Mπορεί τελευταία να μην απασχολεί ιδιαίτερα την επικαιρότητα, όμως το μεταχρωματικό έλκος, η ασθένεια που προσβάλλει και εξαφανίζει τα πλατάνια, εξακολουθεί να υπάρχει, έστω και αν διαπιστώνεται πως πλέον επιδρά με πιο αργό ρυθμό.
Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προσπάθεια των υπηρεσιών να περιοριστεί η μετάδοση της ασθένειας σε νέα δέντρα. Για παράδειγμα, απολυμαίνονται τα μηχανήματα έπειτα από το κόψιμο άρρωστων δέντρων, ενώ τα κλαδιά τους μεταφέρονται σε ειδικό χώρο όπου γίνεται η διαχείρισή τους σύμφωνα με όσα επιτάσσει το σχετικό πρωτόκολλο.
Παρ’ όλα ταύτα η ασθένεια είναι εδώ και μάλιστα έχει μεταδοθεί και σε άλλα δέντρα, όπως τα έλατα.
Ωστόσο χιλιάδες, ναι, δεν είναι υπερβολή, χιλιάδες πλατάνια έχουν νεκρώσει και οι παρακαλάμιες περιοχές έχουν απογυμνωθεί.
Και θα χρειαστεί, όπως λένε οι επιστήμονες, να περάσουν πολλά χρόνια για να υπάρξει εκ νέου βλάστηση πλατάνων στις όχθες του ποταμού.
Κάθε χρόνο στην Ήπειρο υπολογίζεται ότι χάνονταν 500 πλατάνια από «μεταχρωματικό έλκος», δόθηκε αυτή η ονομασία στο μύκητα, επειδή αλλάζει χρώμα στο εσωτερικό του φλοιού, όπου μεγαλώνει ο μύκητας και από άσπρο γίνεται καφέ.
Ολόκληρες παραποτάμιες περιοχές, που πριν ήταν σημεία περιβαλλοντικής αναφοράς, έχουν κυριολεκτικά απογυμνωθεί από τα πλατάνια, δημιουργώντας μία αποκαρδιωτική εικόνα.
Εκτός της κοπής των άρρωστων δένδρων, η οδηγία των δασικών υπηρεσιών είναι ότι δεν πρέπει να γίνονται φυτεύσεις με δένδρα από περιοχές που έχει εντοπιστεί ο μύκητας και να γίνεται πολύ καλή απολύμανση των μηχανημάτων.
Πρόκειται για μια σοβαρή νόσο, καθώς κατά την εξέλιξή της, νεκρώνει πλατάνια κάθε ηλικίας και μεγέθους, ενώ μεταδίδεται στα δένδρα, από τις συνενώσεις μεταξύ των ριζών τους. Ιδιαίτερα, ο πλάτανος είναι ευάλωτος από τον ένοχο αυτό μύκητα.
