Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε τον απρόσμενο θάνατο του αγαπητού συναδέλφου Πάτση Κωνσταντίνου, εκπαιδευτικού που υπηρέτησε με ήθος, ευσυνειδησία και αφοσίωση την εκπαίδευση και τα παιδιά του τόπου μας.
Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην εκπαιδευτική κοινότητα της Θεσπρωτίας και στις καρδιές όλων όσοι είχαν την τιμή να συνεργαστούν μαζί του.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στους οικείους και στους συναδέλφους του.
Ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο για να αντέξουν αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Με βαθύτατη θλίψη,
Κωνσταντίνος Τζίμας
Αναπληρωτής Διευθυντής
Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Θεσπρωτίας
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσπρωτίας εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για τον πρόωρο και ξαφνικό θάνατο του συναδέλφου Πάτση Κωνσταντίνου.
Τα θερμά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους συγγενείς του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Καλό ταξίδι Κώστα.
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσπρωτίας
Με αισθήματα βαθιάς θλίψης και οδύνης πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του φίλου, συναδέλφου και συναγωνιστή μας, Κωνσταντίνου Πάτση. Έφυγε από κοντά μας ένας άνθρωπος σεμνός, πράος, ευγενής, ειλικρινής και βαθιά ανθρώπινος· ένας εκπαιδευτικός των εικαστικών τεχνών που υπηρέτησε με αγάπη, έμπνευση και δημιουργικό πάθος τα παιδιά, τη σχολική κοινότητα και την τέχνη.
Ο Κωνσταντίνος υπήρξε για όλους μας παράδειγμα ήθους, απλότητας και αυθεντικότητας. Δεν γνώριζε ψεύτικους τρόπους, δεν επεδίωξε αξιώματα, δεν αναζήτησε δόξα. Προσέφερε, όμως, απλόχερα την ψυχή του, τη γνώση του και τη δημιουργική του ενέργεια. Ήταν ένας άνθρωπος με τρομερή εσωτερική δύναμη και έντονη δραστηριότητα, όχι μόνο στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και στην κοινωνική και συνδικαλιστική του δράση.
Ως εκπαιδευτικός εικαστικών, δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για το ωραίο, τη χαρά της δημιουργίας, την αξία της έκφρασης και της φαντασίας. Πίστευε βαθιά ότι η τέχνη είναι ένας δρόμος για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του και τον κόσμο· ένας δρόμος προς το φως. Κι εκείνος, με τη διδασκαλία και το παράδειγμά του, φώτιζε ψυχές.
Στην παράταξή μας, τη ΔΑΚΕ Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας, υπήρξε ανιδιοτελής συνοδοιπόρος και συναγωνιστής, πάντα παρών, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει με έργο και λόγο. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα για τον εαυτό του· έδινε πάντα για τους άλλους. Ήταν, όπως λέμε, «αγνός σαν παιδί» — κι αυτή η παιδική του ψυχή ήταν που τον έκανε τόσο αγαπητό σε όλους μας.
Αγαπημένε μας Κώστα, τα βήματά μας πάνω στη γη είναι μετρημένα, έχουν αρχή και τέλος. Μα τα βήματά μας μέσα στην ψυχή μας δεν τελειώνουν ποτέ, γιατί εκεί κατοικεί ο Θεός, η αιώνια ζωή.
Όπου κι αν πέρασες, άφησες μόνο καλή μνήμη. Μας αγάπησες όλους και σε αγαπήσαμε. Μας σεβόσουν και σε σεβόμασταν. Άφησες πίσω σου ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να προσφέρει ένας άνθρωπος στον εαυτό του, στην οικογένειά του και στην κοινωνία: την αγαθή και καλή του μνήμη.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου «ἐν σκηναῖς δικαίων» και να δίνει παρηγοριά στους οικείους σου.
Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε και αξέχαστε φίλε Κώστα.
Για τη ΔΑΚΕ Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας
Κυριάκος Τσόδουλος
