Αν κερδίσει, ο Ολάντ πιθανόν να μην είναι σε θέση να αλλάξει τις συνολικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο όσο προτείνει τουλάχιστον στους προεκλογικούς του λόγους. Πιθανόν να μην έχει την ισχύ να επιβάλλει κάτι τέτοιο. Σίγουρα όμως θα στραφεί προς τον πυρήνα της ευρωπαϊκής πολιτικής της Γαλλίας, όπως εκφραζόταν για χρόνια και από τον Φρανσουά Μιτεράν ως «το δικαίωμα του Γάλλου Προέδρου να λαμβάνει υπόψη του όσα απασχολούν την υπόλοιπη Ευρώπη» (1990). Έτσι, μια σοσιαλιστική νίκη θα ανοίξει τη συζήτηση για μία Κεϋνσιανή προσέγγιση της οικονομικής κρίσης όπως η αντιμετώπιση της ανεργίας και της μείωσης του εισοδήματος ακόμα και με παρέμβαση του δημοσίου, που την ενίσχυσε πρόσφατα και ο Γιόζεφ Στιγκλιτς. Ο Γιόζεφ Στίγκλιτς, οικονομολόγος και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ, τόνισε πως τα σκληρά μέτρα λιτότητας είναι στη λάθος κατεύθυνση καθώς έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί το πρόβλημα της κρίσης.
Δεν είναι πολιτικά τυχαίο ότι και ο Βρετανός ηγέτης των Εργατικών Ed Miliband, που ανέλαβε επικεφαλής το 2010 μετά την ήττα του κόμματός του, είδε τα ποσοστά του να βελτιώνονται θεαματικά όταν αντιτάχθηκε στον Κάμερον που θέλει να ανοίξει διάπλατα το Εθνικό Σύστημα Υγείας σε υπηρεσίες του Ιδιωτικού τομέα αν και εκλογές στην Μεγάλη Βρετανία δεν προβλέπονται καλώς εχόντων των πραγμάτων πριν το 2015.
Ούτε είναι τυχαίο ότι και στην Βρετανία όπως και αλλού οι πολιτικές λιτότητας έχουν αποτύχει να φέρουν ανάπτυξη, και εν τω μεταξύ, όλο και μεγαλύτερος αριθμός των ψηφοφόρων σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «το σύστημα δεν λειτουργεί υπέρ του μεγάλου αριθμού των εργαζομένων».
Ο υποψήφιος των Γάλλων Σοσιαλιστών Φρανσουά Ολάντ που από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας ήταν φαβορί αύξησε το προβάδισμά του έναντι του Νικολά Σαρκοζί στην κούρσα για την προεδρία μόλις τις τελευταίες δέκα ημέρες πριν από την ψηφοφορία στις 22 Απριλίου.
Η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα να ηττηθεί ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, στην κυβέρνηση του οποίου συμμετείχε και η ίδια επί τέσσερα χρόνια, ως υπουργός Οικονομικών έδειξε έμμεσα την δυσαρέσκειά της για τις ενδείξεις των δημοσκοπήσεων λέγοντας «πιστεύω ότι έχουμε λίγο χρόνο για να πάρουμε μια ανάσα, όμως όχι πολύ».
Το σημαντικό είναι ότι όλο και περισσότερο ακούγονται φωνές να θέτουν την σύγχρονη ερώτηση προς τους Συντηρητικούς «Έχετε οποιοδήποτε όραμα για το μέλλον που πηγαίνει πέρα από τη μείωση του ελλείμματος;». Γιατί αυτό είναι κατά γενική ομολογία το ευάλωτο σημείο και η αδυναμία των συντηρητικών, αλλά και η ευκαιρία των προοδευτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων. Και η νίκη Ολάντ μπορεί να είναι το έναυσμα.
Χρήστος Κατσούρας
Join the Conversation