Πολύ κόσμο συγκεντρώνει κάθε χρόνο η Γιορτή Μανιταριών στο Πολύδροσο, που πλέον έχει γίνει θεσμός.
Καθιερώθηκε πριν 10 χρόνια, το 2015 έγινε για πρώτη φορά, από τον δραστήριο και οραματιστή Πολυδροσίτη Τάσο Μαρτίνη, τότε πρόεδρο του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Πολυδροσιτών, ο οποίος την εμπνεύστηκε και την υλοποίησε.
Και έκτοτε έχει χαρακτήρα πανθεσπρωτικό και πανηπειρωτικό. Τέτοιες πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Τάσου Μαρτίνη δείχνουν ότι υπάρχουν τρόποι τα χωριά να βγουν από την απομόνωση και τη νέκρωση, αρκεί να βρεθούν άνθρωποι που θα συστρατευτούν αγωνιστικά και ανιδιοτελώς προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα χωριά μας χρειάζονται ανάσες ζωής μέσα στη δύσκολη συγκυρία που διανύουμε, με την υποβάθμιση της υπαίθρου μέσω διάφορων τρόπων και την πληθυσμιακή της συρρίκνωση.
Ο Τάσος Μαρτίνης, ο οποίος εκτός των άλλων είχε εκδώσει ως πρόεδρος του Συλλόγου κι ένα υπέροχο φωτογραφικό λεύκωμα για το Πολύδροσο, αναφέρει μεταξύ άλλων για το ιστορικό της Γιορτής των Μανιταριών στο Πολύδροσο: “Η ιδέα για τη γιορτή μανιταριών μού γεννήθηκε το Μάιο του 2015 μέσα στο δάσος της Κουρούνας, συλλέγοντας τα ανοιξιάτικα μανιτάρια και ως προεδρεύων του Φιλοπροοδου Συλλόγου την έφερα προς συζήτηση στο Δ. Σ…. Αποφασίσαμε και εν τέλει πραγματοποίησαμε τη πρώτη γιορτή μανηταριων την 17η Οκτωβρίου 2015 στην αίθουσα του παλιού σχολείου με έκθεση μανιταριών και μανιταρομεζέδες από τις γυναίκες του χωριού.
Η αρχή λοιπόν έγινε με επιτυχία και παρουσία της τότε δημάρχου, πολλών φορέων της περιοχή και αρκετού, για τα τότε δεδομένα, κοσμου.
Στην εκδήλωση παρέστη και η κάμερα του Paramythia online και έδωσα συνέντευξη στο φίλο Χρήστο Γκορέζη, όπου μεταξύ άλλων τόνισα ότι ανέλαβα το Σύλλογο μ’ ένα μεγάλο στόχο, να μεγαλώσω το χωριό μου όχι γεωγραφικά, αλλά πνευματικά και πολιτιστικα, πραγματοποιώντας ανάλογες εκδηλώσεις που θα θεσμοθετηθούν και θα αποτελούν το πόλο έλξης για επισκεψιμότητα στο χωριό.
Γιατί να πηγαίνουμε εμείς στη πόλη και να μην έρχεται ο κόσμος της πόλης στο χωριό, του είπα.
Σήμερα με μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι αυτό που οραματιστικα έχει γίνει πλέον θεσμός που χρόνο με το χρόνο γιγαντωνεται και το Πολύδροσο μνημονεύεται θετικά πλέον πέρα και έξω από τα όρια του, πέρα και έξω από την Ήπειρο θα λεγα.
Δεν επιζητάω τα εύσημα, απαιτώ όμως σεβασμό στην ιδέα μου, στη τιτάνια προσπάθεια του τότε Δ. Σ του συλλογου για τη πραγματοποίηση της και στο κόπο των γυναικών του χωριού για τους μανιταρομεζέδες”.
