Δικηγόροι τελωνιακών για την προφυλάκιση | «Δεν προκύπτει από πουθενά κίνδυνος φυγής ή υποτροπής»

Γράφει ο Βαγγέλης Αναστασίου

Σε προσωρινή κράτηση οδηγήθηκαν, μετά από μαραθώνια διαδικασία που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας, 13 από τους 14 τελωνειακούς υπαλλήλους του Μαυροματίου που κατηγορούνται για συμμετοχή σε κύκλωμα διαφθοράς. Μόνο μία γυναίκα υπάλληλος αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.

Σύμφωνα με δικηγόρους υπεράσπισης, η απόφαση, μολονότι σεβαστή, γεννά έντονο προβληματισμό για τη σκοπιμότητα της προσωρινής κράτησης, ειδικά υπό το πρίσμα των προσωπικών και οικογενειακών συνθηκών πολλών εκ των κατηγορουμένων.

«Δεν προκύπτει από πουθενά κίνδυνος φυγής ή υποτροπής», δηλώνει στο thespro.gr ένας εκ των νομικών υπερασπιστών. «Οι εντολείς μας έχουν απομακρυνθεί από την υπηρεσία, δεν έχουν καμία πρόσβαση στον τελωνειακό μηχανισμό, ούτε είναι σε θέση να επηρεάσουν στοιχεία ή μάρτυρες. Η προφυλάκιση, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν αποτελεί μέσο διασφάλισης της δικαιοσύνης, αλλά πράξη δυσανάλογη».

Άλλος συνήγορος κάνει λόγο για μια απόφαση «αντιφατική και κοινωνικά άδικη»:
«Ανάμεσα στους κατηγορουμένους υπάρχουν γυναίκες με ανήλικα παιδιά, ένας καρκινοπαθής σε στάδιο θεραπείας, άνθρωποι που στηρίζουν οικονομικά φοιτητές και φροντίζουν ηλικιωμένους γονείς. Όλοι αυτοί οδηγήθηκαν στις φυλακές χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη και χωρίς να έχουν καταδικαστεί. Πού είναι η αναλογικότητα;».

Οι δικηγόροι των κατηγορουμένων δεν αμφισβητούν το δικαίωμα της Δικαιοσύνης να ερευνήσει και να αποδώσει ευθύνες, αλλά θέτουν ευθέως ζήτημα υπερβολής στο μέτρο της προφυλάκισης.

«Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να υπάρξει λογοδοσία», τονίζει έμπειρος νομικός που έχει αναλάβει υπεράσπιση τελωνειακού. «Αλλά η κράτηση πριν τη δίκη δεν είναι ούτε τιμωρία, ούτε προειλημμένη καταδίκη. Είναι εξαιρετικό μέτρο. Εδώ φαίνεται να έχει καταστεί γενικός κανόνας».

Οι κατηγορούμενοι, όπως μας μεταφέρθηκε, δήλωσαν κατά την απολογία τους την πρόθεσή τους να συνεργαστούν πλήρως με τις δικαστικές αρχές. Σύμφωνα με τους συνηγόρους, ουδείς υπεκφεύγει των ευθυνών του – αλλά ζητούν να αντιμετωπιστούν ως πολίτες υπό το τεκμήριο της αθωότητας, και όχι ως εγκληματίες εν αναμονή ποινής.

Την ίδια ώρα, η τοπική κοινωνία παρακολουθεί διχασμένη: ανάμεσα στην ανάγκη κάθαρσης και στην αίσθηση ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να διαφυλάσσει όχι μόνο την αυστηρότητα, αλλά και τον ανθρωπισμό της.

Η υπεράσπιση, σύμφωνα με πληροφορίες, προτίθεται να καταθέσει αιτήσεις αποφυλάκισης με εναλλακτικά μέτρα, επικαλούμενη τα ανθρωπιστικά δεδομένα κάθε υπόθεσης.

In this article