Tην Σέλλιανη έμαθα και με το βιβλίο στο χέρι μελετώ, την ζωή, τα έθιμα, την Ιστορία, τους τόπους της. Σελίδα τη σελίδα έμαθα για χαρές και πόνους στις γειτονιές της, μα κυρίως για επιβίωση και αγώνες ενάντια σε Τούρκους, Αγάδες, Ιταλούς και Γερμανούς. Μέσα από τις σελίδες ακολούθησα τους Σελλιανήτες με την βοήθεια της Λαπροφορεμένης Γυναίκας, της Αγίας Μαύρας, να κατατροπώνουν του Τούρκους. Πολέμησα μαζί τους λίγο πιο πέρα από δω, στη Σκάλα δίπλα στον Καπετάν Δεληγιαννάκη.
Και όταν οι γερμανοί κάψαν για τελευταία φορά την Σέλλιανη ακολούθησα τους χωριανούς προς την Κρυσταλλοπηγή που κατοίκησαν πια, αφήνοντας έρημο το χωριό της Σέλλιανης. Έρημο χωριό, έρημα σπίτια, έρημοι τοίχοι της Σέλλιανης που όμως έχουν ζωή, μνήμες, ιστορία ανεξίτηλη γραμμένη στις σελίδας ενός βιβλίου. Βιβλίου που κάθε έρημο χωριό πρέπει να χει. Η Σέλλιανη ονομάζεται πλέον Αγία Μαύρα, όνομα από το ξωκλήσι αφιερωμένο στην Αγία και Μεγαλομάρτυρα.
Join the Conversation