Ταυτόχρονα καλοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς νὰ ἔλθουν στὸ ταπεινὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, νὰ προσκυνήσουν τὸν Σωτήρα Χριστό. Καὶ τὴν πρώτη κλήση τὴν λαμβάνουν οἱ ταπεινοὶ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, «ἰδού….εὐαγγελίζομαι ὑμὶν χαρὰν μεγάλην…. ὅτι ἐτέχθη ὑμὶν σήμερον σωτήρ, ὃς ἐστὶ Χριστὸς Κύριος». Συγχρόνως σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς γῆς, στὴν μακρινὴ ἀνατολή, ἄλλο μήνυμα δίδεται στοὺς σοφοὺς μάγους, ποὺ ξεκινοῦν ἀναζητῶντας τὸν τόπο τῆς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος μὲ μοναδικὸ ὁδηγὸ ἕνα ὑπερφυσικὸ σημεῖο, ποὺ σὰν φωτεινὸ ἀστέρι τοὺς ὁδηγοῦσε. Καὶ αὐτὴ ἡ κλήση ἔδειχνε, ὅτι ὁ Κύριος καλεῖ ὅλους τους ἀνθρώπους κοντά του, καὶ τοὺς ταπεινοὺς πρῶτον, ἀλλὰ καὶ τοὺς σοφοὺς καὶ καλοπροαιρέτους.
Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας, ἔγινε μέσα σὲ ἕνα πτωχικὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ὅπου ἐστεγάζοντο ζῷα. Αὐτὸ ἔγινε ἐπειδὴ εἶχε συγκεντρωθῆ μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων, λόγω τῆς ἀπογραφῆς ποὺ εἶχε διατάξει ὁ Καίσαρας τῆς Ρώμης. Ὅμως ὁ βαθύτερος λόγος δὲν εἶναι αὐτός, διότι θὰ μποροῦσε καὶ ἀλλοιῶς νὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου νὰ γεννηθῆ μέσα σὲ λαμπρὸ παλάτι μὲ δόξες καὶ τιμές, ὅπως τοῦ ἔπρεπε. Γεννήθηκε ὅμως μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, γιὰ νὰ γίνη ὁ τελευταῖος ἀπὸ ὅλους, γιὰ νὰ λάβουν θάρρος οἱ πτωχοὶ καὶ οἱ ἀδύνατοι, διότι γιὰ ὅλους μερίμνα, γιὰ νὰ δώση πρὸ πάντων τὸ τέλειο ὑπόδειγμα τῆς ταπεινώσεως καὶ νὰ δείξη, ὅτι μὲ τὴν ἔπαρση καὶ τὴν ὑπερηφάνεια ὁ ἄνθρωπος γκρεμίσθηκε καὶ ὅτι ὁ μοναδικὸς τρόπος καὶ ὁ δρόμος ποὺ ἐπιστρέφει μὲ ἀσφάλεια κοντὰ στὸν Θεό, εἶναι ἡ βαθειὰ ταπείνωση.
Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ γέμισε μὲ χαρὰ καὶ ἐλπίδα τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἔκανε καὶ τοὺς ἰσχυρούς της γῆς νὰ ἀνησυχήσουν. Ὁ Ἡρώδης ἐταράχθη ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι γεννήθηκε κάποιος ἄλλος βασιλέας. Νόμισε πὼς κινδύνευε ὁ θρόνος του, καὶ γι’ αὐτὸ ἔπρεπε μὲ κάθε τρόπο νὰ τὸν ἐξαφανίση, κάνοντας τὸ μεγάλο ἔγκλημα τῆς σφαγῆς τῶν δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων. Καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἄλλοι στὴν συνέχεια φοβούμενοι τὴν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ ἔστειλαν ἀναρρίθμητα πλήθη ἁγίων μαρτύρων στὸν θάνατο, μόνο διότι ἐπίστευαν στὸν Χριστό, γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν ἐξουσία τους.
Ὅμως ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ἐξουσιάση ἐπάνω σ’αὐτὸν σὰν δυνάστης καὶ νὰ τὸν κυβερνήση, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ νὰ βασιλεύση μέσα στὶς ἀνθρώπινες καρδιές, γιὰ νὰ φέρη τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο, γιὰ νὰ φωτίση τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν θεϊκὴ διδασκαλία του, γιὰ νὰ τοὺς εὐεργετήση μὲ τὰ θαύματά του, γιὰ νὰ τοὺς σώση μὲ τὴν σταυρικὴ θυσία του, γιὰ νὰ τοὺς ἁγιάση καὶ νὰ τοὺς ἀναδείξη πολίτες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Γι’ αὐτό, σήμερα ποὺ τὸ ἄγγελμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἠχεῖ σὲ ὄλον τὸν κόσμο, ἂς νοιώσουμε ὅτι καὶ ἐμᾶς ὁ γεννώμενος Κύριός μας καλεῖ κοντά του, σὰν τοὺς ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, σὰν τοὺς σοφοὺς μάγους τῆς ἀνατολῆς, γιὰ νὰ πλησιάσουμε καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοί της οὐρανίας χαρᾶς του. Μὴ διστάζουμε ἐπειδὴ εἴμαστε τραυματισμένοι καὶ ἁμαρτωλοί, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ γιατρὸς ποὺ θὰ μᾶς θεραπεύση, μὴν ἀποκάνουμε ἐπειδὴ εἴμαστε μικροὶ πτωχοὶ καὶ ἐγκαταλελειμένοι, διότι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πρόνοια τού μας καλύπτει ὅλους, καὶ κανένα δὲν ἀφήνει μόνο του καὶ ἀβοήθητο, μὴν ἀπογοητευόμαστε, ὅταν οἱ θύελλες καὶ οἱ κεραυνοὶ τῶν συμφορῶν μας κτυποῦν ἀλύπητα, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος προστάτης καὶ παρηγορητής, τὸ στήριγμα ὅλων τῶν πονεμένων καὶ τῶν ἀδυνάτων. Μὴ δειλιάζουμε, ὅταν βλέπουμε πολέμους καὶ ἀκαταστασίες στὸν κόσμο, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ ἄρχων τῆς εἰρήνης, καὶ θὰ εἰρηνεύση ἡ γῆ, ὅταν ἡ εἰρήνη τοῦ βασιλεύση στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.
Ἂς γίνουμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς ταπεινοὶ προσκυνητὲς σήμερα, καὶ πορευόμενοι στὴν φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ἂς προσφέρουμε σὰν τοὺς μάγους τὰ δικά μας δῶρα, τὴν δυνατὴ πίστη, τὴν ἄδολη ἀγάπη, καὶ πρὸ πάντων τὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ τὴν καθαρίση καὶ νὰ τὴν ἁγιάση, γιὰ νὰ γεννηθῆ καὶ νὰ ἀναπαυθῆ μέσα σ’αὐτήν, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγῆ πάντοτε σὰν κυβερνήτης τῆς ζωῆς μας στὴν εἰρήνη, τὴν χαρά, τὴν προκοπή, καὶ τὴν σωτηρία μας στὴν ἔνδοξη βασιλεία του.
Χ ρ ό ν ι α π ο λ λ ά κ α ί ε ὐ λ ο γ η μ έ ν α.
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας ΤΙΤΟΣ
Join the Conversation