Οι Πέντε Εκκλησιές Παραμυθιάς (Οσδίνα) είναι ένα χωριό που έχει έντονη εκκλησιαστική παράδοση. Εκτός από τους πολλούς ναούς και προσκυνητάρια, που υπάρχουν στο χωριό, τρεις παλαιοί μητροπολίτης κατάγονται από εκεί.
Ειδικότερα ο Βελλάς και Κονίτσης Παΐσιος (1762-1778), ο Κορίνθου Γαβριήλ (1776-1783) και ο Μεγάλου Τυρνόβου Βουλγαρίας Καλλίνικος (1770-1778).
Σε Πεντηκοστάριο της Ι. Μονής Στομίου Κόνιτσας υπάρχει ιδιόχειρη ενθύμηση του Μητροπολίτη Παΐσιου από τις 29 Μαΐου 1778, οπότε τέλεσε το μνημόσυνο του Κων/νου Παλαιολόγου κατά την επέτειο της Άλωσης της Πόλης.
Η ενθύμηση αυτή αναφέρει:
«ΑΨΟΗ (1778) Μαΐου ΚΘ (29).
Ήλθαμε καγώ ο αρχιερεύς Βελλάς και Κονίτζης ομού με τους… ευγενεστάτους άρχοντες… εις τούτο το σεβάσμιον μοναστήριον της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Γενέσιον του ονομαζομένου Στομίου και ηγουμενεύων ο οσιώτατος Παΐσιος του ποτέ Γεωργίου Βόντα Παπουτζή του εκ Μποραζάνης.
Έχομεν αφού αρχιερατεύσαμεν έως την σήμερον χρόνους δέκα εξ εις την επαρχίαν…
Ήμουν εκ της Οσδίνης Ελαιώνος, γέννημα και θρέμμα υιός Παπανικολάου εγγονός Γεωργίου Μιλήτζη και ανεψιός των θείων αρχιερέων του Μεγάλου Τυρνόβου και Κορίνθου και έστω εις μνήμην παντοτινήν.
Ο αρχιερεύς Βελλάς και Κονίτζης Παΐσιος έγραψεν».
Οι τρεις αυτοί Μητροπολίτες, οι καταγόμενοι από την Οσδίνα, μέσα στη σκοτεινή εποχή της Τουρκοκρατίας, έγινε δίκαια καύχημα των πιστών και έτσι θα παραμένουν πάντοτε.
Βασική σκέψη τους ήταν ότι ο Θεός κάνει τα πάντα για μας. Ακόμα και αυτά τα βάσανα και οι δυσκολίες της ζωής, ευεργεσίες αφανείς ή αφανερές είναι. Όλα για τη σωτηρία μας. Όλα για τη θέωσή μας.
Και τι ζητά από μας; Μόνο τη θέλησή μας. Να λέμε ένα “ναι”. Λέμε αυτό το “ναι”; Τον ακολουθούμε; Ας κάνουμε με προθυμία ο καθένας μας αυτό, που μπορούμε.
Όποια σκλαβιά και αν μας περιβάλλει, όταν αποδεχθούμε την αγάπη του Χριστού και αγαπήσουμε και εμείς το Χριστό και ενωθούμε μαζί του, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί ικανό να διαλύσει τη μυστική και ακατάλυτη αυτή ενότητα.
Όσο θα ζούμε τη ζωή του Χριστού μέσα μας, τόσο θα γευόμαστε την ελευθερία Του τη γλύκα Του στην πράξη. Τόσο θα συναισθανόμαστε ότι με Εκείνον στο πλευρό μας, μπορούμε να αναπτυχθούμε και να ολοκληρωθούμε. Και να φιλοτιμηθούμε να μην αφήσουμε την καρδιά μας να δεθεί με την αμαρτία.
