Σε κεντρικό σημείο της Παραμυθιάς, πάνω από το σημερινό μουσειο Βούλγαρη, λειτουργεί, εδώ και πολλές δεκαετίες ένα περίπτερο με μεγάλη χρονική ιστορία, καθώς υπάρχει εδώ και 70 περίπου χρόνια.
Αυτός που το πρωτολειτούργησε και υπήρξε ιδιοκτήτης του ήταν ο αείμνηστος Παναγιώτης Μαρτίνης από το Πολύδροσο Θεσπρωτίας, ένα καλοσυνάτος άνθρωπος, με έξοχα ψυχικά χαρίσματα και χαρακτηριστικά.
Τη φωτογραφία με το περίπτερο αυτό, κατά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του, και τον ιδιοκτήτη του, δημοσιοποίησε η νεαρή συγχωριανή του Κατερίνα Αμδρ. Μαρτίνη (κοινωνική λειτουργός), που αγαπάει το χωριό της και με μεράκι και ευαισθησία αναδεικνύει την ιστορία του, τον πολιτισμό του, αλλά και το πέρασμα στο χρόνο διάφορων προσώπων, διατηρώντας έτσι ζωντανή τη θύμηση.
Φαινόμενο καθαρά ελληνικό το περίπτερο, δεν υπάρχει σε χώρες του εξωτερικού, αποτυπώνει τα εποχικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας και αποτελεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ένα κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων.
Τα περίπτερα ξεκίνησαν ως ξύλινα κιόσκια που πωλούσαν καπνικά και εφημερίδες και σήμερα είναι υπερσύγχρονες μεταλλικές κατασκευές με χρήση πιστωτικών καρτών και κάμερες ασφαλείας.
Καθιερώθηκαν για να αποκατασταθούν οι ανάπηροι και οι τραυματίες των πολέμων, για να έχει φορολογικά έσοδα από τα τσιγάρα το κράτος, αλλά και για να καλυφθούν με άμεσο τρόπο πρακτικές ανάγκες των ανθρώπων, σε εποχές που το εμπόριο δεν ήταν ανεπτυγμένο.
Πόσος κόσμος δεν πέρασε και δεν περνάει από το παλαιό αυτό περίπτερο που είναι μια… λαλιά του παρόντος, προερχόμενη από το παρελθόν, και θερμαίνει, έστω και με το στιγμιαίο πέρασμα, με το καλημέρα και το καλησπέρα, τις απομονωμένες και ψυχρές καρδιές.
Υπό αυτή την έννοια τα περίπτερα είναι και μια αναμμένη δάδα κοινωνικότητας.
