρα Χριστό”.

Και πρόσθεσε: “Είθε η αγία μορφή του να στηρίζει το ποίμνιο της τοπικής μας Εκκλησίας και ιδιαιτέρως εμάς τους ποιμένες, να πρεσβεύει για όλους μας, κλήρο και λαό, προς τον Κύριο, ώστε να έχουμε τη δύναμη να αγωνιστούμε για να κατακτήσουμε τις αρετές, που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στην πνευματική τελείωση και να κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών”.

Ακόμη επεσήμανε ότι “ο Χριστός θυσίασε τον εαυτό του υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας. Υπήρξε αμίαντος, χωρίς να έχει, δηλαδή, καμία ανάμειξη με την αμαρτία και το μολυσμό, αλλά πήρε πάνω του με τη θέλησή του, εκουσίως, τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους. Άρα, λοιπόν, θα πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε, αλλά και να γνωρίζουμε ότι δεν βρισκόμαστε μόνοι μας στον ανηφορικό δρόμο αυτής εδώ της επίγειας ζωής, φτάνει εμείς, αυτή την πίστη, που έχουμε, να την ενεργοποιούμε και να πορευόμαστε πίσω από τον Αρχιερέα Χριστό”.

Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν οι τοπικές, πολιτικές, αυτοδιοικητικές στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές, καθώς και πλήθος κόσμου.

***

Ο αγώνας του αγίου Δονάτου δεν ήταν ούτε εύκολος, ούτε μικρής διάρκειας. Ήταν δύσκολος και πολυχρόνιος (κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας το 388).

Απέβλεπε σε κάτι μεγάλο και υπέροχο: Να ξεριζώσει αδυναμίες και πάθη και κακίες και να φυτέψει αρετές δύσκολες και μεγάλες, που ζητούν αυταπάρνηση και πνεύμα θυσίας. Και το πέτυχε, γι’ αυτό από πολύ νωρίς θαυματούργησε και αναγνωρίστηκε ως άγιος.

Η ψυχή του αγίου Δονάτου τροφοδοτούνταν πνευματικά με το λόγο του Θεού, με τη λατρεία, με τη μυστηριακή ζωή, με το καθημερινό βίωμα του θεϊκού θελήματος.

Φερόταν ως πολίτης του ουρανού. Ταυτίστηκε με τη θεία αγάπη. Ανέβηκε πάνω από το μέτρο και πραγματοποίησε με ισχυρή θέληση το τέλειο.

Σ’ αυτή την πορεία ζωής του στηριζόταν από το στενό του δεσμό με το Χριστό. Και διαχρονικά μας δίνει το μήνυμα: «Κοίτα ψηλά και προχώρα».

Να ένα σύνθημα γεμάτο δύναμη και ελπίδα. Κοιτάμε ψηλά και τότε προχωράμε ατρόμητοι στη ζωή.

Υψώνουμε τα μάτια μας στον ουρανό και τότε θα δούμε πόσο σταθερή είναι η πορεία σου στη γη.

Οι φόβοι δεν θα λείψουν. Θα μεταμορφωθούν. Όταν ατενίζουμε τους φόβους της ζωής με το περίτρομο βλέμμα της ολιγοπιστίας, τους βλέπουμε τρομερούς.

Όταν όμως τους παρατηρούμε μέσα από το πρίσμα της πίστης, τότε χάνουν την αγριωπή τους όψη. Γίνονται αφορμή για ευψυχία.

In this article