Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παραμυθιάς κ. Σεραπίωνος για τον Δεκαπενταύγουστο

Πρός
τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο,
τίς Μο­να­στι­κές Ἀ­δελ­φό­τη­τες
καί τούς εὐ­σε­βεῖς χρι­στια­νούς
τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

Ἀ­γα­πη­τοί ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φοί,

Μέ πνευ­μα­τι­κή χα­ρά καί ἀ­γαλ­λί­α­ση τι­μοῦ­με καί φέ­τος τήν ἑορ­τή τῆς Κοι­μή­σε­ως τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου, τῆς Πα­να­χράν­του Μη­τρός τοῦ Κυ­ρί­ου μας, τῆς Μη­τέ­ρας τῆς ζω­ῆς καί τῆς ἐλ­πί­δος ὅλων μας.

Ἡ ἑ­ορ­τή αὐ­τή, ὅ­πως καί ὅ­λες οἱ με­γά­λες πα­νη­γύ­ρεις τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ζω­ῆς, δέν εἶ­ναι ἁ­πλῶς μί­α ἑ­ορ­τα­στι­κή ἀ­νά­μνη­ση τοῦ πα­ρελ­θόν­τος· εἶ­ναι μι­ά ζων­τα­νή ὑ­πό­μνη­ση τῆς σω­τη­ρι­ο­λο­γι­κῆς ἀ­λή­θει­ας ὅ­τι ὁ θά­να­τος με­τα­βλή­θη­κε σέ πέ­ρα­σμα, ὅ­τι ἡ ζω­ή συ­νε­χί­ζε­ται ἐν Χρι­στῷ καί ὅ­τι ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ δέν ἔ­χει τέ­λος.

Ὡς ἐκ τού­του, ἡ ἑ­ορ­τή τῆς Κοι­μή­σε­ως τῆς Θε­ο­τό­κου ἀ­πο­τε­λεῖ γιά τόν Ὀρ­θό­δο­ξο πι­στό ὄ­χι μό­νον τι­μή πρός τό πρό­σω­πο τῆς Πα­να­γί­ας, ἀλ­λά καί κα­τα­νό­η­ση τοῦ μυ­στη­ρί­ου τῆς ζω­ῆς, κα­θώς μέ­σῳ τῆς Θε­ο­μή­το­ρος δι­δα­σκό­μα­στε ὅ­τι ἡ ἀ­λη­θι­νή πλη­ρό­τη­τα δέν ἐν­το­πί­ζε­ται στή φθαρ­τό­τη­τα τοῦ βί­ου, ἀλ­λά στήν κοι­νω­νί­α μέ τόν Ἀ­να­στάν­τα Χρι­στό.

Ἡ Πα­να­γί­α μας ἔ­γι­νε ὁ κα­θρέφ­της τῆς τε­λει­ώ­σε­ως τοῦ ἀν­θρώ­που, ὡς καρ­πός τῆς πλή­ρους ὑ­πα­κο­ῆς στό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ. Ἔ­γι­νε ἡ γῆ πού δέ­χθη­κε τόν σπό­ρο τοῦ Λό­γου καί καρ­πο­φό­ρη­σε, συμ­βάλ­λον­τας κα­θο­ρι­στι­κά στήν Ἐ­ναν­θρώ­πη­ση τοῦ Σω­τῆ­ρος.

Ἐ­κεῖ­νο, ὅ­μως, πού ὀ­φεί­λου­με ἐ­πί­σης νά ἐ­πι­ση­μά­νου­με, εἶ­ναι ὅ­τι καθ’ ὅ­λη τή δι­άρ­κει­α τοῦ βί­ου Της, ἔ­ζη­σε μέ ἁ­πλό­τη­τα, προ­σευ­χή καί πί­στη, ἀ­πο­τε­λῶν­τας τό πλέ­ον ἀ­ξι­ο­μί­μη­το πρό­τυ­πο γι­ά κά­θε ἄν­θρω­πο πού ἀ­γα­πᾶ καί ἐμ­πι­στεύ­ε­ται τόν Θε­ό. Ἔτ­σι, κά­θε πι­στός πού ἐ­πι­θυ­μεῖ νά μα­θη­τεύ­σει στό πνεῦ­μα τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης ζω­ῆς μπο­ρεῖ νά στρέ­φει τό βλέμ­μα του στήν Πα­να­γί­α, ὥ­στε νά ἐμ­πνέ­ε­ται ἀ­πό τήν τα­πεί­νω­ση μέ τήν ὁ­ποί­α ἀν­τα­πο­κρί­θη­κε στό ἀ­πε­ρι­νό­η­το σχέ­δι­ο τῆς Θεί­ας Οἰ­κο­νο­μί­ας καί Ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως, κα­θώς καί ἀ­πό τόν βί­ο Της, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὑ­πῆρ­ξε ἀ­φα­νής, ἀλ­λά ἔν­δο­ξος. Μέ αὐ­τόν τόν τρό­πο, ἡ Θε­ο­τό­κος γί­νε­ται ὁ­δο­δεί­κτης πί­στε­ως γιά κά­θε ψυ­χή πού πο­θεῖ τήν ἐν Χρι­στῷ ζω­ή.

Βά­σει τῶν προ­α­να­φερ­θέν­των, κα­τα­νο­οῦ­με ὅ­τι ἡ τι­μή πρός τήν Θε­ο­τό­κο δέν ἐκ­φρά­ζε­ται μό­νο μέ­σα ἀ­πό τήν ὑ­μνο­λο­γί­α καί τίς Ἱ­ε­ρές Ἀ­κο­λου­θί­ες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἀλ­λά μπο­ρεῖ νά γί­νει καί στά­ση ζω­ῆς, ὥ­στε νά μήν ἀ­να­ζη­τοῦ­με τήν Πα­να­γί­α μό­νο ὅ­ταν πι­ε­ζό­μα­στε ἀπό τίς πε­ρι­στά­σεις, ἀλ­λά νά Τήν ἔ­χου­με συ­νε­χῶς στήν καρ­δι­ά μας, ὡς μη­τρι­κή πα­ρου­σί­α πού μᾶς συ­νο­δεύ­ει, μᾶς παι­δα­γω­γεῖ καί προ­σεύ­χε­ται μα­ζί μας.

Ὁ λα­ός μας, ἀ­πό γε­νε­ᾶς εἰς γε­νε­άν, ἀ­να­γνώ­ρι­σε στή μορ­φή τῆς Πα­να­χράν­του Θε­ο­τό­κου τήν ἀ­κοί­μη­τη Προ­στά­τι­δα τῶν χρι­στι­α­νῶν, τήν Πα­ρα­μυ­θί­α τῶν θλι­βο­μέ­νων καί τήν Ὑ­πέρ­μα­χο τῶν ἀ­γω­νι­ζο­μέ­νων. Τήν ὑ­μνο­λο­γεῖ μέ σε­βα­σμό, Τήν εἰ­κο­νί­ζει μέ δέ­ος, Τήν ἐ­πι­κα­λεῖ­ται μέ πί­στη καί αὐ­τή ἡ σχέ­ση, ἡ βα­θι­ά καί ἐλ­πι­δο­φό­ρα, εἶ­ναι ἡ πνευ­μα­τι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τοῦ Γέ­νους μας.

Ἡ πα­ρου­σί­α τῆς Κυ­ρί­ας Θε­ο­τό­κου στή ζω­ή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας δέν εἶ­ναι σέ κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση συμ­βο­λι­κή, ἀλ­λά ζων­τα­νή, ὁ­ρα­τή μέ τό βλέμ­μα τῆς πί­στε­ως καί ἔμ­πρα­κτη μέ­σα στήν κα­θη­με­ρι­νή πνευ­μα­τι­κή ἐμ­πει­ρί­α. Κα­θώς τι­μοῦ­με, λοι­πόν, τήν ἑ­ορ­τή τῆς Κοι­μή­σε­ώς Της, ἄς πα­ρα­κα­λέ­σου­με τήν Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κο νά μᾶς σκε­πά­ζει μέ τό ἱε­ρό Της ὠ­μο­φό­ρι­ο, νά μᾶς φω­τί­ζει στή ζω­ή μας, νά μᾶς ἐ­νι­σχύ­ει στήν πο­ρεί­α τοῦ βί­ου καί νά ἐν­δυ­να­μώ­νει τήν πί­στη μας, ὥ­στε ὅ­λοι μα­ζί, νά ζοῦ­με ὡς τέ­κνα τοῦ Θε­οῦ καί τοῦ Φω­τός δι­ά τῆς πί­στε­ως ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ, ὡς πο­λύ­τι­μα μέ­λη τοῦ Σώ­μα­τος τοῦ Κυ­ρί­ου καί τῆς Ἁγί­ας μας Ἐκ­κλη­σί­ας.

Εὔ­χο­μαι ἐκ βά­θους καρ­δί­ας ἡ Πα­να­γί­α μας νά χα­ρί­ζει σέ ὅλους ψυ­χι­κή καί σω­μα­τι­κή ὑ­γεί­α, ἐξ ὕ­ψους δύ­να­μη, θεῖ­ο φω­τι­σμό καί κά­θε οὐ­ρά­νι­α ἀ­γα­θο­δω­ρί­α, ὥ­στε νά συ­νε­χί­σει νά ὑ­μνεῖ­ται εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τό ὄ­νο­μα τοῦ ἐν Τρι­ά­δι προ­σκυ­νου­μέ­νου Θε­οῦ.

Χρό­νι­α πολ­λά καί εὐ­λο­γη­μέ­να!!!

Με­τά θερ­μῶν πα­τρι­κῶν εὐ­χῶν

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της
† Ὁ Πα­ρα­μυ­θί­ας, Φι­λια­τῶν,
Γη­ρο­με­ρί­ου καί Πάρ­γης Σε­ρα­πί­ων