Πόποβο | Στο γεφύρι του Γκούμου

Γράφει ο Λεωνίδας Τζάνης

Γενάρης μήνας στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών(1) και απέναντι μου έχω τον Σπύρο Μαντά , τον άνθρωπο που έχει ταυτιστεί με τα πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου. Προσπαθώ να “κρατηθώ” απ τον λόγο του, ακούγοντας την ήρεμη φωνή του να “διαβώ” μαζί του τα πέτρινα γεφύρια του τόπου μου, . Κάθε του λέξη με περνά από τις καμάρες τους τους θρύλους, της όχθες των ποταμών που ένωναν.

“…κράτησα την ζωή μου διαβαίνοντας πέτρινα Γεφύρια..” Σπύρος Μαντάς

Ακολουθώ την συμβουλή του εδώ και μερικά χρόνια, μα θέλησα τώρα να κρατήσω την ζωή και αυτού του τόπου με αυτά τα πέτρινα Γεφύρια. Άλλωστε ήταν αυτά που κρατούσαν την επικοινωνία, την ζωή, μεταξύ των χωριών γεφυρώνοντας νόστους, χαρές και λύπες.

Τώρα πια μπορεί να είναι ξεχασμένα στο “μένος” του χρόνου και την αδιαφορία όλων μας, μα με πείσμα στέκουν και είναι ακόμα μια φορά έτοιμα να γεφυρώσουν παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Έτσι κίνησα για το Πόποβο (Αγία Κυριακή), να ανταμώσω το γεφύρι στην είσοδο του χωρίου. Του Γκούμου το γεφύρι κρατούσε την ζωή στο Πόποβο καθώς από κει περνούσε η στράτα για να φτάσεις στο χωριό.

Θέλησα κι εγώ λοιπόν να γνωρίσω αυτόν το τόπο, διαβαίνοντας πρώτα το γεφύρι του, ακολουθώντας τα χνάρια χιλιάδων Ποποβιτών, ανάμεσα τους και ενός άλλου Σπύρου. Γιατί αν ο Σπύρος Μαντάς μου μαθαίνει τα γεφύρια, ο Σπύρος Μουσελίμης μου έμαθε την Θεσπρωτία και καθώς βρέθηκα πλάι στο γεφύρι, τα λόγια του ακολούθησα και κατέβηκα κάτω στο ρέμα. Έσκυψα και αφουγκράστηκα τους ήχους, ανάμεσα στο κελάρυσμα του νερού, το θρόισμα των δέντρων, θαρρώ πως άκουσα και γω τον ρυθμικό τον ήχο, ακριβώς όπως μου τον είχε “περιγράψει” “…στο λάκκο….ξεκάλτσωτες γυναίκες πλένουν μ’ αλισίβια και σαργιά στρώματα, σαγίσματα, ρουτιά, σεγκούνια Ακούονται αν και τοσο αλλάργα, οι χτύποι από τα κοπανίσματα “γκουμ…γκουμ” ……” (2) Γκουμ ..Γκουμ.. το ρέμα πήρε όνομά του και σκυφτός ακόμα πλάι του στρέφω το βλέμμα στο γεφύρι.

Στιγμή με την στιγμή κρατώ την ματιά μου πάνω του, θέλοντας να ανταποδώσω με φως και χρώμα λίγο από αυτό που σαν διαβάτης τους απλόχερα μου δίνουν τα γεφύρια …….Ζωή.

In this article

Join the Conversation