Πρόσφατα προέκυψε διαμάχη, που κατέληξε στα δικαστήρια, διότι η Περιφερειακή Ενότητα Θεσπρωτίας έχει τοποθετήσει, χωρίς την άδεια των αρμοδίων, πριν δύο και πλέον χρόνια, μια μεγάλων διαστάσεων σημαία στο Σούλι.
Μάλιστα στο θέμα παρενέβη και η υπουργός Πολιτισμού μιλώντας για μη αδειοδοτημένες εργασίες εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου του Σουλίου, “θέτοντας σε κίνδυνο τη στατική επάρκεια των πηγαδιών”.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού κατέθεσαν μήνυση κατά του αντιπεριφερειάρχη Θεσπρωτίας.
Ας συμφωνήσουμε ότι έπρεπε να τηρηθούν κάποιες τυπικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες, που δεν τηρήθηκαν, αλλά το ζήτημα δεν είναι εκεί.
Η τοποθέτηση μιας σημαίας στο Σούλι, που συνάδει με την ιστορία της περιοχής και τον αγώνα των Σουλιωτών, δεν είναι πρόβλημα.
Πρόβλημα αποτελεί η διαχρονική εγκατάλειψη του Σουλίου από το κεντρικό κράτος, τελευταίως έχουν εξαγγελθεί κάποια έργα, που δεν έχει να κάνει μόνο με τις υποδομές του τόπου, αλλά και την ανάδειξη της ιστορίας του.
Η σημαία στο Σούλι έχει τη συμβολική της σημασία: Δηλώνει πως ο επισκέπτης-προσκυνητής πορεύεται προς έναν τόπο, οι κάτοικοι του οποίοι θυσιάστηκαν για την ιδέα της ελεύθερης Ελλάδας, τόσο ως πρόδρομοι της Επανάστασης του 1821, αγωνιζόμενοι να μην καταπατήσει τη γη τους ο τύραννος των Ιωαννίνων Αλή πασάς, όσο και με τη συμμετοχή του στον ξεσηκωμό των Ελλήνων.
Δηλώνεται, μέσω της ελληνικής σημαίας, ότι το Σούλι δεν είναι μόνο άθροισμα ηρώων. Είναι ιδέα, με τέσσερις βάσεις: Τα πάντα για την Πατρίδα, τα πάντα για την πίστη, τα πάντα για τη λευτεριά, τα πάντα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Θυμίζει ότι οι ηρωικοί χρόνοι του Έθνους δεν είναι μόνο αυστηρή και στεγνή ιστορία. Η δράση των ηρώων και των μαρτύρων του Σουλίου, αποτυπώνει και τις συνήθειες, τις αρετές, τα όνειρα και ό,τι άλλο κάνει αισθητή, χειροπιαστή, θα λέγαμε, τη ζωή των ηρώων. και παραπέμπει με σεβασμό μπροστά σε ό,τι ονομάζουμε ολοκληρωμένο ηθικό κόσμο, μπροστά σε ό,τι είναι ο χαρακτήρας πρωταγωνιστών.
Η ελληνική σημαία στα χώματα του Σουλίου θυμίζει στον επισκέπτη-προσκυνητή ότι οι αγώνες των Σουλιωτών είναι ένα σύνολο ανεπανάληπτων στιγμών. Μπροστά τους η ιστορική πορεία δεν μπορούσε ν’ ανακοπεί και ο χρόνος και η δόξα δεν ήταν δυνατόν να ακινητοποιηθούν.
Η φωτιά του νου τους έκαιγε τους αιώνες, η διαδρομή τους ήταν ένας αγώνας ζωής και θανάτου και η θέλησή τους μέσα στον κατάμαυρο εθνικό ουρανό εκείνων των εποχών, ήταν ένας αληθινός σίφουνας. Με την ψυχή τους κλώθονταν τα αιώνια, που αδιάκοπα τους καλούσαν στην κίνηση της λευτεριάς.
Join the Conversation