Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος από την Παραμυθιά Θεσπρωτίας, αν και άγνωστος στους πολλούς, πολύ αναγνωρίσιμος και αναγνωρισμένος, όμως, από τον Θεό, είναι ένας από τους πολλούς που αντιστάθηκε με τη δύναμη της πίστης του και το Ορθόδοξο ήθος του στον εξισλαμισμό.
Η μνήμη του εορτάστηκε λαμπρά στον τόπο καταγωγής του, στα Σιαμέτια Παραμυθιάς, όπου τιμήθηκε με ευλάβεια με διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις στις 17 και 18 Νοεμβρίου 2025.
Την παραμονή εψάλη Μέγας Δισαρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Επισκόπου Σκιάθου κ. Ιωάννου (Αρχιγραμματέας της Συνόδου) και συγχοροστατούντος του Μητροπολίτου Παραμυθίας κ. Σεραπίωνος, ενώ έγινε και η υποδοχή λειψάνου της Θεοπρομήτορος Άννης, το οποίο εκτίθεται, για μερικές ημέρες, σε προσκύνημα στο ναό.
Κηρύττοντας ο Επίσκοπος κ. Ιωάννης τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι “όλοι εμείς με τη φτωχή λογική μας και την αδύναμη πίστη, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το πώς βρήκε αυτός ο άνθρωπος την τόλμη να μπορέσει να αρνηθεί την ίδια τη ζωή, έτσι όπως όλοι μας την επιθυμούμε, για να υποβληθεί σε φρικτότατα βασανιστήρια και τελικά δια αποκεφαλισμού να θανατωθεί… Ο άγιος Αναστάσιος ήταν ερωτευμένος με τον Νυμφίο που λέγεται Χριστός. Και από εκεί και πέρα δεν έβρισκε ανάπαυση πουθενά. Δεν μπορούσε τίποτε από τα επίγεια να τον κρατήσει δέσμιο. Για εκείνον όλα τα υπόλοιπα, τα σημαντικά αυτής της ζωής, ήταν σκύβαλα, δηλαδή δεν είχαν απολύτως καμία αξία… Διαφορετικά θα ήταν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος που θα είχε προδώσει εκείνον που αγαπούσε…”
Ανέφερε ακόμη: «Όλοι τον αγαπάμε τον Χριστό, όλοι ερχόμαστε στην Εκκλησία, αλλά πάντοτε παραμένει το ερώτημα: Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να υφιστάμεθα την καλή αλλοίωση; Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα, μετά τη θεία λειτουργία, πηγαίνοντας στο σπίτι μας, να είμαστε άνθρωποι ειρηνικοί, να μπορούμε να συνεχίζουμε τη θεία λειτουργία, στην οποία μετείχαμε; Να βλέπουμε τους οικογενείς μας όχι έως εχθρούς μας, αλλά ως αγαπημένους. Να μπορούμε να λέμε λιγότερα; Να μπορούμε να στρέφουμε το νου μας μέσα στην καρδιά μας; Και να μην ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων; Έχουμε καταφέρει, αλήθεια, στ’ όνομα της αγάπης μας για τον Χριστό, να μην κατακρίνουμε κανέναν; Να θεωρούμε τους εαυτούς μας χειρότερους των πάντων; Να μπορούμε να διακονούμε τους άλλους, γιατί οι άλλοι είναι εικόνες του Θεού;».
Σημείωσε επίσης: «Αν έχουμε φτάσει σε αυτή τη δυνατότητα, τότε, πράγματι, είμαστε κι εμείς σαν τον Αναστάσιο. Αλλά ας μη γελιόμαστε, αδύναμοι είμαστε όλοι μας και καθημερινά πέφτουμε, αλλά αυτή η πτώση θα πρέπει να γίνεται προσκλητήριο για να σηκωνόμαστε πάλιν και πολλάκις. Γι’ αυτό είμαστε μέσα στην Εκκλησία. Όχι γιατί είμαστε καλύτεροι απ’ αυτούς που είναι εκτός, αλλά γιατί αισθανόμαστε άρρωστοι».
Και κατέληξε, λέγοντας: «Έρχεται αυτός ο νεαρός στην ηλικία και μας λέει: Έχετε θάρρος. Μη φοβάστε, έχετε τη δυνατότητα, αρκεί να αγαπήσετε τον Χριστό, με αυτόν τον έρωτα που δεν θα θέλετε τίποτε άλλο στη ζωή σας, που δεν θα προσφέρετε θα προσφέρετε την καρδιά σας σε κανέναν άλλο παρά στον Χριστό. Να φτάσετε στο σημείο να επιθυμείτε όπως Εκείνος, να ομιλείτε όπως Εκείνος και τελικά ο καθένας μας να γίνεται ένας μικρός Χριστός, ο οποίος θα μπορεί μέσα στην καθημερινότητά του να μεταφέρει τον παράδεισο”.
Ανήμερα τελέστηκε Όρθρος και Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Παραμυθίας και συγχοροστατούντος του Επισκόπου Σκιάθου κ. Ιωάννου, πλαισιουμένων από ιερείς της Μητροπόλεως.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Επίσκοπος Σκιάθου Ιωάννης χειροτόνησε, κατόπιν αδείας του επιχωρίου Μητροπολίτου, σε διάκονο τον Φώτιο Σιώζιο (ο έκτος κατά σειράν χειροτονηθείς διάκονος τα τελευταία δύο χρόνια).
Απευθυνόμενος προς τον νέο κληρικό ο Μητροπολίτης Παραμυθίας κ. Σεραπίων επεσήμανε ότι “ο άγιος νεομάρτυρας Αναστάσιος γίνεται για σένα εικόνα και οδοδείκτης. Καλείσαι από σήμερα να προσφέρεις ολόκληρη τη ζωή σου και την ψυχή σου και την καρδιά σου και τη διάνοιά σου στην Εκκλησία. Εκείνος μαρτύρησε με το αίμα του. Εσύ καλείσαι να μαρτυρείς με την καθημερινή διαγωγή σου, με την υπακοή σου, με την ταπείνωσή σου, με την αφοσίωσή σου μέχρις εσχάτων”.
Και πρόσθεσε: “Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος απευθύνεται σε σένα και σου λέει ότι η διακονία δεν είναι επάγγελμα. Η διακονία είναι σταυρός, είναι αγώνας, είναι θυσία. Σου λέει ότι ο Κύριός μας δεν ζητά από σένα μόνο απλώς να τον αγαπάς. Σου δείχνει το παράδειγμα και σου λέει ότι ζητά από σένα να τον αγαπάς με τις πράξεις σου. Γι’ αυτό να γίνει μαρτυρία του Χριστού με τις πράξεις σου. Να αγαπάς και να εμπιστεύεσαι τον Επίσκοπό σου. Να αγαπάς τους αδελφούς σου κληρικούς. Να αγαπάς το λαό του Θεού και να τον στηρίζεις χωρίς διακρίσεις. Να βοηθάς τον φτωχό, να ενθαρρύνεις τον απογοητευμένο, πάντοτε να συγχωρείς, να στέκεσαι με πραότητα σε όποιον σε αδικεί, να διδάσκεις στους ανθρώπους κατανόηση και αγάπη και όχι σκληρότητα και φανατισμό”.
Να σημειωθεί πως η 18η Νοεμβρίου 2024 είναι και η πρώτη επέτειος από την ενθρόνιση του Μητροπολίτου Παραμυθίας και οι πιστοί του ευχήθηκαν να είναι καρποφόρα η διακονία του.
Λόγω των καιρικών συνθηκών δεν έγινε η προγραμματισμένη λιτανεία, στον οικισμό των Σαμετίων, της εικόνας του Μάρτυρος Αναστασίου και του λειψάνου της Θεοπρομήτορος Άννης.
ΑΝΟΙΧΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Μέσα στην καταπίεση της Τουρκοκρατίας ο Νεομάρτυρας, αντιστάθηκε στην πίεση να εξισλαμιστεί. Αντιμετωπίζοντας τα βασανιστήρια με θάρρος και ελπίδα, δεν τα έχασε, δεν πρόδωσε και δεν παρέδωσε στα χέρια των Αγαρηνών την αγάπη του στον Χριστό, αλλά θυσιάστηκε γι’ Αυτόν.
Από Εκείνον αντλούσε δύναμη και αγωνιζόταν ο θνητός, αγωνιζόταν για το ιδανικό της πίστης του και στέφθηκε νικητής.
Και απέδειξε ότι στους πιστούς αγωνιστές είναι ανοιχτός ο δρόμος του Θεού, παραβλέποντας τα εγκόσμια, τα φθαρτά και απατηλά και προσκολλώμενος προς τα ουράνια, τα θεία και τα αιώνια.
Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος εκ Παραμυθίας δεν είπε δεν μπορώ να αντέξω και θα αρνηθώ τον Χριστό, γιατί είχε τον Αναμάρτητο μπροστά του και ήταν οπαδός του Αναμάρτητου.
Και κοντά στον Αναμάρτητο και με τη χάρη του Αναμάρτητου υπήρξε καθαρός και έφτασε στο μαρτύριο.
Κοντά στον Άγιο Θεό και για τον Άγιο Θεό κατέληξε και ο Αναστάσιος άγιος.
Δέχθηκε περιφρονήσεις, αδικίες, διωγμούς, φυλακίσεις, βασανιστήρια ποικίλα και αυτόν ακόμη τον θάνατο. Και αντιμετώπισε όλα αυτά τα δραματικά και τραγικά εν τέλει γεγονότα με μια υπέροχη ειρήνη, προσευχόμενος.
Γι’ αυτό παραμένει φωτεινό υπόδειγμα και πρότυπο, προς το οποίο πρέπει διαρκώς να στρέφουμε τους οφθαλμούς μας, για να μιμούμαστε την αγιότητά του.
Και όταν η καρδιά μας συγκλονίζεται από το πάθος και την εκδίκηση, να ενθυμούμαστε όχι μόνο την υπέροχη αρετή του, αλλά και την πλούσια ανταπόδοση, που έτυχε εκ μέρους του Θεού.
Ο πνευματικός αγώνας, για να στεφθεί από επιτυχίες, είναι ανάγκη να διεξάγεται σε ατμόσφαιρα βαθιάς ειρήνης, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, που επικρατούν, όσο δύσκολες και δυσχερείς και αν είναι αυτές. Εσωτερικής ειρήνης, της ψυχής ειρήνης, αλλά και ειρήνης προς τους έξω!
