Παρά την ενισχυμένη κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών, η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες και τη θάλασσα εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο σε πολλές περιοχές της χώρας. Αν και σε σύγκριση με την περσινή χρονιά η εικόνα παρουσιάζει βελτίωση, οι καταγγελίες πολιτών για αυθαίρετες καταλήψεις και παραβιάσεις των όρων παραχώρησης αυξάνονται με την τουριστική κίνηση.
Μόνο τον Ιούνιο υποβλήθηκαν 2.667 επώνυμες και ανώνυμες καταγγελίες, ενώ άλλες 300 είχαν φτάσει ήδη στο υπουργείο Οικονομικών από τον Μάιο. Πάνω από τις μισές έχουν ήδη ελεγχθεί, με τις αρμόδιες υπηρεσίες να επιβάλλουν πρόστιμα που σε αρκετές περιπτώσεις ξεπέρασαν τις 60.000 ευρώ.
Πρόστιμα και παρανομίες – Τι προβλέπει το πλαίσιο
Η παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία επισύρει πρόστιμα από 2.000 έως 60.000 ευρώ, ενώ η παρεμπόδιση του ελέγχου επιφέρει πρόστιμο 10.000 ευρώ. Η μη ανάρτηση πινακίδας με τα στοιχεία της παραχώρησης συνεπάγεται πρόστιμο 1.000 ευρώ.
Το υπουργείο Οικονομικών έχει εγκρίνει μέχρι σήμερα 10.565 παραχωρήσεις, εκ των οποίων οι 982 μέσα στο 2025.
Η εικόνα στην Ήπειρο – Πρέβεζα και Θεσπρωτία στις λίστες των καταγγελιών
Η γεωγραφική κατανομή των παραβάσεων αναδεικνύει και πάλι την Ήπειρο ως περιοχή ενδιαφέροντος, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στην Πρέβεζα καταγράφηκαν 133 καταγγελίες, αριθμός που την κατατάσσει ανάμεσα στις πιο επιβαρυμένες περιοχές της χώρας. Αντίστοιχα, στη Θεσπρωτία σημειώθηκαν 17 παραβάσεις, ενώ στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων – μολονότι δεν διαθέτει παραλιακό μέτωπο αξιοποιήσιμο για τουριστικούς σκοπούς – αναφέρθηκαν 5 καταγγελίες, πιθανότατα σχετικές με παραλίμνιες παρεμβάσεις.
Οι περισσότερες καταγγελίες σε πανελλαδικό επίπεδο αφορούν αυθαίρετη κάλυψη παραλίας (1.568 περιπτώσεις), ενώ σημαντικός αριθμός αφορά την παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης (441 περιπτώσεις).
Αναγκαία η επαγρύπνηση και σε τοπικό επίπεδο
Η Ήπειρος, παρά το μικρότερο τουριστικό της αποτύπωμα σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας, δεν μένει έξω από το φαινόμενο των παραβάσεων. Η συνεχής εγρήγορση των πολιτών, η ενεργοποίηση των δήμων και ο ενδελεχής έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές παραμένουν κρίσιμα εργαλεία για την προστασία του δημόσιου χώρου και την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων στις φυσικές ομορφιές της περιοχής
