Εόρτασε ο ιστορικός ναός της Αγίας Κυριακής στον Αυλότοπο Σουλίου, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργης κ. Σεραπίωνος.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι “η μεγαλομάρτυς Αγία Κυριακή δείχνει με την ίδια της τη ζωή, με τον ίδιο της το βίο, με τους άθλους και τα κατορθώματά της, ότι όταν την γυναίκα την κοσμούν πνευματικά χαρακτηριστικά και όταν αγαπά με όλη την ύπαρξή της τον Ιησού Χριστό και όταν αγωνίζεται τον καλό αγώνα του Ευαγγελίου, τότε μπορεί να γίνει πολύ εύκολα δοχείο της Αγίας Χάριτος του Χριστού μας και να περπατήσει, να οδεύσει στην οδό των αρετών”.
Και πρόσθεσε: “Το ψυχικό στοιχείο της ανδρείας δεν αφορά μόνο τους άνδρες, αλλά αφορά όλους τους ανθρώπους είτε είναι άνδρες είτε είναι γυναίκες. Και η πραγματική δύναμη, ο αληθινός ηρωισμός, που επέδειξαν οι μάρτυρες της πίστεώς μας, ανεξαρτήτως φύλου, ανεξαρτήτως ηλικίας, ανεξαρτήτως δυνάμεως και εξουσίας, αποδεικνύει ότι πάνω απ’ όλα είναι η δύναμη της πίστης στον Ιησού Χριστό. Και η αγία Κυριακή κατάφερε να ξεπεράσει την ίδια, τη θηλυκή, φύση της, και αν αναδειχθεί ανδρεία γυναίκα”.
Και κατέληξε λέγοντας: “Οι μάρτυρες όσο και καλή προαίρεση και να είχαν, αν δεν είχαν την εξ ύψους βοήθεια, του Χριστού δηλαδή, θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να καταφέρουν αυτά τα μεγάλα ανδραγαθήματα που κατάφεραν. Ο φοβερότατος θάνατος καταφρονήθηκε και από άνδρες και από γυναίκες. Οι μάρτυρες δεν μισούσαν τη ζωή, γιατί η ζωή είναι δώρο του Θεού, άλλο αν πολλές φορές μετατρέπεται σε μαρτύριο, γιατί εμείς οι ίδιοι είμαστε απρόσεκτοι και δημιουργούμε εμπόδια στη ζωή μας και βασανιζόμαστε. Οι άγιοι απλώς γνώριζαν ότι μπορούν να υπερβούν την επίγεια ζωή, γι’ αυτό και κατάφεραν να ξεπεράσουν την ανθρώπινη φύση. Να ανεβούν πιο ψηλά”.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για το πότε χτίστηκε αρχικά ο ναός της αγίας Κυριακής στον Αυλότοπο του Σουλίου, αλλά πιθανολογείται ότι αποτελούσε καθολικό Μονής.
Ο υπάρχων ναός, σύμφωνα με μαρτυρίες, αποτελεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο του 16 ου – 17 ου αιώνα, και είχε υποστεί σοβαρές ζημιές και κυρίως ρήγματα. Αν δεν συντηρούνταν, κινδύνευε με κατάρρευση.
Είναι μονόκλιτος, θολωτός και με αγιογραφίες καλής τεχνικής, ενώ έχει χαγιάτι.
Ο ναός αυτός, θρησκευτικό και πολιτιστικό μνημείο, αναγεννήθηκε από τα ερείπια, μετά τις εξωτερικές υποστηλωτικές κυρίως παρεμβάσεις, προϋπολογισμού 170.000 ευρώ, που έγιαν από την Περιφέρεια Ηπείρου.
Είναι από τα απομεινάρια εκείνα, που τονίζουν τη συμβολή της Ορθόδοξης πίστης στην πορεία του Ελληνισμού, μέσα από τους διάφορους απελευθερωτικούς αγώνες.
Ο χρόνος στο εσωτερικό του γίνεται ένα άθροισμα από ανώνυμες ημέρες, που αφήνουν στις ψυχές των πιστών ένα άγγιγμα. Τα πλήκτρα της καρδιάς συντονίζουνται στους ρυθμούς της πίστης όλων των γενιών. Και συνθέτεται ένας ύμνος, που σηματοδοτεί ότι η βάση του παρόντος είναι το μέλλον.
Και αν κάνουμε ο καθένας μας το χρέος στο παρόν, το μέλλον δεν θα είναι άγνωστο.
Στην εσωτερική είσοδο του ναού υπάρχει γλυπτή εικονογραφία, σε μαρμάρινο πλαίσιο, η οποία έχει φανερά στοιχεία αγιογραφικής αποτύπωσης και αποδίδει την ευσέβεια και την κατανυκτικότητα στο πρόσωπο της αγίας Κυριακής.
Το έργο αποτελεί δημιούργημα και δωρεά του γλύπτη Μιχάλη Δημητρίου, ο οποίος κατάγεται από το χωριό.
Η Αγία Κυριακή έδειξε με τη ζωή της ότι όλα για το συμφέρον και τη σωτηρία μας τα οικονομεί ο Χριστός. Έτσι μας δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, αλλά να κάνουμε και κάτι περισσότερο και καλύτερο… Να πορευτούμε ανοδικά…
Η ζωή της αγίας Κυριακής έδειξε ότι ο Θεός απαιτεί ολοκληρωτική αφοσίωση του ανθρώπου σ’ Αυτόν, χωρίς καμία απολύτως αντίρρηση ή αμφιβολία.
Μακριά από ευσεβισμούς, φαρισαϊκή τυποκρατία, τυποποιημένη συμπεριφορά μ’ ένα κατάλογο δήθεν καλών πράξεων.
