Share
Αγαπητοί συμπολίτες Μετά από δεκάδες διαφοροποιήσεις μου σε μικρά και μεγάλα θέματα του Δήμου μας, ήρθε η ώρα για τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Δεν μπορεί να αγνοεί κανείς την πορεία του τόπου. Χωρίς διάθεση μηδενισμού της παρελθούσης διετίας, η διαπίστωση παραμένει πικρή: ούτε κρύοι, ουτε ζεστοί-.
Χλιαροί, γι αυτό και η καθημερινή απόρριψη από τους πολίτες των πεπραγμένων μας. Γρήγορα η παρούσα δημοτική αρχή ταυτίστηκε με την καθεστωτική συνέχεια κι επ ουδενί με τον δρόμο της ρήξης, των ανατροπών, του αιφνιδιασμού του νέου, της αντίστασης στην νεοταξική κατοχή.
Γιά παράδειγμα, όταν ξενοι ειδικοί οικονομικοί σύμβουλοι οργώνουν την επικράτεια (σε αναζήτηση ευκαιριών) και χρηματοοικονομικά fora στήνονται για να πεισθούν οι τοπικές κοινωνίες να δεχθούν αυτά τα επενδυτικά-ληστρικά σχέδια που δεν έχουν κανένα όφελος για τους Ελληνες, αντιθέτως τους καταδικάζουν στην δουλοκρατεία, δεν μπορεί κανείς να σιωπήσει. Επανειλημμένα στον τύπο (π.χ. Επίκαιρα τ. 162 της 22-28/11/2012) -αλλά και από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων των ΟΤΑ- καταγγέλθηκε η ερήμην των δημοτών επαφή δημάρχων με εκπροσώπους του Φούχτελ (το έργο του συγκεκριμένο, να προωθήσει τα γερμανικά συμφέροντα στους τομείς ενέργειας – νερού – διαχείρισης απορριμμάτων). Σε ερώτησή μου για την συμμετοχή της δημάρχου μας στην 3η ελληνογερμανική συνάντηση στην Θεσσαλονίκη, αντί ουσιαστικής απάντησης τονίστηκε ιδιαίτερα το πάθος της νεολαίας που επευφημούσε τον Φούχτελ και τραγουδούσε μαζί του – όταν είναι τοις πάσι γνωστό τι συνέβη έξω από τον χώρο του συνεδρίου! ( ναι, σ εκείνο το συνέδριο που ο γερμανός ύπατος δήλωνε αισχρά πως την δουλειά τριών ελλήνων δημοτικών υπαλλήλων, στην χώρα του την κάνει ένας : άξιος απόγονος εκείνων που την ζωή ενός γερμανού στρατιώτη την αποτιμούσαν με εκτελέσεις δέκα αμάχων ελλήνων ) .
Αλήθεια, που είναι η αντίδραση στο φλέγον θέμα του ΧΥΤΑ; Ενεοί μένουμε με την αντίσταση στον δήμο Ιερισσού –και περίλυποι με το ψοφοειδές της δικής μας.
Όταν και στα πιο απλά βρισκόμαστε τόσο ελλιπείς – χαρακτηριστικό δείγμα το φυλλάδιο για την τουριστική προβολή του δήμου: σε 28 σελίδες μεγάλου σχήματος δεν βρέθηκε χώρος ούτε για την αναγραφή του ονόματος ενός από τους μεγαλύτερους νηπτικούς πατέρες της εκκλησίας, του αγ. Διαδόχου Φωτικής- τι άλλο να ειπωθεί; Λέγονται ωστόσο όπου και να σταθείς, με όποιον και να μιλήσεις.
Κι ενώ η χώρα έχει ανέβει στον σταυρό και οδεύει προς τον άδη, το κύριο μέλημα του Δήμου εξακολουθεί ο φτηνός εντυπωσιασμός, οι παράτες και οι γιορτινές εκδηλώσεις. Θα περίμενε κανείς περισυλλογή, αναστοχασμό, “στροφη εις εαυτόν” . Τουναντίον, και πάλι οι μαζορέτες, σε εκκωφαντική αναντιστοιχία με την φτώχεια, την απόγνωση, τα δεινά της ζωής όλων μας, την καταιγίδα που καταφθάνει καλπάζοντας. Μασκαράτες και πανηγυρισμοί εν μέσω ερειπίων. Οι μισοί πεινάνε κι οι μισοί γλεντάνε, όπως σχολίασε συμπολίτης μας. Αλλά βέβαια της κοινωνικής ήττας έχει προηγηθεί η πνευματική.
Δεν θα επεκταθώ άλλο. Είναι όλα γνωστά στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ.
Σεβόμενος τους πολίτες που με τίμησαν, θα είμαι παρών, όχι όμως με αυτούς που δεν σεβάστηκαν, όχι τόσο ένα προεκλογικό πρόγραμμα, που οπωσδήποτε οι συγκυρίες οι οικονομικές το έκαναν απραγματοποίητο, αλλά πορεύονται σαν να μη συμβαίνει τίποτε, σαν η χώρα να μην βιώνει την πιο επαίσχυντη κατοχή.
“Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”, βροντοφωνάζουν οι ποιητές μας. Γιατί το αληθινό ερώτημα ήταν πάντα ένα: ελευθερία ή θάνατος. Η ελευθερία δεν είναι δικαίωμα, είναι καθήκον. Όταν στα μέρη αυτά περπάτησε ο ασύγκριτος Μάρκος Μπότσαρης, εκεί που οι καπεταναίοι κρεμούσαν τα άρματα, εμάς δεν μας πρέπει να κρεμάμε τα νταούλια.
Αλλά απέναντι σ αυτή την ιστορική προδοσία της πατρίδας από την άρχουσα ελίτ ( καλύτερα: αλήτ) και την κατοχή του 4ου Ράιχ και της αυτοκρατορίας του χρήματος (όπως ευφυώς απεκλήθη – του μαμωνά λέγανε παλιότερα) ας θυμηθούμε και ας διατρανώσουμε προς όλους πως δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η μοναδική τρόικα που προσκύνησε αυτός ο λαός είναι η Αγία Τριάδα και πέραν αυτής ουδεμία άλλη. Και πως σε πείσμα όλων των σκοτεινών χρόνων που επαγγέλονται για μας, θα εκπλαγούν για μια ακόμη φορά.
Παραμυθια,11-3-13
Μιχάλης Ντόκος
Join the Conversation