Κατέβασε την αυλαία του το 2ο Φεστιβάλ στην πόλη μας και όπως κάθε φεστιβάλ που σέβεται την κερδοφορία των διοργανωτών του, κράτησε ψηλά την τιμή των εισιτηρίων, περιορίζοντας σημαντικά τον αριθμό των παραστάσεων που θα μπορούσε να παρακολουθήσει το κοινό.
Υπήρξε και περίπτωση που η τιμή του εισιτηρίου ξεπέρασε και αυτά των παραστάσεων στα ιερά αρχαία θέατρα της Επιδαύρου και της Δωδώνης. «Επιτέλους»… είδαμε και στον τόπο μας, εισιτήρια VIP, πράγμα που φαίνεται για κάποιους ότι αναβαθμίζει το φεστιβάλ και μας κάνει όλου περήφανους. Τί καλά!
Ένα πρόγευμα πήραμε και με το περσινό 1ο Φεστιβάλ, και κάτι είχε ακουστεί για διορθώσεις, αλλά φαίνεται ότι δεν εννοούνταν μια οικονομικότερη συμμετοχή του κόσμου μιας και η αγορά δεν επιτρέπει τέτοιες ευαισθησίες.
Είναι λογικό ότι ο επαγγελματίας καλλιτέχνης, για την επιβίωσή του, να έχει βασική ανάγκη το εισιτήριο, αλλά δεν είναι λογικός ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σαν εμπορικός ντίλερ της όποιας καλλιτεχνικής παρουσίασης. Και όταν μάλιστα παίρνει την πρωτοβουλία για μια τέτοια οργανωμένη μορφή πολιτιστικής δράσης, είτε θα πρέπει να επιχορηγεί το κόστος, ώστε να δίνει ίσες ευκαιρίες συμμετοχής όλων των δημοτών στα δρώμενα, είτε να αποκομίζει έσοδα που θα τα επιστρέψει με τη μια ή άλλη μορφή πάλι στους δημότες της.
Στο πολυδιαφημιζόμενο Φεστιβάλ Παραμυθιάς που εγκαινίασε η νέα δημοτική αρχή, δεν έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αντίθετα έχουμε μια εκροή δεκάδων χιλιάδων ευρώ από τα Δημοτικά Ταμεία, για μια διοργάνωση που τίποτα δεν αφήνει στον τόπο, πέρα βέβαια από μια κενού περιεχομένου υστεροφημία της Δημοτικής Αρχής.
Ολόκληρο το τεχνικό προσωπικό του Δήμου και πολλοί εθελοντές, βρέθηκαν στην υπηρεσία της διοργανώτριας εταιρίας που διαθέτει και Καλλιτεχνικό Διευθυντή και η οποία καρπώνεται και όλη την κερδοφορία.
Η ίδια τακτική πριμοδότησης ιδιωτικών συμφερόντων ακολουθήθηκε και στην αναβίωση του Τουρνουά «Μάκης Μπάμπας».
Η διοργάνωση πραγματοποιούνταν μέχρι το 2022 με τις φιλότιμες προσπάθειες της νεολαίας του τόπου. Τώρα, ένας ιδιώτης εργολάβος μπασκετικού θεάματος αναλαμβάνει όλη την διοργάνωση, με αντίτιμο, αν δεν κάνουμε λάθος 17.000 € μόλις για ένα διήμερο, το οποίο αναλαμβάνει να πληρώσει ο πρώτος και ο δεύτερος βαθμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την ανάλογη διαφήμισή τους φυσικά.
Αγοραία αντίληψη λοιπόν παντού και στα πάντα, στο όνομα μάλιστα του πολιτισμού. Αλλά τι πολιτισμός είναι αυτός, που τη συμμετοχή σε μια θεατρική παράσταση την κρίνει η διασημότητα του πρωταγωνιστή και όχι το ίδιο το έργο; Πόσο προάγει το πολιτιστικό επίπεδο μια θεατρική παράσταση … «Σπουδή στον Άμλετ» όταν, 8 στους 10 θεατές δεν ξέρουν καν τον Άμλετ και αυτό που αντιπροσωπεύει, ενώ αντίθετα και οι 10 γνωρίζουν τον σταρ ηθοποιό, χάρη του οποίου κάποιοι πλήρωσαν πιο ακριβό εισιτήριο ώστε να τον έχουν πιο κοντά;
Έχουμε και στον τόπο μας την απτή απόδειξη της βιομηχανίας του θεάματος, η οποία είναι αυτή που επιβάλει στο καταναλωτικό κοινό τι θα επιλέξει ως θέαμα και άκουσμα.
Με το πολυδιαφημισμένο φεστιβάλ Παραμυθιάς, βρισκόμαστε μεν στο πολιτιστικό πεδίο, αλλά σαν χώρο επιχειρηματικής δραστηριότητας και ανταγωνιστικών προϊόντων, με ντίλερ τη Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αλλά, το ξαναλέμε, ο πολιτισμός δεν παράγει προϊόντα. Αποτελεί τον υψηλότερο δρόμο μετάδοσης μηνυμάτων και συναισθημάτων.
Αυτό, όσο και αν κομπορρημονεί η Δημοτική Αρχή περί πολισμού, πρέπει να το έχει κατά νου ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης και ο κάθε δημότης του Δήμου, πρέπει να ξέρει ότι πληρώνει διπλά αυτό το πολιτιστικό προϊόν.
Με το τσουχτερό εισιτήριο, στο οποίο έχει μεν επιλογή πληρωμής, αλλά και μέσα από τα τις εκροές του Δημοτικού Ταμείου, το οποίο υποχρεωτικά πληρώνει και συντηρεί.
Ευτυχώς στον τόπο μας τέτοιες αγοραίες αντιλήψεις αντισταθμίζονται από την δράση των δύο θεατρικών ομάδων της Παραμυθιάς, τις δράσεις του Εμπορικού Συλλόγου με τις «Λευκές Νύχτες», την ιστορική λειτουργεία του ΦΟΠ καθώς και με τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων στα χωριά, που παλεύουν από τα κάτω με τα μέλη τους να κρατήσουν ζωντανή την πολιτιστική παράδοση.
Μόνο σαν πράξεις αντίστασης στον κυρίαρχο εμπορευματοποιημένο πολιτισμό μπορούν να θεωρηθούν αυτές οι δράσεις και τους οφείλουμε την μέγιστη στήριξή.
Join the Conversation