Την έκτη γραπτή αναφορά στη θυσία του Ζαλόγγου τη χρωστάμε στον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό, ο οποίος στο 1823, στιχουργούσε:
”Τες εμάζωξεν στο μέρος, του Ζαλόγγου τ’ ακρινόν,
της ελευθεριάς ο έρως και τες έμπνευσε χορόν.”
Την έβδομη γραπτή αναφορά τη χρωστάμε στον ιστοριοδίφη Γιάννη Βλαχογιάννη, ο οποίος, Παραθέτει τις συγκλονιστικές μνήμες της θειά- Βαρσάμως, της μοναδικής διασωθείσης κατά το ολοκαύτωμα του Ζαλόγγου. Όπως διαπιστώνει ο καθένας, από τις αναφορές και μόνο των διακεκριμένων ξένων παρατηρητών, που προέρχονται από τρία διαφορετικά κράτη και μάλιστα σε εμπόλεμη, μεταξύ τους, κατάσταση εν πολλοίς, γίνεται φανερό ότι δεν υπήρχε περίπτωση μεταξύ τους, συνεννόησης, ώστε να δημιουργήσουν από κοινού τον “μύθο του Ζαλόγγου”, και να δικαιώνουν την κα Ρεπούση…
Όσον αφορά το γνωστό τραγούδι, ”Έχε γεια καημένε κόσμε.”, αυτό φαίνεται να δημιουργήθηκε αργότερα, στις αρχές του 1900, και κανείς δεν επιμένει ότι αυτό τραγουδούσαν οι Σουλιώτισσες, λίγες στιγμές πριν την πτώση τους στο βάραθρο του Ζαλόγγου. Επομένως, ας διαβάσει η κα Ρεπούση τις αναφορές των ξένων (και όχι των “εθνικοφρόνων” Ελλήνων που αρέσκονταν, κατά την ίδια, να δημιουργούν “μύθους”), σχετικά με την αλήθεια για το Χορό του Ζαλόγγου και ας βγάλουν επί τέλους, αυτή και οι άλλοι γνωστοί εθνοαποδομητές, το σκασμό, γύρο από τα εθνικά, ιστορικά μας θέματα…
Αρκετά τους ανεχτήκαμε…
Σουλιώτης
Απόγονος
Join the Conversation